MyBlogBook #50 16/12/2008

Αλλιώς τα φανταζόμουνα…

Για την τελευταία εμφάνιση του MyBlogBook είχα στο μυαλό μου μια πιο… χαλαρή διάθεση. Εμένα, απαλλαγμένο από κάποιες δουλειές, να έχω μπει σε διαδικασία χριστουγεννιάτικων διακοπών και να γράφω αυτό το κείμενο χαρούμενος που ολοκληρώνω μια στήλη που ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανε μέχρι τον αριθμό 50! Τον έξω κόσμο, σχετικά χαρούμενο, να έχει μπει και αυτός σε μια εορταστική διάθεση, με μισογεμάτες τσέπες από τα δώρα Χριστουγέννων και αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον. Τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει: εγώ, με το ένα μάτι σχεδόν κλειστό από την αϋπνία να προσπαθώ να γράψω το τελευταίο κείμενο με την ανασκόπηση του 2008, ο κόσμος, αναστατωμένος, απογοητευμένος, εξεγερμένος από τη βία της εξουσίας, τη βία της αντ-εξουσίας και την γενικότερη οικονομική ανέχεια. Υπάρχει αντίδοτο; Ίσως, τελικά, η μουσική να είναι ένα αποκούμπι για μια μικρή απόδραση. Εκτιμώ ότι κάποιος από τους παρακάτω δίσκους που απόλαυσα εγώ μέσα στο 2008, θα λειτουργήσει με τον παραπάνω τρόπο για μερικούς από τους αναγνώστες…

Κλείνει ένας κύκλος…

Είχα ενδοιασμούς για το να παρουσιάσω τον δίσκο των Portishead ως τον πιο αγαπημένο μου στη χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι θα προβληθεί μέσω τόσων ανασκοπήσεων, που είναι ίσως ανώφελο για τον πλουραλισμό των προτάσεων να τον χαρακτηρίσω και εγώ ως τον καλύτερο δίσκο που άκουσα μέσα στο 2008. Όμως, τελικά, θεωρώ ότι οι Portishead το αξίζουν. Το αξίζουν από τη γενικότερη στάση τους κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Τρεις μόλις δίσκοι σε 15 χρόνια, από ένα γκρουπ που δημιούργησε με τον ήχο του ένα ολόκληρο είδος. Τρεις μόλις δίσκοι και ενώ η εμπορική επιτυχία είναι εξασφαλισμένη. Τρεις μόλις δίσκοι, με τον τρίτο να εμφανίζεται με διαφορά 10 και πλέον χρόνων από τον δεύτερο. Το Third εμφανίστηκε από το πουθενά και οι Portishead σε αυτό πρόσφεραν έναν ήχο πάλι δικό τους, διαφορετικό όμως από τον προηγούμενο εαυτό τους. Θεωρώ ότι το τρίο αυτό από το Bristol κλείνει με το Third έναν κύκλο που μόνο του άνοιξε, όρισε και χάραξε την προηγούμενη 15ετία. Μαζί του παρέσυρε ένα πολυπληθές και πολυποίκιλο ακροατήριο της Ελλάδας, που είχε μάλιστα την τύχη πριν 10 χρόνια να έρθει σε επαφή ζωντανά μαζί του, στη Φρεαττύδα, σε μια από τις καλύτερες συναυλίες ever στη χώρα μας. Κλείνουν έναν κύκλο επιτυχημένο καλλιτεχνικά με έναν δίσκο τόσο καλό, που δίνει τη δυνατότητα στον ιστορικό του μέλλοντος να γράψει πως «ο ήχος των Portishead ορίζεται από τον ήχο του τρίτου και τελευταίου άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε παγκοσμίως το 2008»…

Μουσική οικονομία…

Θα μπορούσα να είχα επιλέξει τις New Bloods και τον δίσκο τους The Secret Life ως το άλμπουμ που απόλαυσα περισσότερο μέσα στο 2008. Το άκουσα εξίσου με το Third. Εδώ, το βασικό χαρακτηριστικό είναι η οικονομία. Λιγότερο από 25 λεπτά μουσικής, η οποία όμως ακούγεται τόσο περιεκτική σε αυτό που πρεσβεύει. Λιτές ενορχηστρώσεις με αφρικάνικα τύμπανα, βιολί και μπάσο, πολιτικά μηνύματα και άγριες «καταγγελτικές» φωνές. Στα 11 κομμάτια-σφηνάκια οι τρεις κοπελιές από το Portland αποτυπώνουν μουσικά το πνεύμα της εποχής: αντίδραση τώρα για να περισώσουμε όση αξιοπρέπεια μας απομένει…

Ρρρρροοοκ…

Στη ζωή μου δεν είχα ποτέ μακριά μαλλιά. Εδώ μάλιστα και 13 χρόνια, μόλις, και αν, δω τρίχα στο κεφάλι μου την ξυρίζω άμεσα… Όμως το τι «head banging» έκανα με το In The Future των Black Mountain δεν λέγεται. Είναι η πρώτη φορά στη μουσική «θητεία» μου που απολαμβάνω έναν δίσκο που πατάει τόσο γερά στο κλασικό ροκ των 70’s. Όπως, όμως, μαρτυρά και ο τίτλος του άλμπουμ, για κάποιο λόγο και οι 10 συνθέσεις με πηγαίνουν περισσότερο στο μέλλον, παρά με τραβάνε στο παρελθόν. Το Tyrants πρέπει να είναι η απόδειξη αυτών που γράφω…

Το soundtrack του Πόζναν…

Έληξε την Παρασκευή η Διεθνής διάσκεψη για το περιβάλλον, η οποία έγινε στο Πόζναν της Πολωνίας, με εκπροσώπους από τις κυβερνήσεις των περισσότερων κρατών της γης. Από ότι διαβάζω, οι αποφάσεις τους δεν είναι και πολύ δραστικές για την μείωση του περιβαλλοντικού μας αποτυπώματος στη γη. Εν μέσω οικονομικής κρίσης τι περιμέναμε άλλωστε… Το Trenny του Πολωνού Jacaszek, αυτό το ζεστό, μελαγχολικό και πεσιμιστικό ηλεκτρονικό κομψοτέχνημα, θα έπρεπε να είναι το soundtrack των συνομιλιών τους…

Γλυκός θόρυβος…

Το αμερικάνικο δίδυμο των Fuck Buttons έκανε διπλό θόρυβο μέσα στο 2008 με το Street Horrrsing. Έναν με το όνομά του και έναν με τη μουσική του. Μια noisy συμφωνία στηριγμένη στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό του, ικανή τόσο για να τρυπήσει τα αυτιά του ανυποψίαστου, όσο και για να ταξιδέψει το μυαλό του υπομονετικού…

Bugstep…

Μια ακόμα καινοτομία της φετινής χρονιάς για μένα ήταν το ότι απόλαυσα τόσο πολύ και ένα δίσκο από τον «πολυφορεμένο» τον τελευταίο καιρό ήχο του dubstep. Οι The Bug από το Λονδίνο με το London Zoo έδωσαν ένα ακόμα παράδειγμα αυτού που γράφω συνέχεια και πιστεύω ακράδαντα: αν ανοίξουμε τα αυτιά μας, βρίσκουμε διαμάντια ακόμα και στα είδη που θεωρούσαμε λιγότερο πιθανό να ακούσουμε ποτέ…

Επιστροφή στα παλιά…

Ανασκόπηση χρονιάς χωρίς την απαραίτητη δόση folk-americana δε γίνεται… Οι Bowerbirds έπεσαν στην αντίληψή μου τυχαία εκείνη τη μέρα στο δισκοπωλείο. Ήμουν όμως τυχερός. Το Hymns for a Dark Horse το προτιμώ από τα άλμπουμ του Bon Iver και των Fleet Foxes, τα οποία θεωρητικά κινούνται στον ίδιο χώρο. Ίσως, το ομολογώ, επειδή δεν γνώρισε τόση προβολή. Θεωρώ, όμως, ότι στις συνθέσεις τους αποκαλύπτουν πλουσιότερο ταλέντο από τους προαναφερθέντες. Το μέλλον μόνο θα το επιβεβαιώσει…

Φινλανδικές αποκαλύψεις…

Αν ψάχνει κάποιος για ιδιαίτερες ακροάσεις, αυτό εδώ το αλλόκοτο άλμπουμ από τη Φινλανδία είναι η κατάλληλη επιλογή. Paavoharju και Laulu Laakson Kukista ο δίσκος! Απόκοσμες παστορικές μελωδίες, περίεργα ηλεκτρονικά ρυθμικά κομμάτια, επιρροές από folk παραδόσεις της δύσης. Θέλετε κι άλλα;

Το 2009 στη Θεσσαλονίκη…

Στην ανασκόπηση που έκανα το Γενάρη για το 2007 παρουσίαζα και το δεύτερο άλμπουμ του Wax Tailor στα αγαπημένα μου. Το Σάββατο τον είδα να παίζει «ζωντανά» στο Thessaloniki Hip Hop Festival 2008 που διεξάγεται αυτές τις μέρες και μέχρι την άλλη βδομάδα στην πόλη. Λέτε να γίνει το ίδιο του χρόνου με τους Mystic Man & Eshamanjaro; Εξαιρετικό μελωδικό hip hop με πλούσιες μουσικές ιδέες, που δεν στηρίζεται σε macho φωνές και περιορισμένη μουσική έμπνευση, όπως ήταν το χαρακτηριστικό των δύο ελληνικών συγκροτημάτων που είδα στο THHF το Σάββατο. Το In Heavy Weather είναι ένα καλό εφαλτήριο για κάτι διαφορετικό στο χώρο από τους έλληνες που ασχολούνται με το hip hop.

Έτεροι Σκανδιναβοί…

Σε αυτό το πολυποίκιλο Top Ten που παρουσιάζω σήμερα χωράνε και οι Δανοί Lulu Rouge με τη minimal techno τους, που μπολιάζεται σε ορισμένα σημεία και από (πάλι;) dubstep κομμάτια! Το Bless You είναι ένα ακόμα άλμπουμ από αυτά που προέρχεται από χώρους που δύσκολα ακούω μουσική, όμως κατάφερε και με κέρδισε μέσα στο 2008…

Ανασκόπηση και internet

Όπως ξαναέγραψα παλιότερα εδώ στο MyBlogBook, τα άλμπουμ που παρουσίαζα εδώ πέρα, όπως και τα παραπάνω δέκα, είναι άλμπουμ αυθεντικά και αγορασμένα από εμένα τον ίδιο. Δεν παρουσίασα ποτέ δουλειά που δεν την είχα ολοκληρωμένη στα χέρια μου. Φυσικά, όμως, ακούω και εγώ δίσκους από το διαδίκτυο. Έτσι, μερικούς θέλω να τους αναφέρω για τη θετική εντύπωση που μου έκαναν, παρόλο που τελικά δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να τους αγοράσω. Καταρχήν το τρίο των Crystal… Crystal Castles, Crystal Stilts και Crystal Antlers. Κάθε ένα από αυτά τα συγκροτήματα, με εντελώς διαφορετικό δίσκο από ηχητική άποψη. Ποιοτικά όμως, σε εξίσου ανεβασμένο επίπεδο. Ειδικά οι Stilts… Επίσης, για ανάλαφρη διάθεση, η world pop των Dengue Fever. Το φετινό τους άλμπουμ, το οποίο είχα την τύχη να τους ακούσω να το ερμηνεύουν live το καλοκαίρι στο Λονδίνο, είναι ένα απολαυστικό μίγμα «παγκόσμιων» επιρροών. Το χορταστικό άλμπουμ των Atmosphere με συνόδευσε πολλές φορές, επίσης, στα ακουστικά μου. Τέλος, και μάλλον το πιο φρέσκο, το άλμπουμ δυναμίτης των πορτογάλων Buraka Som Sistema…

Τραγούδια;

Θα αναφερθώ σε δύο. Πιθανά, το καλύτερο είναι το Shake That Devil από το καινούριο ep του Antony με τους Johnsons. Το άλλο; Αυτό προέρχεται από το internet. Το ακυκλοφόρητο ακόμα Girl With One Eye των Florence and the Machine.

Αυτά;

Αυτά… Πιθανά, μέσα στη διάρκεια των γιορτών να ανακαλύψω και να αγοράσω άλμπουμ του 2008 που να ξεπερνούν σε ποιότητα κάποια από τα 10 που παρουσίασα σήμερα. Δεν πειράζει. Θα είμαι εδώ στο Atraktos κανονικά για να τα παρουσιάσω ως ένας απλός reviewer όπως ήμουν τόσα χρόνια στο περιοδικό. Το αυτό θα κάνω λοιπόν και στο μέλλον. Διότι το MyBlogBook κλείνει εδώ τον κύκλο του. Ευχαριστώ για την ανάγνωσή του.

* Όλα τα εξώφυλλα προέρχονται από το www.play.co.uk. Εκτός από αυτά των Jacaszek (www.jacaszek.com) και Paavoharju (www.fonal.com).

Κώστας Παπασπυρόπουλος