VOUVEAU (ΒΟΥΒO) ΧΡΉΣΤΟΣ ΑΛΕΞΌΠΟΥΛΟΣ PUZZLEMUSIC 30/12/2008

Όταν σωπαίνει ο ποιητής τότε αντιλαμβάνεσαι καλύτερα την αξία των λέξεων; Τι γίνεται όταν ένας καλλιτέχνης που χρόνια τώρα με τον καυστικό του στίχο αναδεικνύει την αστική χροιά της μουσικής κρύβει τα λόγια του πίσω από σκοτεινές μελαγχολικές μουσικές; Ο Χρήστος Αλεξόπουλος με την 6^η του δουλειά (συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου ΕΡ τον ΚΥΚΛΟ) επιλέγει να κινηθεί βουβός παρέα με τις όμορφες μουσικές του. Έτσι VOUVEAU λέγεται αυτοδικαίως ο καινούριος του δίσκος, που κυκλοφορεί από την PUZZLEMUSIC

Συναισθανόμενος πως ο στίχος, όσο εύστοχος και αν είναι περιορίζεται από την εθνική γλώσσα ακολουθεί την international instrumental οδό της έκφρασης. Σε μια συνέντευξη τους στο atraktos οι Αμερικανοί TRANS AM είχαν πει πως μπορείς να στέλνεις πολιτικό μήνυμα ακόμα και με ινστρουμένταλ μουσική, για αυτό άλλωστε υπάρχει και η εναλλακτική οδός των τίτλων των κομματιών. Εδώ λοιπόν ο Χρήστος Αλεξόπουλος ακολουθώντας τη διεθνοποιημένη ινστρουμένταλ δίνει δίγλωσσους τίτλους στα 12 κομμάτια του άλμπουμ του (από τα ελληνικά στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά…και λοιπά ασιατικά και greeklish).

Στον δίσκο οι συνθέσεις είναι ασφαλώς του Αλεξόπουλου, ενώ συμμετέχουν αρκετοί μουσικοί (αρκετοί εκφράζονται συχνά μέσα από το label της PUZZLEMUSIC), όπως οι Socos στην ηλ. Κιθάρα, ο Γιώργος Πρινιωτάκης (wasteland) στην ακουστική, ο Κώστας Στεργίου (MISUSE) στους ευχάριστους συνοδούς ήχους, ο Μάριος Δαπέργολας στη βιόλα, ο Αλέξιος Μπόλμπασης στα κρουστά και οι Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (Poly Quartet), Δημήτρης Βασιλάκης (Art of Parties) και Χρήστος Αλεξάκης (ex-Apurimac) στα πνευστά.

Το εντυπωσιακό ξεκίνημα με το oceans will rise αποτελεί έναν επιτυχέστατο γάντζο για να προσδεθείς και να παραμείνεις καθόλη την πορεία του δίσκου. Δίσκος που απουσία της γλώσσας αφήνεται στη μελωδία. Electronica σε πάρα πολλά σημεία του με ambient απλώματα. Τα πλήκτρα του Αλεξόπουλου αποτελούν οδηγό σε πάρα πολλά κομμάτια και συχνά πάνω τους εναποτίθεται αρκετή από την ατμόσφαιρα του δίσκου.

Οι λίγες αλλά ιδιαίτερες στιγμές που η βιόλα παρίσταται προσθέτει συγκινησιακή φόρτιση, ειδικά μαζί με το σαξόφωνο στο royal crush έχουν κάτι από πρωτο- tuxedomoon-ική χροιά. Τα κουδουνάκια επίσης είναι πολύ έντονα σαν να ορίζουν έναν χώρο και να κτυπάνε όταν πας να βγεις από αυτόν. Τα σήματα mors είναι μια άλλη σημειολογική παρέμβαση για την σημασία της πρωτόλειας επικοινωνίας που πια αγνοούμε. Η ενορχήστρωση είναι λιτή, ώστε το κάθε όργανο να έχει την άνεση να εκφραστεί πεντάκαθαρα ως στιγμιαίος πρωταγωνιστής, γιατί μην ξεχνάμε πως στη μουσική πάντα οι νότες είναι οι πρωταγωνιστές, άσχετα με το πως εκφράζεται. Έτσι ο μινιμαλισμός κυριαρχεί.

Τα χωρίς λούσα σημεία στο πιάνο μου θύμισαν κάποιες παλιές ωραίες δουλειές που είχα ακούσει απόν έναν μουσικό από τη Σϋμη, τον Γιάννη Αττίτη (κυρίως από τον δίσκο time out by yiannis attitis, roloi records Σύμη). Τα ένα δυο σημεία που η ηλεκτρική κιθάρα δυναμώνει είναι σαν περαστικοί συνειρμοί καθώς τα καμπανάκια θα σε ξαναβάλουν αμέσως στην ρότα.

Μια διαφορετική απόπειρα από έναν πολύπειρο μουσικό, που ελπίζουμε να ικανοποίησε τις επιδιώξεις του. Εμένα ως απλό ακροατή με ευχαρίστησε ιδιαίτερα.

Κυριάκος Σκορδάς