DAMON & NAOMI + The Left Outsides, Birdengine 15/1/2009 Luminaire, London 27/1/2009

Μια ωραία μουσική βραδιά μας περίμενε στο όμορφο club του Luminaire, στο Βόρειο Λονδίνο.

Το σπουδαίο ντουέτο των Damon & Naomi έχει σχεδόν 20 χρόνια παρουσίας (με μεγάλο μέρος αυτών στο βοστονέζικο συγκρότημα των Galaxie 500). Εδώ και χρόνια που συνεχίζουν ως ντουέτο μας έχουν προσφέρει πολύ όμορφες στιγμές μουσικής συγκίνησης. Το πιο πρόσφατο τους άλμπουμ λέγεται Within These Walls και λογικά περιμέναμε να ακούσουμε πολλά κομμάτια από αυτήν τους την κυκλοφορία.

Η ώρα έναρξης ήταν για τις 19.45… αλλά το 1o support βγήκε στις 20.00. Ένα χαρτάκι στην είσοδο μας ενημέρωνε για το τελικό πρόγραμμα και λέω πρόγραμμα καθώς μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε άλλα δυο ονόματα.

Ξεκίνημα λοιπόν με τον BIRDENGINE. Ένα άτομο στη σκηνή, ο κατά κόσμο Lawry Joseph Tilbury, παρέα με μια ακουστική κιθάρα. Ορμώμενος από την περιοχή του Dorset και ζώντας πια στο Brighton κατάφερε με την αρκετά εκφραστική φωνή του να κάνει τον κόσμο να τον ακούσει, να τον προσέξει και στο τέλος να τον χειροκροτήσει θερμά. Το Luminaire γέμιζε σιγά σιγά και ο κόσμος ευχαριστημένος από τον Birdengine έπαιρνε την μπυρίτσα του και καθόταν οκλαδόν μπροστά του ακούγοντας τις μελωδικές συνθέσεις του. Σαφώς ευχαριστημένος και ο ίδιος δήλωσε συγκινημένος για την απόλυτη ησυχία και για τον σεβασμό του κοινού. Όπως είπε μετά, αυτή είναι ίσως και η απόλυτη ικανοποίηση για έναν νέο μουσικό! Με πέντε λίρες έπαιρνες μετά και τον δίσκο του (αρκεί να του επιβεβαίωνες πως σου άρεσε…)

Στη συνέχεια ανέβηκαν οι The Left Outsides από το Λονδίνο. Αν και ουσιαστικά ντουέτο εμφανίστηκαν ως ένα πενταμελές συγκρότημα. Αρκετά πιο πολύς ο κόσμος, περίμενε πια κάτι πιο ηλεκτρικό για να ξεπιαστεί από το οκλαδόν. Και οι The Left Outsides το κατάφεραν περίφημα. Κιθάρες, ρυθμός και μια βιολίστρια κατάφεραν να κερδίσουν το δυνατό χειροκρότημα.

Πέρσι έβγαλαν το ντεμπούτο τους με τίτλο ’And Colours In Between’, καθώς και ένα live (που στο έδιναν… με 3 λίρες). Με σεβασμό και σπουδή πάνω στην εγγλέζικη ψυχελική lo-fi μουσική, και έχοντας ως μέντορα τον Syd Barret, έπαιξαν όμορφα κομμάτια (ενώ μια συμμετοχή σε ένα Nico live tribute...πέρσι στο Λονδίνο ήταν απόλυτα ταιριαστό με το ύφος τους) . Τα γυναικεία, που και που φωνητικά, και ο χώρος που άφηναν ώστε το βιολί να πρωταγωνιστεί έδιναν το κάτι παραπάνω. Έκλεισαν με το εξαιρετικό Ring out the bells , ένα πραγματικό στολίδι για τη μουσική σας ακρόαση.

Το Luminaire είχε πια γεμίσει για τα καλά. Το ντουέτο των Damon & Naomi ανεβαίνει. Μια ακουστική κιθάρα κρατά ο Damon και ένα αρμονιάκι keyboard πατά πάνω σε μια απλή βάση μπροστά από την όμορφη πάντα Naomi. Ξεκίνημα με μια υπέροχη διασκευή, το Song of Siren του Tim Buckley. Ο κόσμος ξεσπά σε δυνατά χειροκροτήματα, τον έχουν με άνεση κερδίσει και συνεχίζουν απτόητοι. Χαμογελαστοί και μελαγχολικοί, με αυτήν την ανθρώπινη ωριμότητα όπου το χιούμορ συνυπάρχει με τη σοβαρότητα. Στα σίγουρα τα τραγούδια τους είναι ωδή στην θλίψη (To TIMEOUT τους σύστηνε με τον υπότιτλο melancholy psych pop elegies..).

Συνέχεια με το turn of the century και μετά αφιερώνουν ένα τραγούδι τους στη Νέα Υόρκη… θυμίζοντας πως το Λονδίνο παραμένει μικρό σε μέγεθος μπροστά της! Από το τελευταίο τους δίσκο (που έβγαλαν με μουσικού από το γιαπονέζικο συγκρότημα των Ghost) μας παίζουν το lilac time και το stars never fade.

Από το 1^ο τους ΕΡ ερμηνεύουν το innocent, ενώ μας προσθέτουν πως επανακυκλοφόρησε τώρα το 1^ο τους album… και το έβρισκες με 10 λίρες στο πίσω τραπεζάκι…Τραγούδια για τα petshops, αναφορές σε μοναχικές βραδιές σε ξενοδοχεία. Γλυκά τραγούδια σε μια down tempo διάθεση και ο κόσμος έντονα να χειροκροτεί και να επιδοκιμάζει. Ασφαλώς κι εδώ ο απόλυτος σεβασμός προς τον καλλιτέχνη (ακόμα και από το bar, που σεμνά σου γέμιζε τα ποτήρια), κλίμα που τόσο έντονα μου λείπει στην Ελλάδα!

Γυρίσαμε μαζί τους τον αιώνα στο turn of the century και ακούσαμε κατόπιν μια εκτέλεση του τραγουδιού the world’s strongest man, που θα βγει σε λίγο σε ένα tribute που θα συμμετέχουν για τον Scott Walker. To κλείσιμο της βραδιάς ήταν καταπληκτικό με το τρομερό τους κομμάτι, cruel queen (που στην βασιλεύουσα πόλη της Αγγλίας) ακούστηκε τόσο, μα τόσο συναισθηματικό και ευαίσθητο

Φύγαμε γοητευμένοι … παρέα με με καμιά 15αριά δίσκους, καθώς ένα δυο label πουλούσαν την πραμάτεια τους…. Ενδεικτικό ίσως ένα 45άρι βινυλίου των of Montreal με μισή λίρα!!!! (που εδώ θα στο φορμάρουν για 15 ευρώ… και θα πεις και ευχαριστώ…)

Κυριάκος Σκορδάς