THE MESSAGE OF THE PRINCE CHRISTOS GALANOPOULOS & EVGENIOS VOULGARIS ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ!!!! 12/2/2009

Ορισμένες φορές τα θαυμαστικά αποκτούν νόημα όταν εμφανίζονται σε ένα γραπτό κείμενο, αλλά μερικές φορές αναρωτιέμαι πόσα θαυμαστικά πρέπει να βάλεις όταν πρέπει να αναφερθείς σε ένα τόσο σπουδαίο δίσκο. Τελικά επέλεξα να βάλω τέσσερα θαυμαστικά στο γεγονός πως ο δίσκος αυτός είναι μια καθαρόαιμη ανεξάρτητη παραγωγή, που δεν θέλησε ή δεν έτυχε να έχει και πάνω από το κεφάλι της κάποια εταιρεία, και έχει τόσο ωραία παραγωγή και συσκευασία..

Ο λόγος για την καταπληκτική δουλειά του Χρήστου Γαλανόπουλου μαζί με τον Ευγένιο Βούλγαρη , με τίτλο το μήνυμα του πρίγκιπα ( THE MESSAGE OF THE PRINCE ).

Καταρχάς ο Ευγένιος Βούλγαρης είναι αυτό που λέμε ένας επαγγελματίας μουσικός, που διδάσκει στο πανεπιστήμιο (στο Τμήμα Παραδοσιακής Μουσικής) και στο Δημοτικό Ωδείο της Πάτρας. Η ενασχόληση του κύρια με τα παραδοσιακά όργανα τον έφερε και στην Ορχήστρα των Χρωμάτων, στην οποία συμμετέχει από το 1995, έχοντας την πρωτεύουσα θέση για το μαντολίνο. Επίσης είχε το συγκρότημα Ρωμιοί, ενώ έβγαλε και άλλον έναν δίσκο με την τραγουδίστρια Δώρα Πετρίδη.

Ο Χρήστος Γαλανόπουλος με πιο ροκ θητεία συμμετείχε στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 90 με το συγκρότημα των Lexeme , ενώ το 1992 έβγαλε τον 1^ο του προσωπικό δίσκο με τίτλο A bird’s eye view. To 1999 μας χάρισε εκείνο το τρομερό άλμπουμ Fairy tales from.. Christos Galanopoulos, που βγήκε από την τότε δραστήρια lazy dog ( Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τα τότε σχόλια μου για εκείνο τον δίσκο).

Αρκετά χρόνια μετά βγαίνει αυτό εδώ το άλμπουμ, που θα ικανοποιήσει τους φίλους του post, της ambient electronica, της αυτοσχεδιαστικής ελληνικής μουσικής παράδοσης ή των blues της σκέψης που συναλλάσσεται. Θα ικανοποιήσει από τους fan των Tuxedomoon έως το ειδικό κοινό των Δαιμονία Νύμφη.

Με κύρια βάση τα keyboards, ως ετυμολογικό μουσικό υποστήριγμα, απλώνονται7 υπέροχες συνθέσεις όπου πάνω στον ρυθμό απλώνονται είτε ο ταμπουράς, είτε η ηλεκτρική κιθάρα. Το μπάσο παρόν προσθέτοντας όγκο και τα κρουστά χωρίζοντας το μέτρο. Τα διάσπαρτα παραδοσιακά ελληνικά ανατολίτικα όργανα αναδεικνύονται καθώς σε μεγάλο βαθμό η μελωδία ελίσσεται από και με τους ήχους τους.

Το αποτέλεσμα είναι συναισθηματικά φορτωμένο, γλυκύ και σκοτεινό. Κομμάτια που απλώνονται καθώς η αρχική ιδέα γλυστρά, σαν το σιρόπι πάνω στο καυτό κέικ, αλλά ποτέ δεν χάνει αυτήν την αρχική της ορμή. Κρατά τον αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα της, αυτόν που πάντα μπορεί και κάνει τους μουσικούς να κλείνουν τα μάτια όταν ερμηνεύουν και τον ακροατή να γεύεται χωρίς να δοκιμάζει…, δηλαδή απλά να λειτουργεί με την οσμή του σιροπιού που έλουσε εκείνο το κέικ, που ακόμα και όταν αυτό κρυώσει… μπορεί να διεγείρει.

Μουσική λοιπόν διεγερτική με την έννοια της γέννησης ή αφύπνισης συναισθημάτων και όχι με την εκχυδαϊσμένη άκριτη χρήση της. Ινστρουμενταλ αφήγηση… με γλαφυρό λόγο.

Η μουσική αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε στην Πάτρα σε μια θεατρική παράσταση με τον ίδιο τίτλο «το μήνυμα του πρίγκιπα» και αισθάνομαι πολύ τυχερός που δεν έμεινε μόνο στη μνήμη εκείνων των θεατών, αλλά καταγράφηκε και βγήκε μέσα από αυτήν εδώ την κυκλοφορία. Εγώ προσωπικά τον θεώρησα ως έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2008, που ελπίζω να έχει κανονική διανομή ώστε να είναι προσιτός στον καθένα σας.

Κλείνω με την παρατήρηση πως ο δίσκος αυτός αποτελεί μια καλή απάντηση στο γενικό σχόλιο που έκανε πρόσφατα ο πάντα αγαπητός Γιάννης Πετρίδης, πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν καλλιτέχνες που να αξιοποιούν την ελληνική μας μουσική παράδοση, ώστε να την εισάγουν στο ροκ και στο σημερινό ύφος της μουσικής…. Απλά ατυχές σχόλιο, του καθόλα σεβαστού γνώστη, που μάλλον για το συγκεκριμένο θέμα δεν έχει ασχοληθεί όσο θα ήθελε (βάζω σε μια παρένθεση τους modeplagal, τον χρήστο γαλανόπουλο, τους δαιμονία νύμφη, τους reversebrothers, τους karadeniz… ως μερικά ονόματα που τα καταφέρνουν περίφημα σε αυτό το πάντρεμα). Το ζήτημα είναι πως αν και υπάρχει ενασχόληση με τέτοιους γάμους… καταλήγουν να μην είναι γάμοι συμφέροντος (δηλαδή με εμπορική απήχηση), αλλά βασίζονται στην αγάπη για τη μουσική. Και εδώ οι Χρήστος Γαλανόπουλος και Ευγένιος Βούλγαρης παρέα με μερικους άλλους μουσικούς δημιουργούν έναν μοναδικό δίσκο, που μπορεί να είναι καταδικασμένος να αφορά λίγο κόσμο, αλλά θα μπορούσε να αρέσει σε πολύ περισσότερο.

http://www. myspace. com/themessageoftheprince

Κυριάκος Σκορδάς