BLOOD BANK BON IVER JAGJAGUWAR 19/3/2009

Μετά από το εξαιρετικό περσινό του άλμπουμ For Emma, Forever Ago ο αγαπητός Bon Iver (ή κατά κόσμον Justin Vernon) κυκλοφορεί ένα μίνι άλμπουμ με τίτλο Blood Bank, διατηρώντας και επαυξάνοντας την εκτίμηση που τρέφουμε για αυτόν τον σπουδαίο Αμερικανό μουσικό.

Κάθε τι από τα στοιχεία που αγαπήσαμε στον προηγούμενο του δίσκο υπάρχουν εδώ, συμπυκνωμένα σε μόλις 4 κομμάτια συνολικής διάρκειας σχεδόν 17 λεπτών. Αν ο Sufians Stevens έκανε αρκετό χρόνο… να συστηθεί ευρύτερα ο Bon Iver με λίγες μόλις κυκλοφορίες κατάφερε να γίνει όχι απλώς αξιοπρόσεκτος αλλά και αρεστός σε ένα ακροατήριο που πιάνει από τον ήχο που ενθαρρύνουν περιοδικά όπως το Paste, στις προτάσεις που κατά καιρούς μας κάνει το uncut, στους νοσταλγούς της πάλαι ποτέ Americana, αλλά και στη φρεσκαδούρα της roughtrade (το οποίο δισκάδικο είχε ως νο1 για το 2008 το περσινό του άλμπουμ…).

Μελωδία και αυτή η γνώριμη πια μελαγχολική φωνή αναδύονται με υπέροχο τρόπο, αναδεικνύοντας συναισθήματα και επιδεικνύοντας ωριμότητα. Το ομώνυμο κομμάτι, το blood bank είναι πιο πιασάρικο από ότι είχε παλιά επιλέξει για την Ema. Κομμάτι που μπορεί να αποτελέσει από προσωπικό κόλλημα έως χιτ εμμονή στο ραδιόφωνο (σε όποιο υποθετικό δεν παίζει playlist). Η κιθάρα κρατά ένα όμορφο τέμπο δημιουργώντας τη διαδρομή ώστε το τραγούδι να εξελιχθεί και να ελιχθεί. Πολύ πιο μελαγχολικό το beach baby, με τον Bon Iver να πιάνει τις ψηλές νότες χωρίς ίχνος βραχνάδας. Κι εκεί που η φωνή σε έχει συγκινήσει έρχεται ένα σόλο σε μια nylon κιθάρα…. να σου καδράρει τη διάθεση και να σε στείλει στα μισόφωτα του νου. Το πολύ ένα μονοπέταλο είναι αρκετό…στην κιθάρα και ίσως και στο μικρόφωνο… για να δημιουργήσει αυτήν την διαφορετική ατμόσφαιρα αυτών των όμορφων συνθέσεων.

Αρκετά διαφορετικό το babys (τι γίνεται πολλά μωρά μαζεμένα στους τίτλους, στο φινάλε θα έρθει και ο Moz να ποζάρει με κανένα…), όπου με ένα σταθερό ρυθμικό παίξιμο διπλών πλήκτρων στο πιάνο δημιουργούν αυτό το ηχητικό κρεσέντο. Ένα παίξιμο που φορτίζει με την επανάληψη… θυμίζοντας στην τεχνική τον τρόπο που ο Edge έκανε τις εισαγωγές πριν στη δεκαετία του 80…κάνει το μπαμ στα ανεπανάληπτα εκείνα κομμάτια. Μόνο που στο babys έχουμε μόνο το στοιχείο της εισαγωγής… που αντί για έκρηξη επιτρέπει με ένα δίθυρο τρόπο τα φωνητικά του bon iver (διπλοεγγεγραμμένα) για να εκφέρουν… summer comes to multiply (δις και πολλάκις).

Το τελευταίο τραγούδι με τίτλο woods… έρχεται με έναν λυπητερό εν μέρει τρόπο, εκφράζοντας μια ιδιότυπη μοναξιά. Για 5 λεπτά συνεχώς μια εξελισσόμενη παραμορφωμένη φωνή μας τραγουδά…. I am in the woods, I’m down on my mind, I’m building a still to slow down the time… συνεχώς…με έναν διαφορετικό διονυσιακό σπαρακτικό τρόπο… για την επίδραση των πυκνών δασών του Wisconsin… Άλλωστε και αυτός ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε ένα κυνηγετικό καταφύγιο στο Dunn County του Wisconsin!!!

Αναζητείστε το.

Κυριάκος Σκορδάς