 |
|
|
|
THE SUBWAYS, Thessaloniki
|
Υπάρχουν live και…live! Υπάρχουν τα live που βλέπεις τέσσερις τύπους να κρατάνε τα όργανά τους και να τα ταλαιπωρούν (…), ενώ από μέσα σου λες “γιατί δε μου αρέσει ρε γαμώτο, αφού και το pitchfork και το eimastegamatoi.blogspot.com τα προτείνουν…”; Υπάρχουν και τα live που δυο τύποι και μια τύπισσα πιάνουν τα βασικά ( κιθάρα , μπάσο , drums ) και βγάζουν τα σωθικά τους σε αυτά. Και θες δε θες , σου αρέσει.
Ναι ξέρω, το δεύτερο album τους σε ψιλοαπογοήτευσε, ναι το “Rock n Roll” ακούγεται παντού και σε χαλάει. Αλλά τώρα που τους έχεις μπροστά σου δε σε νοιάζει τίποτε από όλα αυτά. Γιατί;
Γιατί η ενέργεια επί σκηνής σε παίρνει και σε σηκώνει , γιατί ακόμα και οι πιο μέτριες στιγμές τους χάνονται μέσα σε ένα pure rock n roll show, γιατί ο χορός και το τραγούδι αφήνουν τις φιλοσοφικές συζητήσεις για τα comments των “I found it first” posts.
Γιατί η Charlotte Cooper είναι μία πραγματική rock n roll queen, sexy as hell όταν χτυπιέται επί σκηνής . Γιατί ο Billy και ο Josh παίζουν σα να μην υπάρχει αύριο.
Γιατί έχεις βαρεθεί να βλέπεις “εγχώριες”, “ελπιδοφόρες” μπάντες 35ρηδων να παρουσιάζονται στη σκηνή σα να προβάρουν σπίτι τους.
Γιατί γουστάρεις να ουρλιάξεις τους στίχους του “ oh yeah”, “girls and boys”, “ shake, shake” και του “with you” μέχρι να κλείσει ο λαιμός σου.
Και το έκανες με το παραπάνω. Και δε σε νοιάζει να γκρινιάξεις για τον σχετικά λίγο κόσμο, γιατί ήπιες, χόρεψες , έζησες δύο ώρες στο maximum.
Από αύριο επιστροφή στα blogs και τα εξυπνακίστικα σχόλια.
Oh yeah!
Βασίλης Σίντος |
Live
