THE SUBWAYS, Athens 19/3/2009 KYTTAΡO 27/3/2009

Για τους NEΚΥΙΑ το μόνο που ξέραμε ήταν, ότι σε κάποιο διαγωνισμό είχαν συμμετάσχει πριν κάποιο καιρό και μας είχαν τρελάνει στα messages στο myspace για να σπεύσουμε να τους ψηφίσουμε.Δεν τους ψηφίσαμε(γιατί δεν τους ακούσαμε),δεν μάθαμε τι απέγινε με το διαγωνισμό και ούτε προλάβαμε την εμφάνιση τους πριν από τους Subways και τους Coreys.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τους θυμόμαστε για πάντα ως «η μπάντα που δέχτηκε να παίξει πριν από τους Coreys”.Αλλά προφανώς δε φταίνε οι ίδιοι οι ΝΕΚΥΙΑ γι’αυτό,καθώς όλοι γνωρίζουμε το «πολύπλοκο» του θέματος του support στην καθόλα αξιοκρατική χώρα μας.Αλλά το θέμα είναι ότι η σιωπηρή αποδοχή της γνωριμίας ως απόλυτο προαπαιτούμενο για τη θέση μιας μπάντας σε άνοιγμα συναυλίας ,συνήθως ,δεν υπερβαίνει τόσο τα εσκαμμένα.

Ένα ολόκληρο γεμάτο Κύτταρο,με ελάχιστο κενό πίσω από τον ηχολήπτη,ανέχτηκε τους Coreys για 3/4 της ώρας? Ή μήπως ήταν μία ώρα?Καλές οι γνωριμίες και αυτές θα σε πάνε μπροστά στο μέλλον ,αλλά δεν έχεις μάθει ακόμα να κουρδίζεις σωστά μια ρημάδα κιθάρα,τι το θες το μεγάλο live ρε πουλάκι μου?Κάτσε στο γκαράζ σου,παίξε,στρώσου και έλα σε 5 χρόνια ξανά.

Για να είμαστε όμως ξεκάθαροι,δεν τα έχουμε με τα παιδιά.Κατάφεραν με τον χ-ψ τρόπο να μπούν σε ένα πολύ καλό live και να παίξουν και δεύτεροι σε αυτή την ηλικία και να κάνουν το κομμάτι τους.Μπράβο τους και θα έχουν να το λένε και στα εγγόνια τους .Αλλά,υπήρχαν δεκάδες μπάντες που θα μπορούσαν να παίξουν στη θέση τους με το αποτέλεσμα να είναι τουλάχιστον ανεκτό.Αδούλευτο υλικό,η απαραίτητη ανόθευτη αγάπη για τους Green Day,τους NOFX και τους Blink 182 και η αντίστοιχη skate-punk αισθητική για τόση πολλή ώρα ,έφεραν βλέματα απορίας και αγανάκτησης από τη μία και συγκατάβασης από την άλλη ,για τα παιδιά που έφεραν την εφηβεία τους στο πολύπαθο stage του Κυττάρου.Λογικά θα τα ξαναπούμε στο μέλλον.

Είχαμε ήδη βαρεθεί πολύ όταν οι Subways βγήκαν στη σκηνή.Αλλά άμα τη εμφανίσει καταλάβαμε, ότι αυτό που ήξεραν να κάνουν καλύτερα ήταν να μην αφήνουν κανέναν να βαριέται.Kalifornia από τον δεύτερο δίσκο τους ,“All Or Nothing” του 2008, για το ξεκίνημα και ο χρόνος αναμονής φάνηκε να αρχίζει να ανταμοίβεται.

Οι Subways δεν έγιναν ποτέ γνωστοί για τη συνθετική τους αρτιότητα και δεν έκαναν ποτέ τρελές πωλήσεις.Πάντα όμως είχαν τη φήμη ότι τα σπάνε όλα όταν παίζουν live ,γι’ αυτό και υπήρξαν και μόνιμοι προσκεκλημένοι στα εναλλάκτικά αγγλικά φεστιβάλ εξοχής.Αυτό ήθελε και η Αθήνα από αυτούς,που παρότι βραδάκι Πέμπτης και παρότι πρώτη μέρα του Velvet Festival ,μαζεύτηκε σωρειδόν στην Αχαρνών για να τους δει.Αυτό τους έδωσαν λοιπόν ,ο Billy –με μεγάλη αγάπη να ανεβαίνει στα drums και να πηδάει απο κεί-,η Charlotte –με μεγάλη αγάπη στα φορέματα με πούλιες και ο Josh –με μεγάλη αγάπη προς τους full-face σκούφους ,που είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι φορούσε γιατί πλέον γελάνε μαζί μας και οι πέτρες.

Οι Subways έδωσαν ένα πολύ καλό show,με stage diving,crowd surfing,πολλές συντονισμένες κραυγές και πολύ παιχνίδι.Γι αυτό και υπηρέτησαν άξια τη φήμη που τους ακολουθούσε για τις συναρπαστικές επιδόσεις τους στο live.Υπηρέτησαν όμως εξίσου άξια και τη φήμη ότι από μουσική λίγα λένε ,ότι επαναλαμβάνονται συχνά-πυκνά στις απλούστατες συνθέσεις τους και ότι όλα τα στηριζούν σε μερικά χιτάκια.

Πολύς κόσμος είπε ότι ήταν ένα μεγάλο live. Εμείς θα πούμε απλώς ότι ήταν ένα μεγάλο show.Θα συμφωνήσουμε ότι η Αθήνα είχε κάποιο καιρό να δει κάτι τέτοιο. Θα πούμε όμως ότι «το μεγάλο live» απαιτεί πολλά περισσότερα από «το μεγάλο show» και ότι θα τρίζουν τα κόκκαλα εκείνων που έδιναν μεγάλα live καθώς και εκείνων που έχουμε ακόμα να δούμε να δίνουν μεγάλα live.

Προφανώς και έκλεισαν με το Rock n’ Roll Queen.Oh yes.

Κάλλια Κακαλέτρη