SKA P + 63 HIGH 16/5/2009 ΓΗΠΕΔΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 26/5/2009

Μια μεγάλη συναυλία παρακολουθήσαμε το Σάββατο στο γήπεδο του Μακεδονικού το οποίο έζησε στιγμές Champions League χάρις τους πρωταθλητές στο σκα πανκ ισπανούς Ska-P.

Γύρω στις 5-6 χιλιάδες κόσμος, με μια πρόχειρη προσωπική εκτίμηση, άρχισε να φτάνει από νωρίς στο γήπεδο σχηματίζοντας ουρές στις εισόδους με αποτέλεσμα να μην προλάβω να δω από την αρχή τους 63 High, αλλά να τους ακούω ανυπομονώντας να πατήσω το χορτάρι. Περίπου στις 8 ξεκίνησαν να παίζουν τα τραγούδια τους, ιδανικά για να ξεσηκώσουν τον κόσμο που είχε ήδη μπει. Παίζοντας πότε σε πανκ και πότε σε πιο χαλαρούς σκα ρυθμούς με την συνοδεία τρομπέτας και τρομπονιού, μας προετοίμασαν πλήρως για την συνέχεια, αφήνοντάς μας με Ramones και το Blitzkrieg Pop.

Κατά τις 9 και μισή εμφανίστηκαν και οι Ska-P με την κατάλληλη εισαγωγή και ξεκινώντας πολύ δυναμικά με το Ni fu ni fa, το πρώτο τραγούδι από τον τελευταίο δίσκο τους, δίνοντας το σύνθημα για ξέφρενο χορό. Η συνέχεια εξίσου δυναμική με κάποια ενδιάμεσα κενά για τις απαραίτητες ανάσες, αλλά και για να προλαβαίνει να μασκαρεύεται ο Pipi (δεύτερα φωνητικά και ο πιο τρελός της παρέας) καυτηριάζοντας διάφορες καταστάσεις. Εμφανίστηκε ως αστυνομικός των ΜΑΤ, θείος Σαμ εκ Αμερικής, ταυρομάχος, καθώς πρέπει κυρία, παπάς, κρατούμενος και μαζί με τις εικόνες που προβάλλονταν από τις οθόνες συμπληρωνόταν το οπτικοακουστικό θέαμα.

Κάθε τραγούδι και ένα κύμα ενθουσιασμού από το κοινό, που δύσκολα κάποιος να έμεινε ανικανοποίητος, με άψογο ήχο και άψογες εκτελέσεις. Κάποια που θυμάμαι με τυχαία σειρά ήταν τα Resistencia, Cannabis, Welcome to hell, Indifada, Camposos, Mis Colegas, Nino Soldado, El vals del obrero, Romero el madero, El libertador, Tio Sam, Crimen sollicitationis, A la mierda. Έπαιξαν και το I fought the law από τους Clash, αλλά και το happy birthday αφιερωμένο στον μπασίστα τους τον Julio ο οποίος είχε γενέθλια.

Ενδιάμεσα στα τραγούδια ο Pulpul (τραγουδιστής), σχολίαζε διάφορα κοινωνικά θέματα, στα ισπανικά βέβαια και όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Δεν ξέχασαν τους δολοφονημένους Carlos Juliani και τον δικό μας Αλέξη προβάλλοντας και την εικόνα του στις οθόνες, δείχνοντας πλήρως ενημερωμένοι για τα γεγονότα του Δεκέμβρη στην Ελλάδα.

Το κοινό, Θεσσαλονικιώτικο και μη, καθώς πολλοί ταξίδεψαν από διάφορες περιοχές της Ελλάδας αλλά και των Βαλκανίων, με τους Βούλγαρους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, ανταποκρίθηκε πλήρως σε όλες τις προτροπές του συγκροτήματος για χορό, παλαμάκια, φωνές κτλ. Μεγάλος ενθουσιασμός με βεγγαλικά και φωτοβολίδες να φωτίζουν τον χώρο σε κάθε γκολ/χιτ, για να μην ξεχνιόμαστε ότι βρισκόμαστε σε γήπεδο.

Τελειώνοντας, μετά από δύο ώρες, άναψαν όλα τα φώτα του γηπέδου και μας εξόντωσαν παίζοντας για δεύτερη φορά το Resistencia. Άπαντες οι μουσικοί άρχισαν να χορεύουν υπό τους ήχους πνευστών και μεσογειακών μελωδιών σκίζοντας τα ρούχα του Pulpul που μας αποχαιρέτησε δείχνοντας τα οπίσθιά του, όπως και ο γραφικός τρομπετίστας, μάλλον ως ένδειξη αγάπης.

Τέλος αξίζουν και οι διοργανωτές (Self Preservation Society και Post Modern Production) τα μπράβο μας καθώς η όλη διοργάνωση ήταν πολύ καλά στημένη για μια τέτοια συναυλία, από το προσωπικό που ήταν στην είσοδο μέχρι και τις τιμές στα νερά και τις μπύρες, που δύσκολα βρίσκεις σε άλλες συναυλίες. Βέβαια αυτό ίσως το πλήρωναν αφού γύρω στο εικοσάλεπτο ένα μπουκάλι προσγειώθηκε στη σκηνή, αναγκάζοντας τους μουσικούς να αποχωρήσουν για λίγο μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις και να συνεχίσει το πανηγύρι, αλλά τέλος καλό όλα καλά.

Κλείνω με την ιαχή που ακουγόταν συχνά πυκνά από το κοινό “Οεε οε οε οεεεε Σκαπέεε Σκαπέεε…”

Παπαχρήστου Κοσμάς

Atraktos.Net