SURVIVAL FOREST FIRE BROKEN SOUND 12/9/2009

Να περιαυτολογήσω λίγο… όταν πριν πολλά πολλά χρόνια…σε ένα ραδιόφωνο άκουγα ότι πέρασα στη σχολή Δασολογίας στη Θεσσαλονίκη…γέλασα, σκέφτηκα που θα αφήσω την αθηνούλα μου και θα τρέχω εκεί πάνω. Τότε μου ήρθε στο μυαλό…το forest των Cure…(το in the pines των Triffids..βγήκε 3 χρόνια μετά, έτσι για να ξέρετε την ηλικία μου…) και έβαλα την πλάκα (sic) για να το ακούσω.

Τώρα πια στο ραδιόφωνο δεν ανακοινώνονται τα ονόματα των επιτυχόντων, αλλά θα χαιρόταν αν…περνούσε κάποιος στη σχολή δασολογίας..με το σπουδαίο συγκρότημα των Forest Fire να έχουν βγάλει φέτος ένα τόσο τρομερό ντεμπούτο άλμπουμ.

Η νοσταλγική αυτή διάθεση..δεν έχει να κάνει ότι μας πήραν τα χρόνια (αυτό δεν αλλάζει άλλωστε), ούτε ότι για άλλη μια χρονιά η Ελλάδα κάηκε…ούτε βέβαια ότι με τα πρωτοβρόχια..όλοι το ξεχάσανε (εκτός από αυτούς που συνειδητά καταπατούν.. και κτίζουν πάνω στα αποκαϊδια). Αυτά δεν αλλάζουν..όσες κυβερνήσεις και αν αλλάξουν, γιατί ο καταπατητής είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Φτάσαμε στο σημείο 0 όπου κατακρίνουν το σύστημα…μόνο όσοι δεν μπορούν να το εκμεταλλευτούν! Και αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Εσύ, που σφίκτηκε το στομάχι σου βλέποντας φέτος την Πεντέλη να ξερνάει κάρβουνο, πως νιώθεις να ακούς ότι όσο καιγόταν το δάσος… τα πυροσβεστικά οχήματα ήταν παρατεταγμένα γύρω από τα σπίτια και περίμεναν να απωθήσουν τη φωτιά. Η επωδός των ειδήσεων με τις φωτιές…είναι «ευτυχώς δεν απειλεί κατοικημένες περιοχές», «κάηκε δασική έκταση..αλλά δεν κινδύνεψαν σπίτια», «η πύρινη λαίλαπα… δεν μπήκε στον αστικό ιστό..» και άλλα τέτοια της … αστικής μας οικολογίας…

Οι δασικές πυρκαγιές πάντα θα υπάρχουν, αφού το ελληνικό κράτος παραμένει ταυτόχρονα… απειλή και προστάτης…

Το συγκρότημα όμως των FOREST FIR E υπάρχει εδώ και πολύ λίγο καιρό. Μας έρχεται από το Brooklyn των ΗΠΑ και το Survival αποτελεί τον1^ο τους κανονικό δίσκο. Μια σπουδαία κατάθεση ψυχής με εννιά κομματάρες να γεννάνε χαρά ακρόασης και κεράσματα ανυπέρβλητων ήχων. Πριν από καμιά 15αριά χρόνια επινοήθηκε ο «όρος Americana» που ισοπέδωσε πολλά από τα ξεχωριστά συγκροτήματα που βγαίνουν συνεχώς. Ναι όντως υπάρχουν στοιχεία folk-rock αλλά κύρια ο δίσκος είναι μια καθαρόαιμη περίπτωση ανεξάρτητου αμερικάνικου ροκ ήχου.

Το καλό με τους Forest Fire είναι ότι διαθέτουν έναν τρομερά εκφραστικό τραγουδιστή, που κουβαλά μια τρομερή γλυκιά μελαγχολική και νοσταλγική φωνή. Και είναι τέτοια η χροιά του… που κοίταξα να δω αν αυτός που τραγουδούσε ήταν ο Dan Stuart.. Μα είναι τόσο κοντά η χροιά αυτή με τους Green on Red …που κολλάς! Σαν να βλέπεις μια κοπέλα που είναι ίδια με την παλιά αγαπημένη σου συμμαθήτρια..

Και οι ομοιότητες με τους Green on Red…είναι σήμερα, ειδικά για μένα..που σας προσδιόρισα και τα χρονάκια μου, ένα διαβατήριο ώστε η μουσική των Forest Fire να έρθει και να εγκατασταθεί για πάντα μέσα μου (και να μου πάρει τα μυαλά… και να μου κάψει και τα πτυχία, χαχα). Και μετά ακολουθούν συνειρμοί και dream syndicate και άλλα stevewynnoειδή..

Η φωνή καθηλώνει. Το σύρσιμο στα πιατίνια των drums ξεσκονίζει τη λήθη των πραγμάτων, η ακουστική κιθάρα σαν αιώρα στο ταβάνι καθοδηγεί τα σωματίδια που θα αιωρηθούν μέσα στο δωμάτιο σου. Μελωδία υπάρχει μπόλικη…αλλά η έκπληξη έρχεται από τα ελάχιστα πνευστά..που είναι σαν οι Morphine να ξεπετάχτηκαν για μια τελευταία γυροβολιά (ειδικά στο Promise γίνεται χαμός). Επιτυχές να κρατούν το fuzzy στοιχείο..μέσα στο lo-fi ύφος. Συνθέσεις που ακούγονται απλές…αλλά είναι γεμάτες με τόσους πολλούς ήχους, που αφήνονται πίσω στο υπόβαθρο.

Κορυφαίο τραγούδι του δίσκου είναι το Through My Gloves… όπου κολλάς..και θα μπεις να βρεις τους στίχους…για να το τραγουδήσεις δυνατά κι εσύ. Σπουδαίο επίσης το ομώνυμο Survival…με το βιολί να προσθέτει έξτρα πόντους.

Φτωχή όμως η συσκευασία, παρόλο το ζεστό εξώφυλλο…χωρίς καμιά πληροφορία, ούτε και τα λόγια. Μικρή και η διάρκεια του δίσκου… σχεδόν μισή ώρα..! Αυτό δε με χάλασε γιατί τον ακούω στο repeat..

O δασολογικός δίσκος που περίμενα…να βάλω δίπλα στην κορνίζα του πτυχίου μου…

Κυριάκος Σκορδάς