PLEASE MAKE ME DANCE THE BOY Inner-Ear 12/10/2009

Το άλμπουμ του The Boy το ακούω πολύ καιρό τώρα. Όπως και αρκετός καιρός νομίζω έχει περάσει, από τότε που με παρότρυνε να γράψω κατιτίς γι’ αυτό ο Κυριάκος (βλέπε και Σκορδάς). Είναι αλήθεια όμως ότι δυσκολεύομαι ιδιαίτερα να κάτσω κάτω και να ξεκινήσω να γράφω κάτι για το “Please Make Me Dance”. Τι ακριβώς ν’ αναφέρεις, πώς να το διατυπώσεις, και πώς να παραμείνεις νηφάλιος στην περιγραφή και στα σχόλια σου, όταν από την πρώτη στιγμή που πατάς το play στη σιντιέρα σου, νιώθεις, πολύ έντονα, να δρα κάτι αναπάντεχο μέσα σου. Με το που κάνεις το λάθος να πατήσεις το play, με το που ξεκινήσει ο The Boy το δικό του «Πάτερ Ημών», δεν υπάρχει γυρισμός. Το ανελέητο σφυροκόπημα και η μπότα των ντραμς του δεν έχει σταματημό. Αγχώνεσαι, λαχανιάζεις, προσπαθώντας απ’ την μια ν’ ακολουθήσεις την ανάσα του The Boy, κι απ’ την άλλη να πατήσεις το pause, έτσι, για να πάρεις μια μικρή αναπνοή, ν’ αναλογιστείς, τι ακριβώς είναι αυτό που σε κρατάει καθηλωμένο στην καρέκλα σου. Τελικά όμως αφήνεσαι, παρασέρνεσαι στους φρενήρεις ρυθμούς του και σπιντάρεις κι εσύ μαζί του για 36 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα. Σα να αφήνεις στο αίμα σου, στις ευαίσθητες φλέβες σου, να εισρεύσει το πιο ισχυρό διεγερτικό ναρκωτικό που κυκλοφορεί το τελευταίο καιρό στην ελληνική πιάτσα.

Κι η επίδραση, η επίδρασή του σε κάνει να σφίγγεται το στομάχι σου. Ακατέργαστα διαμάντια σκάνε μανιασμένα το ένα μετά το άλλο στο κεφάλι σου. Bauhaus, Neubauten, Suicide, Trent Reznor, Matt Elliot, Elvis Presley, Lou Reed, Roxette, Οδυσσέας Ελύτης, Τάσος Λειβαδίτης, Διονύσης Σαββόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης, όλοι τους παρόντες, ο καθένας με τον τρόπο του, μπολιασμένοι στα δεκαέξι αυτά κομμάτια του Αλέξανδρου Βούλγαρη. Του Αλέξανδρου Βούλγαρη, ο οποίος μετά τα δυο του lp με την Mary και τους Mary & TheBoy (στο ένα συνυπήρχε και ηλεκτρονική περσόνα τoυ Felizol), ακολουθεί το δικό του μοναχικό δρόμο, κι ουσιαστικά κυκλοφορεί το πρώτο του επίσημο σόλο άλμπουμ (αν και το 2005 κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι και το ενδιαφέρον, διπλό “50 god damned songs”).

Μακριά από τις βαρετές εντεχνίλες που σε προκαλούν χασμουρητά και αποστασιοποιημένα από την τυπική, indie αλτερνατιβίλα της ελληνικής σκηνής, ο The Boy στέκει γεμάτος αλλοπρόσαλλες και συνάμα ενδιαφέρουσες ιδέες, αγγίζοντας υψηλότατα στάνταρ παραφροσύνης, που καλώς ή κακώς δυσκολεύεται ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ροκ σκηνής να πλησιάσει. Άλλοτε σκοτεινός κι εριστικός, άλλοτε βίαιος κι επιθετικός, άλλοτε ακραία ρομαντικός και συγκινητικός, φτύνει λέξεις και εξωτερικεύει συναισθήματα που αν μη τι άλλο εκφράζουνε μια γενιά που είναι γεμάτη αδιέξοδα. Μια γενιά που στέκει αμήχανα, συγχυσμένη, θαρρείς σα ζόμπι υπνωτισμένη, απεγνωσμένη, ακολουθώντας μια κοινωνική αστική πραγματικότητα, που μόνο πρόζα, ανταγωνισμό και καταναλωτισμό της διδάσκει, μια πραγματικότητα διόλου αισιόδοξη.

Από κει και πέρα, ο The Boy, είναι από τους ελάχιστους (εάν όχι ο μοναδικός) καλλιτέχνες του δύσμοιρου ετούτου τόπου μας, όπου καταφέρνει να συνδυάζει άψογα τον αγγλικό με τον ελληνικό στίχο, καταρρίπτοντας έτσι και τον αστικό μύθο περί ελληνικού vs αγγλικού στίχου, όσον αφορά την ελληνική ροκ σκηνή. Αποδεικνύεται και σ’ αυτό πρώτος μάγκας, αφού πηδάει από κομμάτι σε κομμάτι αλλάζοντας τη γλώσσα του λόγου του, κάτι το οποίο όχι μόνο δεν ενοχλεί, αλλά κυλάει εξαίρετα στο τελικό αποτέλεσμα. Στο τελικό αποτέλεσμα, που εκτός από τον ίδιο τον Αλέξανδρο Βούλγαρη, βάζουνε το χεράκι τους, συνεισφέροντας ο καθείς στον τομέα του, και οι Νίκος Παπαδόπουλος, Call me lazy και Cristian Vogel.

Όσο για φινάλε, το «Σ’ Αγαπάω Να Της Λες» λειτουργεί άψογα ως καταπραϋντικό, με την αργόσυρτη ροή του και την αρρωστημένη μελωδία του να «καταστέλλει» τις λειτουργίες του εγκεφάλου, λίγο προτού αποχωρήσει από την ακρόαση του “Please Make Me Dance”. Κι εκεί κάπου, νομίζω, ότι σου ξεριζώνεται ολοκληρωτικά ότι έχει απομείνει μέσα σου, από ένα κομμάτι σταθμό – ίσως - στην ελληνική δισκογραφία και ύμνο για την πουτάνα, την καριόλα, την Αθήνα, αυτήν την πόλη που κοιμάται και νομίζει ότι σκίζει…όπως πολύ εύστοχα και συγκινητικά φωνάζει ο Αλέξανδρος.

www.myspace.com/theboystapes

Άρης Μπούρας