BEACONS OHBIJOU BELLA UNION 13/10/2009

Οι OHBIJOU είναι μια νέα ενδιαφέρουσα μπάντα από τον Καναδά , από την περιοχή του Τορόντο (από την πόλη του Brampton, την 11η πόλη του Καναδά με καμιά 500 χιλιάδες κατοίκους ). Το Beacons αποτελεί τον 2^ο τους δίσκο και καταφέρνουν να αποτελέσουν μια αξιοπρόσεκτη πρόταση για τη μελωδική μελαγχολία που συχνά μας έρχεται από τη βορειότερη πλευρά της αμερικανικής ηπείρου.

Το δυνατό χαρτί των Ohbijou είναι νομίζω τα πανέμορφα φωνητικά της Casey Mecija. Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο πως πριν λίγο καιρό ξεκίνησαν ως solo project της τραγουδίστριας αυτής. Σε πολλές στιγμές θυμίζουν από την Kate Bush και τους Mazzy Star, έως τη… σουηδική ποπ (σαν τους O Laura. ή ακόμα και το κλίμα των I am from barceona) ενδεδυμένη με τη lo-fi αισθητική, που μόνο από αυτή την πλευρά του Ατλαντικού μπορεί και εκπέμπεται τόσο αβίαστα.

Πολυμελής πια η μπάντα, ακόμα και η μικρή της αδελφή Jenny συμμετέχει ντύνοντας τα κομμάτια με το τσέλο της. Στα συν του δίσκου οι συνθέσεις με τα πολλά όργανα, και πνευστά και πλήκτρα συνάμα, και πάντζο και βιολί, σε ένα χαμηλό τέμπο που σε κατευθύνουν να πεις άλλες δύο λέξεις. Η μία είναι το λεγόμενο νέο-φολκ, η δεύτερη είναι η παρέα. Και σε πολλά σημεία θυμίζουν αυτές τις νεανικές παρέες που τα μέλη τους προσθέτουν κυρίως την καλή τους διάθεση και μετά την ικανότητα έκφρασης μέσα από τα μουσικά όργανα.

Αντιλαμβάνεστε όλοι σας πως το τελικό αποτέλεσμα είναι μια ακρόαση απόλυτα φιλική, οικεία και ευχάριστη. Όσο και αν σε γενικές γραμμές θα χαρακτήριζατε ως λίγο μελαγχολική τη μουσική τους, αυτό εκφράζεται με έναν αποστασιοποιημένο τρόπο που μπορεί να είναι ασφαλώς βιωματική για τον καλλιτέχνη, αλλά για τον… απόμακρο ακροατή είναι απόλυτα θετική, που επικροτεί και αβίαστα ακούει μια πολύ καλή ευκαιρία γνωριμίας με ένα καινούριο συγκρότημα.

Μπορεί ο Καναδάς να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο post, αλλά και με μπάντες σαν τους Broken Social Scene έχουν απλώσει συναισθηματική έκφραση και σεπτή σύνθεση. Νομίζω στο κομμάτι We lovers αυτό φαίνεται όμορφα.

Οι πλούσιες συνθέσεις αφαιρούν την απλή φόρμα έκφρασης, στα σίγουρα δεν μπορείς να μιλήσεις για απλοϊκές εκφράσεις μιας νεανικής παρέας. Είναι ενδιαφέρον πως μπόρεσαν και μέσα σε όλο το κλίμα του χαλαρού κλίματος να έχουν πάντα ρυθμό που ξεχωρίζει, ακόμα και αν θυμίζουν τους beatles στο eloises and the bones, πετάνε μέσα ένα βιολί και αλλάζεις δεκαετίες σαν σε slides show προβολή.

Κινούμενοι στα όρια ώστε τα κομμάτια (σαν το wildfires, intro to season) να βρούν αυτό το πίασάρικο και να σε γοητέψουν απλώνουν τις μουσικές τους, αλλά κύρια παραμένουν φιλικοί και ποτέ ξεσηκωτικοί.

H ακρόαση είναι αυτό που θα σου σιγουρέψει μια καλή ζεστή ατμόσφαιρα και θα ευχαριστηθείς αρκετά τις όμορφες μελωδίες τους.

Κυριάκος Σκορδάς