LA ROUX LA ROUX POLYDOR, Universal 26/10/2009

Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο single των La Roux πέρσι τον χειμώνα, από την συμπαθέστατη ανεξάρτητη δισκογραφική της Kitsune Music (νεοκυματικό electro,disco label εκ Γαλλίας ορμώμενο), έτυχε κι εγώ, θυμάμαι, με τη σειρά μου, να έχω μια φευγαλέα ακρόαση του συγκεκριμένου track, που τιτλοφορείται “Quicksand”. Τίποτα το φοβερό όμως. Τα επιπρόσθετα remix που περιλαμβάνονταν στο 12ιντσο παρουσίαζαν ένα άλφα ενδιαφέρον, αλλά κι αυτά ως εκεί. Η ακρόαση μου παρέμεινε φευγαλέα, με την συμπαθητική – κατά τ’ άλλα - φωνούλα μιας νεαράς παιδούλας, να περνάει σχετικά γρήγορα και να χάνεται από τον μουσικό μου ορίζοντα.

Έπειτα ήρθε το δεύτερο single, το “In For The Kill”, κατά άνοιξη μεριά, σε πολυεθνική πλέον, βλέπε Polydor, κι άρχισε κάτι να φτερουγίζει μέσα μου. Ακούγοντας το δεξιά κι αριστερά, και νιώθοντας ότι αρχίζει να με στοιχειώνει, ευχάριστα, προσπάθησα να τ’ απωθήσω στα ενδότερα μου, καθότι, μια ένοχη απόλαυση ένιωθα ν’ απειλεί σοβαρά τη μουσική μου ακεραιότητα. Αυτό το ξεσηκωτικό, ανδρόγυνο φαλτσέτο της 21χρονης “La Roux” έκανε αλλεπάλληλες στροφές μες στο μυαλό μου. Βέβαια η “La Roux”, όπως πολλοί μπερδεύονταν – και συνεχίζουν να μπερδεύονται – ας σημειώσουμε ότι είναι οι “La Roux”, καθότι στα media και ευρύτερα προς τα έξω, προβάλλεται κυρίως η εικόνα της αυτού μεγαλειοτάτης Eleanor, κι όχι ο κύριος που κατά κύριο λόγο συνθέτει και παράγει τη μουσική. H Elly Jackson λοιπόν, όπως είναι το πραγματικό όνομα της χαριτωμένης φατσούλας που τραγουδά, συνοδεία του Ben Langmaid, εδώ και μερικούς μήνες, αποτελούν το πιο καυτό ίσως νεόφερτο ντουέτο στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Ραδιόφωνα, τηλεοπτικά κανάλια, περιοδικά, site, blog, bar, night club, όλα και όλοι κινούνται γύρω από τους ρυθμούς και τις ρομποτικές μελωδίες του ντουέτου από το Λονδίνο.

Όσο για το τρίτο τους single, καλοκαιράκι καλή ώρα, έμελε να σκάσει σα σφαίρα στο μουσικό στερέωμα και την αντίστοιχη βιομηχανία, εκτοξεύοντας τη φήμη τους ακόμη περισσότερο. Το “Bulletproof”, καρφωμένο στο νούμερο ένα των Βρετανικών Chart για πολύ καιρό, φέρνει τα ρετρό synth στο mainstream κι εμένα στη γωνιά, αρχίζοντας ν’ αναρωτιέμαι εάν είναι «πρέπον» και «σωστό» να σιγοτραγουδάω και να χορεύω στους ρυθμούς ενός ακόμη – αν μη τι άλλο - πιασιάρικου ποπ δημιουργήματος. Αλλά εδώ, είναι που οι La Roux φαίνεται ότι λειτουργούνε πανέξυπνα και σοφά, κι αυτό που κάνουνε το πράττουν άριστα. Με δυο – τρία καλά single, μια εκκεντρική και αμφιλεγόμενη στάση, ένα φευγαλέο εξωτερικό look κι ένα ιδιόμορφο styling, στέλνουνε την πυρόξανθη φράντζα της Elly στο πιο ψηλό σκαλί της ποπ μουσικής σκηνής. Κι όλα αυτά, με μπόλικες δόσεις από 80’s και μια δοκιμασμένη – προφανώς – συνταγή. Synths, eyeliners, vintage αισθητική, νεορομαντισμός, έντονα χρώματα, πακεταρισμένα όλα άριστα – κι ολίγον πονηρά βέβαια, έτσι ώστε να προσφερθούνε απλόχερα στη νεώτερη γενιά. Όσο για την παλαιότερη, θα αντιληφτεί εύκολα ότι πολλά γνώριμα φαντάσματα κάνουνε πέρασμα από τούτο εδώ το ντεμπούτο lp. Madonna, Prince, Michael Jackson, David Bowie, Eurythmics, Human League, Yazoo, Depeche Mode, Blondie, Heaven 17, Flock Of Seagulls, Talk Talk, όλοι βάζουνε με τον τρόπο τους το χεράκι τους.

Φαντάζομαι τον εαυτό μου να βουτάει ένα κομμάτι ψωμί σε μια spicy κόκκινη σάλτσα, με τ’ αλευράκι ξανθισμένο στο τηγάνι και μπόλικο βούτυρο. Αύριο μπορεί να το μετανιώσω, αλλά ας είναι. Εάν κι εσείς ανήκετε σ’ αυτούς που παρασύρεστε εύκολα από πάσης φύσεως ένοχες απολαύσεις, πλησιάστε, νιώστε τον ουρανίσκο σας να γαργαλιέται. Οι υπόλοιποι, σπίτι για δίαιτα.

www.laroux.co.uk

www.myspace.com/larouxuk

Άρης Μπούρας