|
|
|
|
SENSER
|
Το συγκρότημα των SENSER ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 80 ξεκίνησε να εκπέμπει αυτό το μίγμα ήχων σκληρού ροκ, με πολλά ραπαρίσματα και ηλεκτρονικά samples. Κάτι που έντονα κυριάρχησε την επόμενη δεκαετία. Χωρίς δόση συγκρίσεων, αλλά σε μερικές στιγμές θα νιώσεις «τη μουσική συγγένεια» με τους Linkin Park, Limp Bizkit…αλλά και τους Asian Dub Foundation..και τα ξεσπάσματα των Prodigy (για να πω εμπορικά ονόματα, που όλοι τα αντιλαμβανόμαστε άμεσα).
Ο πολιτικοποιημένος τους στίχος τους έβαλε επίσης εύκολα κοντά στον ήχο των rage against the machine. Τα γυναικεία φωνητικά… επίσης σε σπρώχνουν σε συνειρμούς για τους gathering (της anneke περιόδου). Το ότι ο τραγουδιστής τους Heitham Al-Sayed συνεργάστηκε με τουςTransglobal Undergorund (αλλά και με τους TOOL…) δείχνει ότι αυτό το πολυπρόσωπο ύφος των Senser μπορεί και κινείται παντού. (άλλωστε και το σχήμα που για λίγο είχε, οι Lodestar δεν ήταν τυχαίο)
Αυτά όμως είναι κοινότυπα προσδιοριστικά στοιχεία, που αδικούν όμως τον ήχο των SENSER και κυρίως την ένταση που βγάζουν σε κάθε live. To γεγονός πως για κάποια χρόνια είχαν διαλυθεί και κατόπιν αποφάσισαν να επανενωθούν και να συνεχίζουν έτσι εδώ και αρκετά χρόνια, δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο.
Πάμε λοιπόν στο τι είδαμε στη Θεσσαλονίκη. Κατ’ αρχάς..δεν είδα το support…γιατί άργησα (τα καλά λόγια που άκουσα είναι ευχάριστα…). Κατά δεύτερο το BLOCK 33, ένας απόλυτα πια καταξιωμένος χώρος (στη θέση της παλιάς Υδρογείου), είχε αρκετό κόσμο. Κόσμο που «ποιοτικά» δεν έχει συχνά την ευκαιρία να βλέπει ονόματα σαν αυτά των Senser (αν και τελευταία πάμε πολύ καλύτερα). Κατά τρίτο τα 4 ευρώ στη μπύρα σε βοηθούν να απολαύσεις (και να κεράσεις) πιο άνετα.
Μουσικά τώρα λίγο μετά τις 11 τα έξι μέλη που αποτελούν το λονδρέζικο σχήμα των Senser ανέβηκαν στη σκηνή. Ο Heitham μακρυμάλλης και με μαύρο T-shirt και η αγαπητή Kerstin με λουλουδάτο μπλουζάκι, από αυτά που μόνιμα θυμίζουν Αγγλία… Με τρομερή ένταση άρχισαν να επικοινωνούν. Και η ένταση στον ήχο ήταν μεγάλη (ίσως και λίγο περισσότερο από το κανονικό, γιατί κάπου έκανα πιο πίσω γιατί βούιξαν τα αυτιά μου, αλλά στο φινάλε..γέρασα κι εγώ).
Τα σκρατσαρίσματα από τα βινύλια στα πλατώ, που συχνά φέγγιζαν το λευκό τους χρώμα, έδιναν αυτή την πινελιά ώστε να αρχίσουν οι rap απαγγελίες, ενώ κιθάρα και μπάσο τα έσπαγαν. Τα τύμπανα χωρίς πολλά πολλά σολίστικα, έδιναν τρομερό όγκο στο αποτέλεσμα…και καθοδηγούσαν εν πολλοίς και το κούνημα του κόσμου.
Έχοντας ολοκαίνουριο δίσκο στις αποσκευές τους (sic) με τον τίτλο How To Do Battle , περίμενες ότι εύλογα θα μας τον παρουσίαζαν κυρίως. Το ξεκίνημα μάλιστα στην αρχή με το Resistance Now , ένα από τα αντικειμενικά σκληρά και καλύτερα τραγούδια του νέου album προς τα εκεί μας πήγαινε. Η συνέχεια ήταν με το Dictator Bling , πάλι από το καινούριο. Και όμως αν και έπαιξαν κάτι λιγότερο από 20 κομμάτια, μόλις τα 6 ήταν από το νέο τους δίσκο. Και αυτό είναι απόλυτα τιμητικό για το συγκρότημα, που σεβάστηκε τον κόσμο που ήρθε, που ήξερε να το ευχαριστεί.. και που ευχαριστιόταν και αυτό βλέποντας τον κόσμο να «κτυπιέται» σε σπουδαία τραγούδια του παρελθόντος.
Κατά ριπάς τραγουδούσε ο Heitham και τη γλυκιά επίστρωση έκανε η φωνή της Kerstin, η οποία με έντονο τρόπο χόρευε πάνω στα κομμάτια, συγκρατώντας πολλών τα μάτια μόνιμα πάνω της. Αυτός ο συνδυασμός των δύο ταυτόχρονων φωνητικών με τις έντονες εναλλαγές και στα φώτα έκανε ακόμη πιο ατμοσφαιρική την εικόνα που εισέπραττες από όλο το συγκρότημα.
Με χαρά ακούσαμε και χορέψαμε πάνω στο Adrenalin και στο Charming Demons , κουνήσαμε γερά το χέρι μας στο States of Mind και όλοι έδειχναν ευχαριστημένοι. Ειδικά για το Adrenalin, που στην προηγούμενη περασιά που έκαναν από τη Θεσσαλονίκη μας το..ξέχασαν. Από τον 1ο τους δίσκο μας είπαν επίσης το πανέμορφο Switch . Το αγγλικό στερεότυπο της διάρκειας ενός live δύσκολα αλλάζει, και έτσι λίγο μετά τη 1.15 μας καληνύχτισαν. Πριν προλάβει ο κόσμος να φωνάξει πολύ έντονα για το encore μας ξαναβγήκαν καταχειροκροτούμενοι.
Καταπληκτικό κλείσιμο με μια εκτέλεση καταπέλτη του Eject και να’ μαστε όλοι ευχαριστημένοι για την έξοδο.
Επιγραμματικά..ξεσηκωτικοί, διασκεδαστικοί, σπουδαίοι.
Στην έξοδο υπήρχαν μπλουζάκια και δίσκοι. Εκεί έβρισκες και το ολόφρεσκο How To Do Battle (ο 4ος κανονικός μεγάλος τους δίσκος πια) με μόλις 10 ευρώ.
Κυριάκος Σκορδάς |