 |
|
|
|
SONICS
|
Οι ενδιαφέροντες μεν, αμήχανοι δε Barbara Farmers σκούπισαν τα πριονίδια που μας γέμισαν οι πρώτοι TeenHeat και προετοίμασαν τη σκηνή για το τρίτο support, τους Frantic V που πάτησαν πιο γερά απ’ όλους και τους πάτησαν όλους.
Στο σημείο αυτό το Gagarin είχε γεμίσει πάνω και κάτω, στα μπαρ γινόταν της κακομοίρας και ήταν πολλοί οι ανυπόμονοι που προετοιμάζονταν για ξύλο. Υπήρχε ένταση στην ατμόσφαιρα και φτάνω μέχρι του να πω ότι κάμποσοι θα επηρεάστηκαν από όσα γράφτηκαν τους μήνες που προηγήθηκαν των συναυλιών των Sonics στην Αθήνα, κυρίως ότι έρχεται το μεγαλύτερο συγκρότημα όλων των εποχών, οι πατεράδες / παππούδες / νονοί του punk, ότι θα είναι το συγκλονιστικότερο live της χρονιάς / της δεκαετίας / του αιώνα.
Όταν οι Sonics έκαναν την εμφάνισή τους περασμένα μεσάνυχτα, όσα είχα διαβάσει κι όσα είχα δει στο youtube έσβησαν με τα πρώτα ουρλιαχτά και τον άγριο ήχο. Δεν υπήρχε διάθεση nostalgia, ήταν (περίπου) αυτοί οι ίδιοι που πήρανε το garage και το ανέβασαν ένα επίπεδο πριν από 40τόσα χρόνια, είχαν έρθει θυμωμένοι και πειραγμένοι όπως κάποτε για να μας πουν με τον δικό τους τρόπο πώς βλέπουν τις γυναίκες και τα αυτοκίνητα. Είχαν έρθει για να μας ταρακουνήσουν. Οφείλω να παρατηρήσω ότι κάτι με χάλασε στην αρχή, ίσως ότι δε μου φάνηκε sixties ο ήχος αλλά γρήγορα έφτιαξε.
Στο μπαλκόνι ήμασταν κάπως κόσμιοι, κάτω και μπροστά στη σκηνή πέφτανε ψιλές κι ο περισσότερος κόσμος είχε παρασυρθεί από τα ξέφρενα φωνητικά (ο Wilhelm τα έδωσε όλα) και το σαξόφωνο στα χέρια του Lind. Το Strychnine ήταν ομολογουμένως μια τεράστια στιγμή για όλους εμάς που έχουμε φάει με το κουτάλι την φαζτόνια έκδοση, το κοινό πήγαινε πάνω-κάτω ενώ ποτήρια εκσφενδονίζονταν εδώ κι εκεί γύρω από ροκάδες και κοστουμαρισμένους νεο-mods.
Έχασα γρήγορα τη θέση μου ακόμα κι εκεί που νόμιζα ότι ήμουν ασφαλής καθότι οι πιο ασυγκράτητοι πήραν εύκολα το χώρο που χρειάζονταν για να εκτονωθούν.
Πολύς ιδρώτας χύθηκε στα Louie Louie, BossHoss, Cinderella, ShotDown, το Psycho ακούστηκε τρομαχτικό, ένοιωσα ρίγη με το HaveLove, WillTravel, δεν πίστευα ότι άκουγα το The Witch (και δεν έπαιξαν το MaintainingMyCool, μου στοίχισε αυτό). Οι σφυριές στα ντραμς κράτησαν τον παλμό για περίπου μία ώρα σ’ αυτό που όλοι ελπίζαμε να είναι η αποθέωση της νεκρανάστασης και εισακουστήκαμε.
SONICS: Γκρίζα μαλλιά / Νέοι στην Καρδιά!
Διάβασε εδώ τα σχόλια για τη συναυλία της 2ης μέρας (από τη Νάτάσα Μαλαφούρη)
Αριστοτέλης Ζ. |
Live
