 |
|
|
|
A WAYS AWAY
|
Η πολυτάλαντη Tara, κατά κύριο λόγο ζωγράφος και αναμεμειγμένη με κάθε είδους εικαστική δραστηριότητα (από σκηνικά θεατρικών παραστάσεων μέχρι δημιουργία soundtrack, εκθέσεις ζωγραφικής και υποκριτική) έφτασε αισίως στο έβδομο δισκογραφικό της βήμα.
Το “A ways away” διακρίνεται για την απλοϊκότητα και την ολιγάρκειά του, τόσο στη σύλληψη όσο και την εκτέλεση των δέκα συνθέσεων που περιέχει. Χωρίς οποιαδήποτε ρυθμική συνοδεία κρουστών-ντραμς, μια γυναικεία φωνή ερχόμενη από το βάθος, συνοδεία από ακουστικές κιθάρες και ενίοτε ένα βιολί ή ένα πάτζο είναι αρκετά για να αναλάβουν τον έλεγχο των αισθήσεων σου χωρίς ιδιαίτερα τεχνικά τερτίπια και πολύπλοκες τεχνοτροπίες. Με την φωνή της Jane O’neil να ακούγεται πότε αιθέρια και πότε παρακλητική, καταφέρνει να μεταδωθεί έντονα μια αίσθηση αναζήτησης κάθαρσης με τον πιο ειρηνικό τρόπο, ικετεύοντας ακόμη και για τη συγχώρεση ενός πολύκροτου και τρικυμιώδη βίου.
Ο δίσκος κυλάει από την αρχή μέχρι το τέλος σε τόσο low-tempo ρυθμούς και με τέτοιο σαγηνευτικό τρόπο που στο τέλος αδυνατείς να πιστέψεις πόσο εύκολα μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο μιας γαλήνια θεραπευτικής αγωγής. Σαν μια πετυχημένη συνεδρεία με τον καλύτερο νεοφερμένο ψυχοθεραπευτή της γειτονιάς, που στην καλύτερη τιμή προσφέρει απροσδόκητη ανακούφιση σε οτιδήποτε σου ασκεί ψυχολογική βία.
Αιθέρια στρώματα γυναικείων φωνών, δείχνουν να τις πέρνει ο άνεμος για να τις σκορπίσει και να τις φέρνει κοντά σε δελεαστικά αρπίσματα ακουστικών κιθάρων. Κιθάρες που στο βάθος ψελίζουν επαναλαμβανόμενες μελωδίες, σαν να παρακαλούν για οίκτο, ικετεύοντας να μην είναι αυτές οι τελευταίες τους νότες που θα αναπαράγουν στο φυσικό τους ηχείο. Μια αργοσάλευτη, αργόσυρτη ατμόσφαιρα που έρπεται βήμα-βήμα, σχηματίζοντας σταδιακά ένα ambient “περιβάλλον” οικοδομημένο από το πιο σύνηθες έγχορδο της δυτικής μουσικής. Και εκεί που νομίζεις ότι βαρέθηκες ξεπηδάει μια σπίθα ως ελπίδα που θα σε ξεσηκώσει και θα ανθίσει και πάλι το ενδιαφέρον σου για όλα αυτά που συνυπάρχουν δίπλα σου.
Μερικά εξάχορδα είναι όπως φαίνεται αρκετά, για να θέσουν ως απώτερο σκοπό την ανάπτυξη μιας στενής επαφής με τη νέα φολκλορική μουσική παράδοση της Αμερικής.
Η Tara Jane Ο’neil δεν είναι το επόμενο μεγάλο όνομα που θα δείξει το δρόμο στους υπόλοιπους ως σημείο αναφοράς με κατακτήσεις σε απάτητα τοπία. Δεν θα διαδραματίσει καν τις εξελίξεις στους εναλλακτικούς κύκλους και πιθανότατα να μην κινηθεί τίποτα γύρω από αυτήν. Σίγουρα όμως μπορεί να θεωρηθεί μια αξιοπρεπής καλλιτέχνης που πολλοί θα μπορούσαν να ζηλέψουν για την αμεσότητα και την απλότητα των συνθέσεων της ως μέσο μετάδοσης ενός ήρεμου στιγμιότυπου.
Χάρης Αποστολόπουλος |
Foreign Office
