 |
|
|
|
WOVEN HAND + EMPTY FRAME
|
Παρασκευή οκτώμιση η ώρα το βράδυ και εγώ βρισκόμουν έξω από το An club για να παρακολουθήσω το live των Woven Hand . Ο κόσμος που ήταν ήδη συγκεντρωμένος προμήνυε ίσως το επερχόμενο sold out! Γνώριζα ότι το εν λόγω συγκρότημα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα του ελληνικού κοινού (και δικό μου), αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενα τέτοια απήχηση μιας και είχαν ξαναεμφανιστεί στην χώρα μας το 2007.
Αρχικά στην σκηνή ανέβηκαν οι Empty Frame, ένα άκρως ενδιαφέρον συγκρότημα που στην σύνθεση του περιλαμβάνει βιολί και τσέλο. Με επιρροές από Nick Cave μέχρι Kyuss εναλλάσσονταν μεταξύ post- rock, progressive και ακουστικών ήχων προσθέτοντας μερικά μεταλλικά στοιχεία. Ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα όρια ενός support group που συνήθως ακούς λίγο παγωμένος, κατόρθωσαν να ξεσηκώσουν το AΝ ενισχύοντας την ήδη θετική διάθεση που υπήρχε. Τα λεπτά που ακολούθησαν μετά την αναχώρηση τους διαπνέονταν από ανάμικτα συναισθήματα προσμονής και δυσαρέσκειας, αφού η κατάσταση μέσα στο An άρχισε να γίνεται αφόρητη από την ασφυκτική ατμόσφαιρα!
Η ώρα λίγο μετά τις 22.30 και ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα με την εμφάνιση των Woven Hand στην σκηνή. Ο David Eugene Edwards και η παρέα του ήταν έτοιμοι να δώσουν ένα heavy show, όπως είχαν δηλώσει σε προηγούμενες συνεντεύξεις τους. Η αρχή έγινε με το White Bird από το μοναδικό Blush, όπου αμέσως φάνηκε η δυναμική που ήθελαν να μεταδώσουν. Mερικά από αυτά που ακολούθησαν ήταν τα kicking bird, deerskin doll, beautiful axe, tin finger, speaking hands, whistling girl, winter shaker, εμφανώς όμως πιο ηλεκτρικά από τις αντίστοιχες εκτελέσεις των album κατορθώνοντας να ταρακουνήσουν και το τελευταίο νεύρο!
Ο DEE απίστευτα θεατρικός ένιωθες ότι σε κάθε κομμάτι κατέθετε την ψυχή του. Κάθε ερμηνεία του προσιδίαζε σε τελετουργία, όπου ο ίδιος μοιάζει να βρίσκεται σε κάποιου είδους έκσταση βιώνοντας στο έπακρο κάθε μουσική εμπειρία. Ωστόσο θεωρώ ότι υπήρχαν στιγμές όπου γινόταν υπερβολικός και ίσως λίγο επιτηδευμένος. Παρόλο που ο DEE αποτελεί την ψυχή των Woven Hand, δεν πρέπει να παραμερίσουμε τον μπασίστα Pascal Humbert (μέλος και των 16 horsepower), καθώς και τον drummer Ordy Garrison οι οποίοι με το απίστευτο πάθος τους συνέβαλλαν σε αυτό το γεμάτο ενέργεια live. Το set διήρκεσε περίπου 1 ώρα και 20 λεπτά, ενώ για encore μας άφησαν το heart and soul (διασκευή από Joy Divison).
Σε γενικές γραμμές ήταν ένα καλό live και μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία. Βασικό αρνητικό αποτέλεσε ο χώρος του An, όπου επικρατούσε αφόρητη ζέστη, ενώ λόγω του κακού εξαερισμού δεν μπορούσες να αναπνεύσεις από την κάπνα. Επιπλέον ο κόσμος ήταν υπερβολικός για τον συγκεκριμένο χώρο και πολλοί δεν δίστασαν να φύγουν στα μισά του live. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα γίνεται πιο σωστή επιλογή από τις διοργανώτριες εταιρίες.
H φωτογραφία είναι δανεισμένη από το MySpace.
Νατάσα Μαλαφούρη
Atraktos.Net |
Live
