 |
|
|
|
BOB DYLAN in Sofia, Bulgaria
|
BOB DYLAN, 3/6/2010, National Palace of Culture, Sofia Bulgaria
Όπως και ο Κυριάκος που βρέθηκε στο Terra Vibe στις 29 του περασμένου μήνα, έτσι και γω ένιωσα την «υποχρέωση» να είμαι εκεί για να δω ή να γευτώ κάτι από ένα μεγαθήριο, έναν πραγματικό ζωντανό θρύλο. Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και οι πλέον άσχετοι με τα του ροκ γενικότερα, γνωρίζουν οπωσδήποτε 3 ονόματα στο χώρο αυτό: Rolling Stones, Beatles και Dylan.
Μετά την όμορφη διαδρομή από την πολή των Σερρών προς την Σόφια ,την πρωτεύουσα της γειτονικής χώρας, με ενδιάμεση στάση για ζουμερές μπριζόλες και παγωμένες μπίρες (με τόσο χαμηλές τιμές που σε κάνουν να γίνεσαι υπερκαταναλωτικός), διαπίστωσα ότι μια συναυλία μπορεί να συνδυαστεί με μια ωραία εκδρομή και όχι μια ταλαιπωρία, όπως έχει καταντήσει να είναι κάθε συναυλία στον χώρο του Terra Vibe. Με απόσταση πάνω κάτω τρεις ώρες από τις Σέρρες (χωρίς στάση), δυνατότητα εφοδιασμού βενζίνης στην (εξωπραγματική πλέον για την Ελλάδα!) τιμή του 1 ευρώ ανά λίτρο και τιμές φαγητού και ποτών στο μισό τουλάχιστον των αντίστοιχων της Ελλάδας, απορώ γιατί κάποιοι συμπολίτες μου (και γιατί όχι και Θεσσαλονικείς) προτιμούν να παρακολουθήσουν συναυλία στην Μαλακάσα, όταν η Βουλγαρία προσφέρει τόσα πολλά πλεονεκτήματα. Τα περί ενίσχυσης της ελληνικής οικονομίας τ’ ακούω βερεσέ…
Ας αφήσουμε τα πρακτικά θέματα, που όμως για μερικούς που βαδίζουν πλέον στις ηλικίες των -άντα είναι σημαντικές, και ας αναφερθούμε στον λόγο της ημερήσιας εκδρομής. Ή αλήθεια είναι ότι όταν διάβασα την κριτική του Κυριάκου Σκορδά, σκεφτόμουν μέχρι και να μην πάω στη συναυλία… Ευτυχώς, που η δίψα μου να δω από κοντά έναν ζωντανό θρύλο της μουσικής ήταν ισχυρότερη από κάθε τι άλλο και έτσι απόλαυσα μια από τις καλύτερες συναυλίες που είδα ποτέ! Πόσο διαφορετική μπορεί να είναι μια συναυλία του ίδιου καλλιτέχνη, από διαφορετική οπτική γωνία!
Πράγματι, ο 70χρονος πια Bob Dylan καλά κρατιέται, αν και κάποιοι από την παρέα είχαν διαφορετική γνώμη. Η αμφίεση του; Ρίγα στο παντελόνι που θύμιζε μέλος φιλαρμονικής Δήμου, καπέλο αλά μεξικανός mariachi και ανεκδιήγητο πουκάμισο με σακάκι από πάνω. Σαν φιγούρα καρτούν ένα πράγμα…
Στις 20.15 ξεκίνησε η συναυλία που ήταν προγραμματισμένη στις 20.00… μια συναυλία που δεν  ήταν sold out γι΄αυτό και αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε στην μισή τιμή ένα από τα εισιτήρια που είχε περισσέψει. Ο χώρος της συναυλίας ήταν το επιβλητικό National Palace of Culture , ένα κτίριο σοσιαλιστικής αρχιτεκτονικής και μεγέθους, που χωράει γύρω στις 5.000 κόσμου (όλοι καθήμενοι) και σίγουρα είναι ο μεγαλύτερος κλειστός συναυλιακός χώρος που έχω επισκεφθεί ποτέ. Με χώρο στάθευσης ακριβώς έξω από το κτίριο, και θέση σε μια τεράστια πλατεία με πάρκο ακριβώς στο κέντρο της πόλης της Σόφιας, λύνει τα χέρια όσων έρχονται με αυτοκίνητο και όσων θέλουν να συνδυάσουν την συναυλία με μια βόλτα στο κέντρο (γιατί να μην είναι όλα τόσα εύκολα και πρακτικά και στην Ελλαδίτσα μας;).
Αφού κάναμε μια βόλτα στην πλατεία, μπήκαμε στον χώρο ακριβώς πέντε λεπτά πριν την προγραμματισμένη έναρξη της συναυλίας και θαυμάσαμε την άρτια οργάνωση. Ούτε ουρές, ούτε σπρώξιμο, με τις θέσεις μας να βρίσκονται τρεις σειρές από την σκηνή, σε απόσταση αναπνοής από τον βασιλιά (μπράβο Βασιλική, για τις θέσεις που μας εξασφάλισες!). Ίσα-ίσα που προλάβαμε να σχολιάσουμε τον επιβλητικό χώρο, όταν έσβησαν τα φώτα και ανέβηκε στη σκηνή ο Dylan με τη μπάντα του.
Από τις πρώτες κιόλας νότες, έδειξε ορεξάτος και δυναμικός. Σε όλη τη διάρκεια, τα μέλη της μπάντας τον κοιτούσαν στα χέρια περιμένοντας την επόμενη κίνηση του, όπως οι μαθητές κοιτούν τον δάσκαλο με αφοσίωση. Ναι, δεν απευθύνθηκε καθόλου προς το κοινό, δεν είπε ούτε ένα γειά σας, thank you, οτιδήποτε, και τη μόνη φορά που μίλησε ήταν στο encore όπου μας σύστησε τους μουσικούς του. Όμως ο βασιλιάς ήταν ορισμένες φορές συγκινητικός και οι εκφράσεις του προσώπου του (από τα θετικά του να βλέπεις μια συναυλία από τόσο κοντά) ήταν αυτές που μιλούσαν από μόνες τους στο κοινό. Σα να προσπαθούσε να συνομιλήσει, άλλες φορές με το ελαφρύ μειδίαμα του, αλλές φορές με το κλείσιμο των ματιών, τηλεπαθητικά, με όλους εμάς που τον παρακολουθούσαμε με ιερή ευλάβεια, όπως οι πιστοί τον επικεφαλής μιας αίρεσης.
Για την επιλογή των τραγουδιών σίγουρα δεν μπορείς να πεις και πολλά από έναν άνθρωπο που έχει να διαλέξει από εκατοντάδες τραγούδια και δεκάδες μεγάλα σουξέ… Just like a woman (το 4ο τραγούδι της βραδιάς) … και like a rolling stone, Jolene και Blowin’ in the Wind στο encore. Και το Highway 61 Revisited στο ενδιάμεσο. Και όλα παιγμένα σε πρωτότυπες, ξεχωριστές εκτελέσεις….
Η ερμηνεία του μεγάλη σε όλα, και νομίζω ότι ο κλειστός χώρος, στην ηλικία που είναι τώρα ο Dylan, του πάει περισσότερο από τον ανοιχτό. Για τον απλούστατο λόγο ότι τον νιώθεις πιο κοντά και είναι ευκολότερο να σ’ αγγίξει συναισθηματικά. Τίποτε δεν μπόρεσε να χαλάσει την διάθεση που δημιούργησε σε όλους μας η υπέροχη συνυλία, ούτε και οι τρεις οδήγησης κατά την επιστροφή στις Σέρρες. Και αν στον Κυριάκο η συναυλία κόστισε 250 ευρώ για το εισιτήριο συναυλίας και ναύλα από τη Θεσσαλονίκη, σε μας στοίχισε 100 ευρώ το άτομο συνολικά (με θέση στις πρώτες σειρές έτσι;). Μήπως, η επιλογή μιας συναυλίας στη Σόφια (ή στα γειτονικά Σκόπια που επίσης έπαιξε ο Dylan) σε σύγκριση με την Αθήνα, πρέπει, ενόψει των περικοπών στους οικονομικούς προϋπολογισμούς όλων μας, να τύχει ευρείας αποδοχής απ’ όσους μένουν στην Β. Ελλάδα τουλάχιστον, στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα ότι δεν γίνεται πλέον οι διοργανωτές των συναυλιών να κρατούν τόσο ψηλά τις τιμές των εισιτηρίων;
Setlist
1 Leopard-Skin Pill-Box Hat
2 Girl of the North Country
3 Til I Fell in Love with You
4 Just Like a Woman
5 Things Have Changed
6 A Hard Rain’s A-Gonna Fall
7 High Water (For Charley Patton)
8 What Good Am I?
9 Tweedle Dee & Tweedle Dum
10 When the Deal Goes Down
11 Highway 61 Revisited
12 Love Sick
13 Thunder On the Mountain
14 Ballad of a Thin Man
15 Like a Rolling Stone
16 Jolene
17 Blowin’ in the Wind
Κώστας Δάγκος |
Live
