HOT CHIP, FIREWATER 4/6/2010 Principal club theater, Θεσ/νίκη 15/6/2010

Ερχόμενος από την Βαρκελώνη (βλέπε Primavera Sound 10) η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζα ότι στο Club Principal, θα εμφανιζότανε μαζί με τους Hot Chip και οι Firewater. Δε θα πω μου φάνηκε κουλό ή άκυρο, αλλά σίγουρα δεν είναι από τους καλύτερους δυνατούς συνδυασμούς. Δε θέλει και ιδιαίτερη λογική, για να καταλάβει κανείς ότι τη σκηνή μοιράζονταν δυο εκ διαμέτρου αντίθετες μπάντες. Στα πλαίσια ενός για παράδειγμα φεστιβάλ είναι κατανοητό και μη επιλήψιμο, αλλά σε μια βραδιά όπως αυτή, με τους Hot Chip, οι Firewater? Ας είναι, απ’ τη στιγμή που και το εισιτήριο ήταν σε λογικά πλαίσια (30 ευρώ), προσπερνάω τους λόγους που λίγο πολύ φαντάζομαι να οδήγησαν τους Βρετανούς ελεκτροποπάδες, να μοιράζονται την ίδια σκηνή με τη πολυφυλετική κομπανία των Firewater.

Γύρω στις 21:30 ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστούν οι Νεοϋορκέζοι Firewater και στις 23:30 οι Hot Chip, οπότε πρέπει να παίζανε ήδη 15 με 20 λεπτά οι Firewater, όταν και εισήλθα στο συναυλιακό χώρο. Ο κόσμος, «παραδόξως» λίγος. Υπέθεσα ότι η κάθε μπάντα να έφερνε καμιά 200αρια νοματαίους, θα ψιλογέμιζε το Principal, αλλά μάλλον έπεσα έξω. Και σε αυτό το live ο κόσμος σχετικά λίγος, και ούτε αργότερα προστέθηκαν ιδιαίτερα πολλοί στο κοινό. Όσον αφορά τώρα την εμφάνιση των Firewater, δε θα σταθώ ιδιαίτερα, καθότι δεν έτυχε ποτέ να παρακολουθήσω τη δισκογραφία τους ιδιαίτερα, και ήμουν, ουσιαστικά, πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική τους. Ωστόσο, το χαρμάνι που παρουσίαζε η εξαμελής μπάντα, είχε ένα ενδιαφέρον και μια πολυσυλλεκτικότητα από διάφορα είδη μουσικής. Rock, ska, punk, folk, τσιγγάνικοι και ανατολίτικοι ήχοι. Οι fan φαινόταν ν’ ακολουθούν, οι υπόλοιποι στεκόμασταν αναμένοντας τους Βρετανούς Geek Poppers.

Αντικρίζοντας τη σκηνή την ώρα που ετοιμαζόταν τα όργανα και τα μηχανήματα των Hot Chip , απορούσα με το πλήθος των synth (των πλήκτρων γενικότερα) που κάνανε παρέλαση μπροστά μας. Δεξιά, αριστερά, πίσω, παραδίπλα, οργασμός από δαύτα. Ντραμς, κιθάρες, μπάσο, τρομπέτα συνοδευτικά, και μια super μπάντα επί σκηνής, μακράν μακριά από electro pop μπάντες της σειράς. Κάνοντας τώρα εμφάνιση οι Hot Chip, δε μπορούσες να μη σταθείς στην απίστευτη φιγούρα του τραγουδιστή, κατά κύριο λόγω. O κλασσικός Geek που στα αμερικάνικα (κι όχι μόνο υποθέτω) σχολεία θα έτρωγε σε κάθε διάλειμμα άπειρες καρπαζιές. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο…

Ξεκινώντας, χωρίς καθυστερήσεις, οι Hot Chip άνοιξαν το live τους, μ’ ένα από τα παλαιότερα τους super hit (και δεν είναι και λίγα αυτά), το οποίο και αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα track τους. Το “Boy From School” κάνει είσοδο διακριτικά, με τα φωνητικά στην αρχή, να νιώθω να μη πολυτραβάνε και να χάνονται, αλλά σιγά σιγά να βρίσκουν το ρυθμό τους. Το “One Pure Thought” από το προτελευταίο τους LP παίρνει σκυτάλη, και ο χορός καλά κρατεί. Ήχος πλούσιος, γεμάτος, ρυθμική αγωγή σταθερά γρήγορη. Το “Thieves In The Night” εγκαινιάζει τα κομμάτια από το νέο τους εξαιρετικό άλμπουμ, και ο χορός καλά κρατεί. “Happiness Is What We All Want…” τραγουδά ο Alexis Taylor, και η ζέστη αρχίζει να χτυπά κόκκινο, τόσο στη σκηνή όσο και στο μικρό, αλλά αρκετά ζωηρό κοινό.

Ακολουθούν το συγκινητικό “Brothers”, το “One Life Stand” (μα τι υπέροχος τίτλος) και το επίσης super hit “Over And Over”, κομμάτι που τους πλάσαρε σε μεγαλύτερα ακροατήρια. “Hand Me Down Your Love”, “Alley Cats”, “Take It In” για τη συνέχεια, από τα πολύ όμορφα ερωτικά τραγούδια των Hot Chip, με τις μελωδίες να χάνονται κάπου στο βάθος και το ρυθμό να παραμένει σε σταθερά γρήγορο τέμπο. Είναι ν’ απορείς στιγμές πόσο όμορφα μπολιάζουν την house, την electro pop και τη nu disco, παραμένοντας ταυτόχρονα τόσο συναισθηματικοί. Όσο για το φινάλε του κανονικού τους σετ, η rave και οι ακόμη πιο γρήγοροι χορευτικοί ρυθμοί πήρανε κεφάλι με τα “We Have Love” και “Hold On”.

Επιστροφή μ’ ένα εκ των δυο μεγάλων hit του νέου τους LP, και ήδη αρχίζω να νιώθω καλύτερα που επανέρχονται στη σκηνή. “I Feel Better”, και πλήθος συνθεσάιζερ πλημμυρίζουν το Principal. Ωστόσο, είναι στιγμές που το νιώθω μπουκωμένο, και αναζητώ εκείνο το απίστευτο κόψιμο της studio version. Tο ανατριχιαστικά όμορφο και τόσο 80’s “Not Fit State” απ’ το “The Warning” μ’ εκπλήσσει θετικά που επιλέγεται για το tracklist τους, ενώ το “Ready For TheF loor” οδηγεί τα τελευταία βήματα του ξέφρενου χορού, για μια από τις σημαντικότερες μπάντες των τελευταίων ετών.

http://hotchip.co.uk

Άρης Μπούρας