Συνέντευξη με τους ZEBRA TRACKS 22/6/2010

φωτο: Θοδωρής Βρανάς

Οι ZebraTracks σχηματίστηκαν στην Αθήνα το 2005 και τραγουδάνε με αγγλικό στίχο γιατί προφανώς αυτής της γλώσσας είναι οι μουσικές τους επιρροές. Πήραν το όνομα τους από τραγούδι του post punk συγκροτήματος της δεκαετίας του ’80 Young Marble Giants αλλάζοντας το «u» σε «a» στην δεύτερη λέξη και η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν ένα χρόνο μετά, το διπλό single «Sillicone Valley/ Borealis Fallacia», που αμφιβάλλω αν μπορεί κάποιος πια να το αγοράσει (λόγω εξάντλησης αποθεμάτων όχι οικονομικής κρίσης). Μετά από αρκετά live, το 2007 κυκλοφορεί ένα ωραιότατο EP ενώ το φθινόπωρο του 2009 έφθασε επιτέλους απ’ τα βάθη του μυαλού τους και τις κονσόλες τις Sonic Playground το πρώτο full album «A family picture from…».

Τα live έχουν επανέλθει για τα καλά στο πρόγραμμά τους, νομίζοντας ότι βλέπεις robot όσο αναφορά το παίξιμο και τον συγχρονισμό κινήσεων αλλά πλησίασα αρκετά κοντά για να αποκαλύψω ότι μετά από τόσα guitarjumpin’ … ιδρώνουν! Όποτε άκυρες οι θεωρίες συνωμοσίας για την ώρα.

Όλα αυτά τα βιογραφικά στοιχεία τα γράφω εγώ, γιατί τα παιδιά μάλλον βαρέθηκαν να λένε τα ίδια και τα ίδια και στην τελική τα βιογραφικά ας τα δώσουν σε καμιά εταιρία! Εδώ θα μάθουμε ποιος κυνηγάει την μπάντα, για το σύμπαν και το κάρμα, για το που παραδίδονται εξαιρετικά σεμινάρια μαγειρικής, για το τι κάνουν τα μέλη όταν δεν διώχνουν τον Bajevic απ΄ την χώρα, για «σκηνές» και σκηνές.

Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έχετε βαρεθεί να σας λένε ή να διαβάζετε ότι θυμίζετε πολύ μουσικά τους FranzFerdinand, όσο οι Interpol έχουν βαρεθεί να ακούν το ίδιο για τους JoyDivision. Βλέπετε εφιάλτες με τον Alex Kapranos να σας κυνηγάει;

Όχι βέβαια. Μας κυνηγάει μόνο ο Μάκης Παπασημακόπουλος και ο πάτερ Άνθιμος. Και γιατί να μην μας παρομοιάσουν με τους Ferdinand ή τους Bloc Party; Μας αρέσουν πάρα πολύ αν και όπως δείχνουν τα πράγματα, αρχίζουμε να αποκτάμε όσο περνάει ο καιρός τη δική μας ταυτότητα. Άντε περιμένουμε παρομοιώσεις και για την ήχο του δεύτερου άλμπουμ.

Προσωπική μου γνώμη, αν το “A family pictures from…” που δεν έχει ούτε χρόνο που κυκλοφόρησε, είχε βγει εν έτη 2007 στη θέση του EP, λόγω όλου αυτού του hype γύρω απ’ αυτήν τη μουσική τότε (βλ. FranzFerdinand χαχα) θα μπορούσε να έχει πολύ μεγαλύτερη επιτυχία, μιας και κάποια απ’ τα κομμάτια προϋπήρχαν από τότε. Υπήρξε άθελή σας καθυστέρηση λόγω γραφειοκρατίας (βλ. εταιριών) ή απλά «δεν το είχαμε έτοιμο τότε κοπέλα μου!»;

Υπήρξαν πολλά εμπόδια και όλα τότε ήταν ένα τεράστιο βουνό. Το να κυκλοφορήσουμε τελικά αυτό το άλμπουμ ήταν ένας άθλος. Όταν κάνεις κάτι για πρώτη φορά συνήθως έχει μια άχαρη διαδικασία, η οποία όμως είναι αναγκαία ώστε να αποκτήσεις τη γνώση και την επόμενη φορά να κάνεις τα πάντα πιο εύκολα, γρήγορα και ανώδυνα. Όσο για το timing του ήχου. Νομίζω ότι προσθέσαμε τα στοιχεία ακριβώς που έκαναν το άλμπουμ να ακούγεται on time.

Ικανοποιημένοι απ’ το αποτέλεσμα του album; Δώσατε και ιδιαίτερη προσοχή στο artwork, είναι σημαντικό για σας να εξακολουθούν να κυκλοφορούν cd; Για το freedownloading τι έχετε να πείτε;

Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι τόσο από τη δουλειά στο studio όσο είμαστε περήφανοι για το artwork που μάλιστα κέρδισε και διάκριση στα γραφιστικά βραβεία. Η κυκλοφορία του cd ή οποιουδήποτε χειροπιαστού μέσου είναι όχι απαραίτητη, αλλά σημαντική για την εξέλιξη της μουσικής. Όσο για το free downloading, από τη στιγμή που και εμείς το κάνουμε, δεν μπορούμε να μιλάμε όσο και αν στην τελική μας βλάπτει.

Ποια είναι τα συστατικά, μιας πρώτης κυκλοφορίας, ενός EP 700 κοπιών, μιας νέας μπάντας, που εξαφανίζονται σιγά σιγά, όπως και τα εισιτήρια των επερχόμενων συναυλιών εκείνης της εποχής; Δουλεμένα κομμάτια και οργανωμένο promotion; Καθαρή τύχη; Ή απλά γνωρίζοντας τα κατάλληλα άτομα στον χώρο;

Αν στέλνεις θετική ενέργεια στο σύμπαν σου επιστρέφει. Και βέβαια αν έχεις πολύ καλό manager, καλό promo, κατάλληλες γνωριμίες, πολύ τύχη, όμορφα μέλη, πιασάρικα κομμάτια, άπειρο χρόνο, ψυχικά αποθέματα και αρκετά λεφτά. Κατά τα άλλα αν στέλνεις θετική ενέργεια στο σύμπαν σου επιστρέφει.

Και πόσο σημαντικό είναι πια να ξέρεις τα «κατάλληλα άτομα», τώρα που καθημερινά θα υπάρξει μια παρέα κάπου στην Αθήνα (πόσο μάλλον Ελλάδα) που θα αποφασίσει να κάνει μπάντα; Και είναι πιο εύκολο να κάνεις μπάντα απ΄ το να κάνεις μουσακά; (Εμένα μου φαίνεται πιο εύκολο και να φανταστείτε δεν ξέρω κανένα μουσικό όργανο)

Παντού δεν είναι σημαντικό κάτι τέτοιο; Εξάλλου και να μην τα γνωρίζεις, θα ντυθείς όπως πρέπει, θα βγεις μια βόλτα στα μαγαζιά αριστερά, δεξιά και πάνω στην Κολοκοτρώνη και θα τα γνωρίσεις… Ή χτυπάς πόρτες και στέλνεις μανιωδώς promo mails. Λίγο θράσος χρειάζεται. Και καλή διάθεση. Όσο για το μουσακά, ο παραγωγός μας ο Νίκος Τριανταφύλλου δίνει καθημερινά στο στούντιο σεμινάρια μαγειρικής και μπορείς να τα παρακολουθήσεις.

Και μιας και πιάσαμε περί μαγειρικής…«μαγειρεύετε» κάτι άλλο αυτόν τον καιρό εκτός από συναυλίες;

Μαγειρεύουμε ταυτόχρονα με το Νίκο νέα κομμάτια και κάνουμε τα πρώτα καινούρια demos. Ήδη έχουμε προσθέσει στα live μας τα “Bicycles”, “Faust” και “Freak Show” και από Σεπτέμβρη στο στούντιο με τα υπόλοιπα. Επίσης κυκλοφορεί σε λίγο καιρό και το πρώτο solo άλμπουμ του Γιώργου, που αφήνει για λίγο την ηλεκτρική κιθάρα και πιάνει την ακουστική. Ο Αντώνης γυρίζει την Ευρώπη ασταμάτητα προς αναζήτηση νέων ήχων και εμπειριών, ενώ ο Θοδωρής δεν σταματάει να αποθανατίζει τα πάντα γύρω του με την κάμερα. Ο Κώστας προσπαθεί να φτάσει τα επίπεδα του Jaco απεγνωσμένα, κλεισμένος στο δωμάτιό του και τέλος ο Ζήσης εκτός από τα εξώδικα θα είναι για αρκετό καιρό ακόμα στα decks του Use.

Η συμμετοχή στο ExitFestival στην Σερβία πως προέκυψε; Αληθής η δήλωση στο live στα Ιωάννινα ότι το DusanBajevic είναι υπαίτιο που δεν θα παίξουν στο Exit οι Flakes;

Το Ejekt Festival συνεργάζεται με το Exit. Πρώτα οι υπεύθυνοι του Ejekt διάλεξαν κάποιες μπάντες από όλο τον όγκο των συγκροτημάτων που έστειλαν τη μουσική τους και τις προώθησαν στους Σέρβους, που θα είχαν και τον τελευταίο λόγο για την επιλογή του συγκροτήματος. Και να το συγκρότημα… Χαιρόμαστε πολύ που κερδίσαμε τους Flakes γιατί είναι πολύ φιλική μας μπάντα και οι indie «ανταγωνιστές» μας κι έτσι τώρα θα μπορούμε να τους δουλεύουμε για πολύ καιρό. Και μάλιστα ξενερώνουν πολύ περισσότερο όταν τους λέμε πως έχασαν την θέση λόγω του διάσημου Σέρβου τεχνικού, που έγινε τραγούδι.

Και με κουβέντα στα φεστιβάλ… η συμμετοχή σας στο UrbanFestOsijek στην Κροατία, λίγα χρόνια πριν, σας βοήθησε πιστεύετε στην μετέπειτα πορείας σας;

Πάντα βοηθούν όλα τα νέα πράγματα, αλλά πιστεύω ότι μεγαλύτερη εμπειρία που μας βοήθησε να μάθουμε στην πίεση, στον αυτοματισμό και στην επαγγελματική αντιμετώπιση όλων των συναυλιών ανεξαιρέτως ήταν για εμάς το tour με τους Film, ενώ σίγουρα αυτό το καλοκαίρι όπως δείχνουν τα πράγματα, με όλα αυτά τα κλεισμένα φεστιβάλ, θα είναι εξίσου καθοριστικό.

Οι σχέσεις σας με τις υπόλοιπες μπάντες της «σκηνής»; Υπάρχει αλληλοϋποστήριξη ή η κάθε μια τρέχει ποια θα κλείσει πρώτη live απ’ την άλλη κτλ…; Ποιες σας αρέσουν μουσικά περισσότερο;

Υπάρχουν και τα δυο φαινόμενα. Κλασική περίπτωση είναι να βλέπεις το όνομά σου πιο πάνω στην αφίσα και τελικά να παίζεις στην αρχή. Βέβαια μερικές φορές αυτό γυρνάει μπούμερανγκ, αφού τότε είναι που δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, καταστρέφουμε τη σκηνή και μετά δεν μπορεί να παίξει κανείς… Πέρα από την ίντριγκα και την όλη πλάκα της, υπάρχει και αλληλοϋποστήριξη μεταξύ των συγκροτημάτων και το ζούμε καθημερινά. Όχι μόνο με τις υπόλοιπες μπάντες του Sonic Playground, αλλά και με τις περισσότερες της σκηνής μας. Περισσότερο έχουμε δεθεί με τους Exposed by Observers, τους Flakes, τους Modrec, τους Callas, τους Mary’s Flower Superhead και άλλες μπάντες που εκτός από το ότι μεταξύ μας δίνουμε και παίρνουμε, τις θαυμάζουμε και μουσικά.

Παίζοντας στο RaspiFestival στις 29.05 συμπληρώσατε την δεύτερη φορά (στην τρίτη κερδίζετε ένα κουτί μπακλαβαδάκια) που έχετε παίξει στα Ιωάννινα. Εντυπώσεις απ’ την όλη βραδιά και πόλη; (μην πείτε είναι πανέμορφα τα Γιάννενα και τέτοια, δεν δουλεύω για το τμήμα Τουρισμού).

Δεύτερη φορά επειδή η πρώτη δεν μας έφτανε. Φαντάσου ότι τότε παίζαμε live στην Θεσσαλονίκη μετά και τρενάραμε την αποχώρησή μας μια μέρα για να απολαύσουμε τα Γιάννενα. Επίσης μην ξεχνάς ότι έχουμε και μέλος γιαννιώτικης καταγωγής (δεν μαρτυρούμε). Και σίγουρα όσες φορές και να μας καλέσουν στα Γιάννενα δεν θα αρνηθούμε ποτέ, αφού το Raspi Festival φεστιβάλ είναι ίσως το πιο οργανωμένο σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Γενικά τα live εκτός Αθηνών πως πάνε; Το κοινό είναι πιο ενθουσιώδες ή πιο μαζεμένο; Κανά ευτράπελο που έχετε να θυμάστε ακόμα;

Στα Γιάννενα συγκεκριμένα το κοινό είναι απίστευτο! Κάθε φορά καλύτερα. Η Θεσσαλονίκη μας προκαλεί ένα ερωτηματικό, αλλά αυτή είναι ίσως μια μεγάλη κουβέντα. Σε όλες τις άλλες πόλεις μας έχουν υποδεχτεί με τον καλύτερο τρόπο και αυτό συμβαίνει γιατί μάλλον είναι πιο διψασμένος ο κόσμος για live εκεί. Οι Αθηναίοι έχουν τα πάντα πιο εύκολα. Όχι ότι κι αυτοί δεν τα σπάνε στα live μας. Ότι παίρνει αυτός που είναι κάτω από τη σκηνή, θα το δώσει.

Και μιας και αναφέρθηκα στην «σκηνή», τι σας αρέσει σ’ αυτήν και τι σας εκνευρίζει; Μήπως η έκφραση… «σκηνή»;;

Όχι μωρέ τώρα… Γιατί να μας πειράζει η λέξη. Πως θα το πεις ούτως ή άλλως; Ξέρεις, είναι σαν αυτούς που λένε: «Παίζουμε μουσική και η μουσική δεν έχει ταμπέλες». Εντάξει, ωραία όλα αυτά, αλλά θα ήθελα να ξέρω τι παίζεις περίπου για να αποφασίσω αν με ψήνει να έρθω να σε ακούσω ή να πάρω το δίσκο σου. Δεν σε προσβάλει και κανείς αν σε βάλει σε ένα καζάνι με άλλους. Και στην τελική είναι ωραίο να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου. Ποτέ δεν δημιουργήθηκε μεγάλο μουσικό κίνημα, χωρίς την έννοια της σκηνής και της μαζικότητας πίσω του. Punk, grunge, garage… Ωραία η έννοια της σκηνής.

Και μιας και αναφέρθηκα στην «σκηνή» vol 2, θα πάτε για κανά camping το καλοκαίρι;

Πάντα camping. Το πρώτο θα είναι μάλιστα στα Σκόπια όπου παίζουμε για τη διάσωση της λίμνης Οχρίδας. Ετοιμάστε διαβατήρια και ελάτε!

Γιώργος: κιθάρα, φωνητικά

Αντώνης: κιθάρα, φωνητικά

Κώστας: μπάσο

Θοδωρής: τύμπανα

Ζήσης: synths

http://www.myspace.com/zebratracks

http://www.youtube.com/watch?v=6BXSVUJFWAI live
http://www.youtube.com/watch?v=ZXWw4hZ4SHk official

Όλγα Ροΐδη

Atraktos.Net