WHITE MAGIC CEO SINCERELY YOURS 17/8/2010

“ Would you sacrifice this life to make it real?”. Α φελές, ολίγον κλισέ, τσιτάτο που θυμίζει ρομαντικό μυθιστόρημα, από αυτά που συνήθως - εν συνεχεία - εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα μεγάλα studio του Hollywood . “ Come With Me ”, πιάνω τον εαυτό μου να τραγουδάει ξανά και ξανά. Και ξανά και ξανά. Η μελωδία του απλή, παιδική, αναδύει νοσταλγία, γλυκύτητα, λύπη, αισιοδοξία, τα πάντα. Δε λέει να φύγει απ’ το μυαλό μου εδώ και μέρες. Τα φωνητικά αέρινα, ζαχαρένια, ξετυλίγονται απαλά και σε καλούνε να πας μαζί τους, πού; Δε ξέρω, ακολουθώ, πιάνω το ρυθμό ενός σταθερού beat , χορεύω, νοητά, πραγματικά, μπαίνω στον υπέροχο κόσμο του Ceo , έτερον ήμισυ των αξιομνημόνευτων Tough Alliance , που στη δεκαετία των zeros κυκλοφορήσανε δυο εξαιρετικά ποπ άλμπουμ και μερικά αξιοζήλευτα EPs και singles . Ο Eric Bergland , από το Göteborg της μακρινής Σουηδίας, είναι ο Ceo, και το “White Magic” είναι το πρώτο του σόλο άλμπουμ, τελευταίο release της εξαίρετης Sincerely Yours (The Honeydrips, Jj, Air France), ανεξάρτητης δισκογραφικής, της οποίας μάλιστα είναι και συνιδρυτής.

Πατώντας τώρα το play, για πολλοστή φορά, και αφήνοντας να εισέλθει στο δικό σου χώρο το εναρκτήριο κομμάτι του “White Magic”, αντιλαμβάνεσαι ευθύς αμέσως, ότι το άλμπουμ απέχει παρασάγγας από την τυπική έννοια της ποπ μουσικής που καθημερινώς εκχυδαΐζεται και εσωκλείει μια ιδιοσυγκρασία, που φαντάζει ολίγον απίθανο να μη παρασύρει και το δικό σου εσωτερικό κόσμο. Ορχηστρικό, με τους απόκοσμους ήχους να συνυπάρχουν με το ζεστό άγγιγμα των εγχόρδων, το “All Around” κινείται νωχελικά, εμφανίζοντας εξ αρχής τη βαθιά σύγκρουση του λευκού με το μαύρο, του καλού με το κακό, δυο αντίθετων πλευρών, που εν τη αύτη περιπτώσει αποτελούν ένα και το αυτό, απαραίτητο εν τέλει συμπλήρωμα του ενός με του άλλου.

Σκοτάδι – φως, φόβος – ελπίδα, λύπη – χαρά, θάνατος – ζωή. Όλα γύρω μας, εις την αιωνιότητα, με το “Illuminata”, να ξεπηδάει εν συνεχεία γεμάτο αισιοδοξία και ποπ μελωδίες που περιλούζουν το χώρο χαρούμενα, αναδεικνύοντας τη μαεστρία του Ceo, o oποίος στήνει σε τρία μόλις λεπτάκια ένα house κομμάτι, που δεν έχει καμία σχέση με την τυπική, κλασική έννοια της house μουσικής, όπως και αυτή εκχυδαΐζεται πολλές φορές στα dancefloors και στα playlist των ραδιοφώνων. Nu-disco, electro pop, νεοψυχεδέλεια αλά Animal Collective, Mgmt (στα καλά τους), Empire of The Sun, Depeche Mode. Δε ξέρω προς τα πού μπορώ να γείρω περισσότερο, ακούγοντας τούτο το δισκάκι, όπου τα beat άλλοτε στήνουν χορό και άλλοτε απουσιάζουν παντελώς, τα πάσης φύσεως samples παιχνιδίζουν εν εναλλαγή των όμορφων φωνητικών του Eric Bergland , τα οποία κι αναβλύζουν μια χαμένη παιδικότητα , ενώ τα συνθεσάιζερ συμβιώνουν αρμονικά με τις ακουστικές κιθάρες και τα πάσης φύσεως έγχορδα, όπου στιγμές (“Oh God, Oh Dear”) πραγματικά κεντάνε. Balearic, διάβασα κάπου πρόσφατα, και νομίζω ότι μ’ αρέσει. Όμορφη ταμπέλα, δε νομίζεις;

Όσον αφορά το κέντημα, και το δημιουργικό αποτέλεσμα των χειρών, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, ακόμη πιο δημιουργική χρήση αυτών, έχουμε σ’ ένα από τα επόμενα track του lp, όπου το ακόνισμα δυο μαχαιριών, βασικό ηχητικό στοιχείο καθ όλη τη διάρκεια του “No Mercy”, μπορεί να ακούγεται απειλητικό, όσο και ο τίτλος του, αλλά εν τέλει ξεδιπλώνεται - και αυτό - σε μια τρυφερή και χαριτωμένη μουσική στιγμή του άλμπουμ. Όσον αφορά τώρα το ομότιτλο, το “White Magic”, ένα από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια του lp, ενώ αρχικά σε αρπάζει βίαια κι αγριεμένα, με nu rave ύφος και επιθετικές, χορευτικές διαθέσεις, ξάφνου κάνουν είσοδο τα αγγελικά φωνητικά και οι θεόσταλτες στιγμές μελωδίες, εκλιπαρώντας να μη τελειώσει ποτέ. Και γαμώτο, έρχεται το fade out, με το άλμπουμ να διαρκεί μόλις 28 λεπτά και τριάντα δεύτερα! Με οκτώ κομμάτια, που φαντάζουν κάτι παραπάνω από λίγα ενώ τ’ ακροάζεσαι. Κλείνοντας, στο τελείωμα και στο όγδοο κομμάτι, κάνει πέρασμα μια παιδική χορωδία κι ένα σουηδικό τραγούδι, που φέρνει στο νου σχολικές εορτές και τραγούδια της παιδικής ηλικίας. Στοργικό και εξίσου τρυφερό, καταλήγει σ’ ένα ήπιων τόνων ηλεκτρονικό, ψυχεδελικό κρεσέντο, όπου τα έγχορδα βάζουν τέλος, σ’ ένα από τα πιο όμορφα άλμπουμ του φετινού καλοκαιριού. Bon Appétit.

http://vimeo.com/10967251

http://vimeo.com/12077255

http://www.ceoceoceoceoceo.com

Άρης Μπούρας