SURFING THE VOID KLAXONS POLYDOR 8/10/2010

To λονδρέζικο συγκρότημα των KLAXONS είναι γεγονός ότι κέρδισε από την αρχή την επιτυχία, και σε πωλήσεις και σε αναγνωρισιμόητα όταν η μουσική τους ακούγεται σε κάποιο μπαρ… έως το να κοσμούν ηχητικά το PRO στο Playstation..

Με το Myths of the near future.. ήδη γνώρισαν λοιπόν τον μύθο. Τρία χρόνια μετά επιστρέφουν με το 2^ο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ, με τίτλο SURFING THE VOID. Ένας δίσκος που μέχρι την ηχογράφηση πέρασε από διάφορες φάσεις, με αλλαγές στον παραγωγό… και με σταθερή άποψη της εταιρείας τους πώς περνάνε γρήγορα από την εμπορική επιτυχία και τα βραβεία mercury σε πολύ πειραματικά μονοπάτια! Ένα χρόνο λοιπόν το «ιλουστράρανε» προς το πιο εύπεπτο και έτσι πριν λίγο καιρό βγήκαν παγανιά και στα δισκοπωλεία. Με μια γάτα να ζηλεύει τη δόξα της Laika… και να ντύνεται αστροναύτης στο εξώφυλλο.

Ακούγοντας τα 10 τραγούδια, της βρετανικής διάρκειας των 38 λεπτών, αναρωτιέσαι μήπως και τα «πιο δύσκολα σημεία» που απέρριψε η εταιρεία τους είχαν ενδιαφέρον (δεν αποκλείεται να τα δούμε κάποτε – σαν τα εξώφυλλα που απορρίπτει το Εψιλον κάθε Κυριακή…). Ο νέος τους παραγωγός Ross Robson … έχει πρότερο έντιμο βίο.. στους Korn, Limp Bizkit, At The Drive In, Μachine Head… Cure και άλλα τέτοια! Αντικατέστησε τον πρωτομάστορα παραγωγό του 1^ου δίσκου James Ford (μέλος και των Simian Mobile Disco…) και παραγωγό άλλων βρετανικών μεγαθηρίων, όπως π.χ. των Arctic Monkeys.

Τώρα όλα αυτά τα … κουτσομπολίστικα στοιχεία, αν τα συνδυάσεις, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι στο νέο δίσκο των Klaxons θα βρεις από πιασάρικα ρυθμικά, έως βαρυφορτωμένα ψυχεδελικά, με λίγες δόσεις θορύβου και fuzzy διάθεσης.

Με κομμάτια σαν το extra astronomical να ταιριάζουν με την … προϋπηρεσία του νέου τους παραγωγού, ή με κομμάτια σαν το εναρκτήριο Echoes που ικανοποιούν τα γούστα της Polydor (με την προσδοκία ενός χιτ), είναι φανερό ότι ο δίσκος μοιάζει να ακροβατεί. Σαν έναν καλοστεκούμενο μεσοαστό, που θέλει να μετέχει σε μια πορεία και σε μια διαδήλωση, γιατί πιστεύει ακόμα στο νόημα αυτής, ή σαν ένα freestyle τύπο που φρεσκοξυρίζεται και βάζει σιδερωμένο τζιν μπας και τον πάρουν σε εκείνη τη δουλειά που ρώτησε.

Και οι δύο περιπτώσεις δεν είναι δήθεν, είναι λίγο συμβιβαστικές, αλλά δεν στερούν το αρχέτυπο ή δεν απαξιώνουν το μετέπειτα. Έτσι στον δίσκο θα δούμε και πιο σκοτεινά μέρη, χωρίς να κρύβουν τη φρεσκάδα. Τα φωνητικά παραμένουν δυνατό σημείο των Klaxons και εδώ, με άνεση και μαεστρία, και με ωραία επίσης πίσω φωνητικά (τα backing vocals των ειδημόνων). Κάπου δημιουργείται μια επανάληψη στην εξέλιξη των κομματιών, αλλά ουσιαστικά αυτή διαφοροποιείται είτε με το πόσο ένταση θα δώσει στις κιθάρες (χαρακτηριστικό αυτό στο Flashover), είτε με το πόσο θα αφεθεί ο ρυθμός να κυριαρχεί, όπως στο the same spaceκαι στο valley of the calms trees (που αποτελεί σχετική σύνδεση με τον ήχο του 1ου δίσκου). Και λίγη 80ς χροιά δεν μας ενοχλεί στο Venusia (ακούστε την εισαγωγή... και θυμηθείτε Cure)

Μη ξεχνάμε ότι για ένα διάστημα ήταν στο συγκρότημα στην περιοδεία και ο Anthony Rossamondo (από τους Dirty Pretty Things), οπότε κάποιον ενισχυτή θα άφησε ανοιχτό κατά την ηχογράφηση και έτσι και ο ήχος είναι και λίγο πιο βρώμικος.

Εν κατακλείδι οι KLAXONS φαίνεται ότι θα κορνάρουν και στο μέλλον, όχι μόνο για φιγούρες και βραβεία, ούτε για να ανοίξουν δρόμο για να τρέξουν πιο γρήγορα στα clubs, αλλά γιατί απλά πρέπει να εξακολουθούμε να τους προσέχουμε γιατί «οδηγούν» και παίζουν μουσική ωραία. Και αν σκεφθείς ότι … μέχρι και στη διάλυση πήγαν να τους πάνε, η κόρνα μας χρειάζεται.

Κυριάκος Σκορδάς