|
|
|
|
TRY A LITTLE ROMANCE
|
Με το δείκτη του ρολογιού σταθεροποιημένο στις 09:50 και με τον ήλιο να παίρνει δειλά δειλά αλλά σταθερά ύψος, πιάνω το cd walkman μου (το θυμόσαστε άραγε αυτό το ογκώδες φορητό πραματάκι ψωροπερήφανοι κάτοχοι των i-pod και των λοιπών φορητών mp3 μηχανημάτων;) και τοποθετώ στην καρδιά του ένα ολοστρόγγυλο δισκάκι καστανοκίτρινου χρώματος. Πατώντας το play, πιάνω τον εαυτό μου να περπατάει αμέριμνα ανάμεσα σε εκατοντάδες καταπράσινα δέντρα, με διάφορους λοφίσκους διάσπαρτους ν’ απλώνονται τρυφερά στο πέρα βάθος του οπτικού μου πεδίου.
Πεταλούδες διασχίζουν χαρωπά διάφορα φυλλαράκια ανάμεσα από ποικίλους θάμνους και πολύχρωμα λουλούδια, ένα κουνέλι ξεπετάγεται ντροπαλά και σέρνει τη μουσούδα του στο γρασίδι και τα διάφορα στάχια που ξεπροβάλουνε άναρχα, δεξιά κι αριστερά. Το χώμα, ακόμη νοτισμένο από το πρωινό ψιλοβρόχι, αναδύει οσμές γεμάτες φρεσκάδα και ζωή.
Κάπου εκεί, συνεχίζοντας τον περίπατό μου, διακρίνω ένα τόσο δα μικρό ξωτικό, εμπρός από ένα πελώριο πιάνο. Καθήμενο πάνω σ’ ένα εξίσου πελώριο κορμό δέντρου, τραγουδάει με γλυκερή και παιχνιδιάρικη φωνή… “Come hold me tight…”. Πλησιάζοντας ξάφνου χάνεται, και παρότι ακόμη ημέρα, ίχνη πυγολαμπίδας αφήνονται στο πέρασμα και στο πέταγμά της προς πέρα μακριά.
Συνεχίζοντας τη διαδρομή μου, νιώθω τις εναπομείναντες σταγόνες της βροχής να πέφτουνε επάνω στο πρόσωπό μου απαλά, αφήνοντας τα σκουροπράσινα φύλλα των δέντρων. “Don’t stop living your dreams, don’t stop”. Τσιριχτή και συνάμα ευγενική, η φωνή ξαναπλησιάζει κι ένα όμορφο χαμογελαστό πλάσμα ξεπετάγεται ανάμεσα από πολύχρωμα πουλιά. Μια νεράιδα - θαρρώ - με καστανόξανθα μαλλιά κάθεται αυτή τη φορά ψηλά, σ’ ένα κλαδί, μ’ ένα πολύχρωμο φόρεμα να κρέμεται χαριτωμένα και με μια κιθάρα να στέκει ανάμεσα στην αγκαλιά της. “Look…I’ m here , I’ won’t leave you, I’ m real”.
Η μουσική της Μαριέττας, πέρα για πέρα αληθινή, σε μια περίοδο όπου στέκει γκρίζα, μίζερη, κυνική και βάναυση πάνω από τα κεφάλια μας, είναι στιγμές βάλσαμο και τόσο όμορφα δοσμένη, που αδυνατείς να μην την καλοδεχτείς. Ποπ φτερουγίσματα και εικόνες γεμάτες πολύχρωμες πινελιές, στιγμές πλημμυρισμένες από τη θεατρικότητα και το ρομαντισμό ενός κοριτσιού που μέσω της μουσικής της ξορκίζει τη βαρετή καθημερινότητα της, δίνοντας κάτι από το όμορφο αυτό αποτέλεσμα και σε μας, σε μια εποχή όπου οι αριθμοί αποτελούνε το άλφα και το ωμέγα της πεζής διαδοχής ημερών μας. “Try A Little Romance” η πρώτη δισκογραφική απόπειρα της Μαριέττας λοιπόν, με τον Ottomo να αναλαμβάνει την παραγωγή (κι όχι μόνο, καθότι εμφανίζεται και σε ορισμένα tracks, είτε προσφέροντας τα φωνητικά του, είτε παίζοντας διάφορα μουσικά όργανα), και με την παιδική αφέλεια και τον μελοδραματισμό της ερμηνεύτριας να αποτελούνε το κύριο συστατικό αυτού του άλμπουμ (αν και στιγμές ίσως λίγο περισσότερο απ’ ότι μπορεί να χρειαζότανε).
Ένα τρυφερό, άλλοτε χαρούμενο κι άλλοτε μελαγχολικό πρώτο επίσημο δείγμα της Μαριέττας Φαφούτης, που παρά τις όποιες αδυναμίες του, ανεβάζει ακόμη υψηλότερα τον πήχη για την Inner-Ear, αλλά και την ελληνική δισκογραφία ευρύτερα. Αγοράστε το (δεν είναι κακό ν’ αφήνετε και κάναν οβολό για τη μουσική και τους ανθρώπους που στηρίζονται από αυτήν οικονομικά) και επιλέξτε εσείς το “happy end” που θα δώσετε στο φινάλε της πορείας. “Just Go On”.
Άρης Μπούρας |