Συνέντευξη με τους ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ 9/1/2011

Ο όρος «συνέντευξη» είναι αρκετά τυπικός για την κουβέντα που είχα με τον Ανδρέα Ασημακόπουλο, ένα από τα βασικά στελέχη των Μαύρη Μαγιονέζα. Ένας άνθρωπος και ένα γκρουπ που δεν καλουπώνεται εύκολα, που απεχθάνεται το τυποποιημένο και την «μασημένη τροφή» απάντησε στα ερωτήματα που του έθεσα, με αφορμή το νέο-κυκλοφόρητο άλμπουμ τους «Κατέβασέ το» και την παρουσίαση των τραγουδιών του live, πριν λίγο καιρό στο eightball στην Θεσσαλονίκη.

1) Ποια η καλύτερη εποχή/ περίοδος για τους Μαύρη Μαγιονέζα και ποια η δυσκολότερη?

Απολαμβάνουμε τη διαδικασία παραγωγής κάθε νέου δίσκου και οπωσδήποτε κάθε μας συναυλία. Με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά βέβαια, φροντίζουμε από το κάθε τι να αποκομίζουμε καινούργια πράγματα αλλιώς δεν θα είχε νόημα! Κατά τα άλλα, η δυσκολότερη περίοδος είναι ίσως οι πρόβες γιατί είναι μια σχετικά «άχαρη» (καθότι αυστηρή διαδικασία) με καλλιτεχνικές εντάσεις μεταξύ των μελών και χωρίς άμεσο αποτέλεσμα…

2) Πέμπτο στη δισκογραφία σας και ολόφρεσκο το «Κατέβασέ Το», είναι αντάξιο του «καλή σας όρεξη?».

Δεν το έχω πολυσκεφτεί με τον τρόπο που το θέτεις. Για μένα κάθε album είναι αυτόνομο και όλα μαζί μια εξελικτική πορεία. Τα υπόλοιπα όλα κρίνονται από τους ακροατές.

3) Οι στίχοι στο «Kατέβασέ Το» είναι δυνατοί, επαναστατικοί, σκληροί, οργισμένοι και χωστικοί, επηρεασμένοι όπως και στο «Καλή σας όρεξη» από την επικαιρότητα. Πιστεύεις ότι ένα cd όσο πιο επίκαιρο είναι, τόσο πιο δύσκολο είναι να μείνει διαχρονικό?

Και ποιος ορίζει το διαχρονικό; 3 χρόνια μετά το «Καλή Όρεξη» ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει και τα τραγούδια του ακούγονται λες και γράφτηκαν εχθές. Τα περισσότερα όμως τραγούδια που γράφονται με γνώμονα το «διαχρονικό» περνάνε στο χρονοντούλαπο εν μία νυκτί. Δεν θέλω να πέσω στην παγίδα να αυτοχαρακτηριστώ: γράφω για οτιδήποτε θεωρήσω σωστό κάθε δεδομένη στιγμή, σύμφωνα με τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Για μένα η έμπνευση είναι ξεκάθαρο πράγμα και δεν θέλησα ποτέ να την «καλουπώσω» σε τέτοιους όρους. Αν ξεμείνω από αυτή, θα αρχίσω κι εγώ να γράφω διαχρονικά τραγούδια!

4) Πού και υπό ποιες συνθήκες «μαγειρέψατε» το «Κατέβασέ το»? Τυχαίος ο αριθμός των τραγουδιών (δεκατρία)?

Το «Κατέβασέ Το» ψιλοκόπηκε, μαριναρίστηκε, σωταρίστικε και φουρνίστηκε στο στούντιο μας, το Mass Room Music Factory. Δύο συναπτά έτη το παιδέψαμε (και μας παίδεψε) αλλά το αποτέλεσμα μας ξεπλήρωσε. Τα τραγούδια στο σύνολό τους είναι 15, απλά το κάθε format (CD, βινύλιο ή USB stick) περιέχει 12 κοινά και από ένα διαφορετικό bonus τραγούδι. Σύνολο 13! (Τυχαίο; Δεν νομίζω!)

5) Μια φίλη, στην προσπάθεια να ανοίξει το cd σας, το έσκισε! Αυτό το εκλαμβάνεις ως θετικό ή ως αρνητικό? Τα σουπλά από το «Καλή σας όρεξη «ήταν πιο εύχρηστα. Τώρα γιατί μας παιδεύετε?

Ανυπόμονη φίλη! Ποτέ δεν ήμασταν η τυποποιημένη μπάντα που θα τα κάνει όλα “by the book” και θα δώσει έτοιμη τροφή στο πιάτο. Δες το σαν ένα μικρούλι παζλ δώρο. Από τη στιγμή που θα το λύσεις, δεν θα ξανα-ασχοληθείς με την (όποια) δυσκολία του αλλά θα έχεις ασχοληθεί, έστω και λίγο, με το CD που πρόκειται να ακούσεις. Στο ίδιο πνεύμα, αν θες να «ανοίξεις» και τα τραγούδια του, μην περιμένεις εύκολες συνταγές…

6) Στο «Κατέβασέ Το» εκτός από τα 4 βασικά μέλη της Μ.Μ έχετε και πολλούς σημαντικούς θα έλεγα συνεργάτες-καρυκεύματα όπως εσύ τους αποκαλείς. Πόσο δύσκολο είναι η οργάνωση όλων αυτών προκειμένου να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα? Ποιο είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό?

Όταν υπάρχει φιλική σχέση και καλή θέληση/διάθεση δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Ο καθένας κατέθεσε το ταλέντο του που έδεσε πολύ όμορφα σε κάθε περίπτωση. Οι συμμετοχές σε αυτό το album ήταν αρκετά ετερόκλητες. Νομίζω ότι το μόνο κοινό γνώρισμα αυτών των ανθρώπων είναι η αγάπη για τη η μουσική. Δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο…

7) Υπάρχει κάποιο γκρουπ από την ελληνική ή από την ξένη μουσική σκηνή που θα το θεωρούσες «αδερφή ψυχή» της Μ.Μ.?

Δυστυχώς, όσον αφορά την εγχώρια σκηνή, είμαστε συγκρότημα ανάδελφο. Σαφέστατα και έχουμε τις συμπάθειες μας αλλά αυτό δεν σημαίνει κοινές πορείες και στόχους. Όσον αφορά τη διεθνή σκηνή τώρα, έχουμε κι εμείς τις επιρροές μας, τους «μπαμπάδες» και «μαμάδες» μας, αν θέλεις. Οι τελευταίοι είναι τόσο ετερόκλητοι και από τόσο διαφορετικούς χώρους που δύσκολα συνευρίσκονται για να μας κάνουν «αδελφάκια»! Και όταν αυτά υπάρξουν θα είναι μάλλον ετεροθαλή, ως προς τη μουσική, τον στίχο ή την αισθητική, ποτέ όμως ταυτόχρονα…

8) Ποιος δεν θα μπορούσε να ακούσει την Μ.Μ?

Κάποιος που περιμένει από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή τρίτους να του πουν τι να ακούσει και τι να σκεφτεί. Κάποιος που περιμένει ετοιματζίδικη πνευματική τροφή και ψευτοεντυπωσιακά, χαζοχαρούμενα τραγούδια χωρίς νόημα. Κάποιος που παίρνει τη ζωή του ως δεδομένη, προκατασκευασμένη και σημαντική μόνο για καθαρά εγωϊστικούς λόγους. Κάποιος που δεν μας αφορά καθόλου.

9) Παρακολουθώντας ένα λάηβ τι μπορεί να σε δυσαρεστήσει?

Συνήθως η απογοήτευση σε μια συναυλία που παρακολουθώ ως θεατής, έρχεται από τους διοργανωτές και όχι από τα συγκροτήματα. Αυτά, τις περισσότερες φορές κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για τη μουσική τους και τον κόσμο τους. Οι διοργανωτές όμως είναι πολύ εύκολο να αρχίσουν τις «αρπαχτές» με στόχο το γρήγορο κέρδος και αποδέκτη το κοινό, τους μουσικούς, τη σκηνή γενικότερα και τελικά –τι ειρωνεία- τον ίδιο τους τον εαυτό!

10) Στα δικά σας λάηβ τι μπορεί να σε αγχώσει και πότε θεωρείς ένα λάηβ σας επιτυχημένο?

Το άγχος μου υπάρχει μέχρι να ξεκινήσει η συναυλία γιατί υπάρχουν πάρα πολλά ηλεκτρονικά μηχανήματα που πρέπει να συνεργαστούν άψογα μεταξύ τους: υπολογιστές, ψηφιακά πολυεφφέ, video projectors, μικρόφωνα με εφφέ, ηλεκτρονικά και φυσικά τύμπανα, κλπ. Είναι αρκετά πολύπλοκο και χρονοβόρο και επιπροσθέτως, το παραμικρό πρόβλημα δημιουργεί διαδοχικά προβλήματα σε όλο το σύστημα. Αξίζει τον κόπο όμως…

11) Τί είδους επιχείρηση θα μπορούσαν να ανοίξουν τα μέλη της ΜΜ?

Έχουμε ήδη το στούντιο ηχογραφήσεων μας, το Mass Room Music Factory και την «δισκογραφική» μας, Tech Killa Records. Δεν τα θεωρούμε τόσο πολύ επιχειρήσεις όσο οχήματα για να κάνουμε αυτό που μας αρέσει, βοηθώντας παράλληλα νέους και αξιόλογους μουσικούς να φτάσουν πιο κοντά στα όνειρά τους.

Κατά τα άλλα θα θέλαμε να ανοίξουμε (τι άλλο;) ένα μαγειρείο! Δεν το κάνουμε γιατί (αν κρίνουμε από την μουσική μας) η κουζίνα μας, θα έπεφτε λίγο βαριά…!!

12) Κρίση είναι, θα περάσει?

Δεν γνωρίζω και δεν με ενδιαφέρει. Ξέρεις, το σκεφτήκαμε πολύ καλά το όλο θέμα της «κρίσης» κι αποφασίσαμε να μην συμμετάσχουμε! Διάφοροι ιπτάμενοι οικονομικοί συντελεστές και αναλύσεις, το μόνο που κάνουν είναι να χτυπούν ακόμα περισσότερο τα μεσαία και χαμηλότερα λαϊκά στρώματα. Λάθη πολιτικής ή διακυβέρνησης και τερατώδεις οικονομικές απάτες αντί να διορθώνονται (ή να τιμωρούνται) χρησιμοποιούνται ως διαβατήρια ολοκληρωτισμού, καταπίεσης και φυσικά κερδοσκοπίας. Δεν υπάρχει κρίση κι αν υπάρχει δεν είναι ούτε δικιά μου ούτε δικιά σου. Αν κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις, με σεβασμό στον εαυτό σου, στους γύρω σου και στο περιβάλλον, δεν έχεις να φοβηθείς κανένα spread!

Ανδρέα,σε ευχαριστώ.

Φωτογραφίες από Νάσο Αβδαρμάνη

Κωνσταντίνα Μπρατάνη