|
|
|
|
SONGS FOR THE RAVENS
|
Οι Sea of Bees είναι ένα σχήμα που ουσιαστικά αποτελεί το μουσικό όχημα μιας νέας μουσικού της Julie Ann Bee από το Σακραμέντο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ο δίσκος με τίτλο Songs for the ravens είναι το ντεμπούτο άλμπουμ και είναι μια εξαιρετική κυκλοφορία, γεμάτη γοητεία, λυρισμό και σπουδαίες μουσικές.
Σκεφθείτε πόσο συγκινητικό είναι μια ....θάλασσα μελισσών (sea of bees) να γράφει όμορφα τραγούδια για τα κοράκια..(songs for the ravens), οπότε και μόνο μέσα από το συμβολισμό αντιλαμβάνεστε ότι κάτι το ξεχωριστό συμβαίνει εδώ.
Στα 11 κομμάτια του δίσκου κυριαρχεί, συγκινεί και καθηλώνει η καταπληκτική φωνή της νεαρής Julie Ann Bee. Νομίζω από την πρώτη στιγμή που μπαίνουν τα φωνητικά στο εναρκτήριο κομμάτι gnomes σε κερδίζουν σχεδόν αφοπλιστικά. Μπορεί να σταθείς και να αρχίσεις να σκέφτεσαι τι μου θυμίζει τώρα αυτό, και αν και μπήκα στον πειρασμό, δεν θέλω να σας … εξομολογηθώ τίποτε συγκρίσεις. Έτσι κι αλλιώς η γυναικεία παρουσία στο μελωδικό ροκ και ρυθμικό φολκ είναι πάντοτε καταλυτική. Η γλυκιά φωνή, με τις γεμάτες συνθέσεις παραπέμπουν και στην αξεπέραστη ποπ της σκανδιναβικής υπεροχής.
Αυτή η γοητεία, όπου η μελαγχολία αποκτά λαμπρύτερη έκφανση, και διαθέτει δύναμη ακόμα και να σε κάνει να κουνηθείς και να χαμογελάσεις, είναι εντυπωσιακή με τις γυναικείες ερμηνείες. Το γεγονός ότι η Julie δεν στέκεται μόνο στην σπουδαία της φωνή, αλλά παίζει επίσης κιθάρα, μπάσο, keyboards και percussion… και επίσης έχει γράψει όλα τα τραγούδια καταστούν την κυκλοφορία αυτή μια ολοκληρωμένη γνωριμία με μια σπουδαία μουσικό. Και νομίζω ότι στις συνθέσεις και την όλη ενορχήστρωση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η αξία αυτού του δίσκου. Γενικά ίσως είναι εύκολο να πατήσεις πάνω σε μια καλή φωνή και να γράψεις μουσική. Από αυτό το στοιχείο νομίζω οι Sea of Bees ξεφεύγουν με τρομερή άνεση, ώστε να μην ακούγεται σαν σε στερεότυπο, αλλά ταυτόχρονα να ακούς κάτι που σου φαίνεται τόσο οικείο.
Η ίδια σε μια συνέντευξη της δήλωσε πόσο επηρεασμένη νιώθει από τις Cocorosie και τους Sigur Ros (μμμ αυτό ψιλοφαίνεται στο κομμάτι fyre…just like Finn le Stella in), οπότε αντιλαμβάνεστε πως ο χαρακτηρισμός περί νέο-φολκ αποτελεί μια τεράστια πλάνη. Άλλωστε σε αρκετά σημεία δεν διστάζει να ανεβάσει τα γκάζια με λίγα reef στις καλωδιωμένες ακουστικές κιθάρες, αλλά και στην ηλεκτρική, όπως στο πανέμορφο marmalade.
Βρήκα και αγόρασα και το ΕΡ που κυκλοφόρησε νωρίτερα μέσα στο 2010, αλλά τελικά είχε μόνο 1 επιπλέον κομμάτι από το δίσκο, γεγονός που σημαίνει πως… μάλλον δυσκολεύτηκε μέχρι να καταλήξει σε μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία.
Εξαιρετικό εν κατακλείδι album, που δικαίως αξίζει τη μεγάλη προσοχή σας! Είναι από τις ωραίες περιπτώσεις όπου το lo-fi μπορεί να επιβληθεί με τόση άνεση.
Κυριάκος Σκορδάς |