HAUNTED MAY ROOSEVELT 3/4/2011

Καινούρια δουλειά για την MAY ROOSEVELT, μια πραγματική σπουδή πάνω στις αέναες εμπνεύσεις της ελληνικής πραγματικότητας και στην προβολή αρκετών από αυτές μέσα στον ψηφιακό κόσμο των twentens (2010s decade). O δίσκος της λέγεται Haunted και αποτελεί ένα concept δημιούργημα που θα κατανοηθεί από το ελληνικό κοινό και θα εξιτάρει με τον εξωτισμό του τους «αλλοπάτριδες».

Η May Roosevelt μας «συστήθηκε» στα live ως μουσικός που χειρίζεται με ευκολία το «παράξενο» όργανο του θέρεμιν. Από εκεί εξελίχθηκε ως συνθέτης μέσα από την προηγούμενη της κυκλοφορία “Panda, a story about love and fear”, κύρια συνοδεύοντας μια συναισθηματική electro με το πρωτότυπο της παρουσίας του θέρεμιν. (θυμίζου εδώ το review)

Στο Haunted όμως θεωρώ ότι κάνει ένα τεράστιο βήμα κατάκτησης, μέσα από τις συνθέσεις, τις ενορχηστρώσεις, την ερμηνεία, το σκοτεινό ύφος, το απόμακρο που κάπου το ξέρεις, το οικείο που το έζησες μόνο από διηγήσεις και που ποτέ δεν το εξοικείωσες ή δεν εξοικειώθηκες.

Ο δίσκος είναι κατά τη γνώμη μου σπουδαίος, έχει όλα τα γνωρίσματα που θέλεις να ακούσεις σε σημάδια που προαγαπαάς και θέλεις να τα επιβεβαιώνεις. Darkwave, ebm, electro, ethno beat, alternative, post, τέκνο, κ.ά. Ένα χαρμάνι που δένεται απόλυτα μέσα από τη δύναμη ελληνικών παραδοσιακών ρυθμών και μελωδιών ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Ένα εγχείρημα πολύ δύσκολο, που εύκολα μπορεί να καταλήξει από ρετρό έως σούπα. Κι όμως η May Roosevelt τα καταφέρνει περίφημα! Και μέσα από την επιτυχία νιώθεις μια στάλα κι εσύ κάτι, ναι γιατί μια ελληνίδα μπόρεσε και έκανε κάτι τόσο σύγχρονο. Ναι γιατί μπορώ να προτείνω στους φίλους μου στο εξωτερικό που τσατάρω και μιλάμε για μουσική – άκου και κάτι καινούριο, ελληνικό είναι – ξέρεις χρησιμοποιεί στοιχεία και από την ελληνική παραδοσιακή μουσική.

Και που μπορείς να απαντήσεις με άλλο ένα παράδειγμα στον καημό του ραδιοφωνικού Πετρίδη, ότι οι έλληνες μουσικοί απλά αναμασάνε τα στοιχεία των άλλων χωρών και περιμένουν μάλιστα να κάνουν και επιτυχία… με αυτά στο εξωτερικό. Να άλλο ένα παράδειγμα λοιπόν, όπου η ελληνική μουσική αποτελεί μέρος μιας ολόφρεσκης μοντέρνας κυκλοφορίας.

Οκτώ συνθέσεις απλώνονται πατώντας πάνω στα νοητά αλλά αντιληπτά βήματα οκτώ διαφορετικών ελληνικών παραδοσιακών ρυθμών. Είναι εύστοχο και απαραίτητο (σε μένα τον άσχετο με τα δημοτικά…) η αναγραφή στο εσώφυλλο του δίσκου των ρυθμών που αναφέρονται στο κάθε κομμάτι (ZEIBEKIKO, MANDILATOS, POGONISIOS, HASAPIKOS, KOTSARI, ZONARADIKOS, TSAMIKOS, KALAMATIANOS). Εντυπωσιακή επίσης και η όλη συσκευασία, γνώρισμα εδώ και καιρό πολλών ελληνικών σχημάτων

Ναι λοιπόν, αναγνωρίσιμοι ελληνικοί ρυθμοί πάνω σε ξέσπασμα beats, πνευστών και εγχόρδων. Απόλυτα ηλεκτρονικοί ήχοι, με τη μεγαλοπρέπεια του θέρεμιν να συγκινεί και να ξεσηκώνει.

Κυριάκος Σκορδάς