Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ INNER EAR 6/4/2011

Ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να γράψω για τον Φοίβο. Και αυτό γιατί του έχω μεγάλη αδυναμία σαν καλλιτέχνη και η μουσική του με συντροφεύει εδώ και πολλά χρόνια δίχως να βρίσκω κάτι κακό να πώ για την δισκογραφία του αλλά και τον χαρακτήρα του. Η Αλήθεια είναι πως οι υπάλληλοι στο γειτονικό Public βαρέθηκαν να με βλέπουν κάθε μέρα μετά την δουλειά να τους ρωτάω αν κυκλοφόρησε...Το αστείο ήτανε οτι τελικά το παράγγειλα απο το site της Inner Ear και το έλαβα άμεσα στο σπίτι μου ένα όμορφο πρωϊνό γεμάτο μουσικές.

Το Bolero είχε ακουστεί ήδη απο τα έντεχνα ραδιόφωνα της πόλης και το είχα αγαπήσει ιδιαίτερα. Βέβαια με τον Φοίβο τα μικρά διαμαντάκια του είναι που αξίζουνε και στην αρχή δεν ακούγονται τόσο πολύ απο τα ερτζιανά και διαδικτυακά radio. Το κόλλημα συνεχίστηκε με το “θα ‘θελα να ‘μουνα εκεί¨. Μελώδίες που αγαπάς αμέσως αν αγαπάς την καλή μουσική. Ένας διαφορετικός δίσκος με ηλεκτρονικούς πειραματισμούς που ο Φοίβος τους φέρνει στα μέτρα του, παρέα στον δίσκο και με την Αρλέτα η οποία στο “Ωροσκόπιο” μας μαγεύει!

Να αναφέρουμε το ντουέτο του Φοίβου με την Ρένα Μόρφη στο “το σκοτάδι των δυό” με μαγευτικά λόγια γεμάτα τόση αγάπη και ένταση.

Σε γενικές γραμμές ο Φοίβος Δεληβοριάς τραβάει τον δικό του ιδιαίτερο δρόμο και σε κλαθε νέο του δίσκο μας χαρίζει κάτι το καινούριο,κάτι το φρέσκο και κυρίως κάτι δικό του χωρίς να αναπαράγει τον υπέροχο εαυτό του. Θα ήθελα να αναφερθώ στο πολύ ωραίο artwork στο εξώφυλλο του δίσκου αλλά και στη χαρακτηριστική έκδοση του δίσκου απο την Inner Ear, μια εταιρεία που μέχρι στιγμής δίνει θετικά σημάδια στον τομέα της μουσικής και της δημιουργικότητας που την συνοδεύει.

Θα κλείσω με μερικά σκόρπια στιχάκια απο τον δίσκο αυτό:

“θα ‘θελα να ‘μουνα εκεί, στη στριμωγμένη κυριακή,των καλεσμένων της μαμάς σου

ξεγλιστρούσες απο το σαλόνι,πήγαινες μέσα μόνη κι ο ουρανός έπαιζε άλλη μουσική”

Τάσος Φιλόπουλος