ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τους Your Hand In Mine 7/10/2011

Συνέντευξη στην Όλγα Ροΐδη

Οι Your Hand in Mine είναι από τη Θεσσαλονίκη κα ιξεπήδησαν από τους Shortcat (post rock) τέλη του 2006. Απαρτίζονται από δύο άτομα, τον Μάνο (wurlitzer piano, melodica, toy piano, ukulele, accordion, programming) και τον Γιώργο (toy synth, mandolin, glockenspiel, zither, rythms). Μέσα Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε από την Inner Ear (http://www.inner-ear.gr) το νέο τους album «The Garden Novels».

Πώς ξεκίνησε η πορεία σας προς την μουσική; Είχατε αποφασίσει από νωρίς να ασχοληθείτε «επαγγελματικά»;

Η πορεία μας μέχρι εδώ δεν ήταν προδιαγεγραμμένη και ενώ ξεκίνησε για τον καθένα μας ξεχωριστά, μια σειρά επιλογών και αλυσιδωτών εξελίξεων, διαμόρφωσε αυτό που σήμερα λέμε "your hand in mine". Έχουμε πει πολλές φορές τη φράση "πω πω ρε συ, αν δεν είχε γίνει αυτό δεν θα υπήρχαμε..", όχι τόσο ότι αποδίδουμε την καλλιτεχνική μας ύπαρξη στην τύχη, όσο ότι απλά είχαμε από μικρή ηλικία την κοινή ανάγκη να κοιτάμε τη μουσική σοβαρά, και την "ψώρα" να ξεφύγουμε απ’ το στάδιο του απλού εκτελεστή.

Τα εισαγωγικά άραγε καλά τα έβαλα στο «επαγγελματικά»; Είναι η μπάντα και η μουσική γενικότερα η κύρια επαγγελματική σας δραστηριότητα;

Μόνο αν ζούσαμε σ’ άλλη εποχή και σε άλλη χώρα μπορεί να είχε νόημα κάτι τέτοιο. Προσπαθούμε να προσεγγίζουμε τη μουσική με "επαγγελματισμό", με την έννοια ότι αφιερώνουμε όλη την ψυχή και εξαντλούμε όλη την τελειομανία μας εκεί, αλλά οι καθημερινές μας δουλειές είναι άλλες. Ο Γιώργος απασχολείται ως βιβλιοπώλης και ο Μάνος ως αρχιτέκτονας.

Και οι δύο γνωρίζετε να παίζετε αρκετά μουσικά όργανα. Ποιο είναι το αγαπημένο σας και γιατί;

Μάνος: Αναγκαστικά, λόγω σπουδών, είμαι περισσότερο δεμένος με το πιάνο. Όπως και να το κάνουμε είναι παντοκράτορας! Εκεί έμαθα να σκέφτομαι μουσικά, εκεί ποντάρω όταν θέλω να δοκιμάσω μια ιδέα γρήγορα. Επίσης είναι αυτό μου λείπει όταν λείπω μέρες απ’ το σπίτι (καθώς και το μόνο που δεν κουβαλιέται).

Γιώργος: Εγώ θα έλεγα το μαντολίνο, είναι ένα όργανο το οποίο ακόμα με γοητεύει πολύ και με βοηθάει να σκέφτομαι μουσικά περισσότερο από τα υπόλοιπα παρ’ όλο που φαινομενικά οι δυνατότητες του είναι περιορισμένες. Πάντα καταφέρνει να με εκπλήσσει ευχάριστα, ακόμα και όταν οι συνειρμοί που κάνω ακούγοντας το είναι προφανείς.

Το όνομα σας το έχετε πάρει από τραγούδι των Explosions in the sky, ηχητικά ως YHIM δεν έχετε επηρεαστεί ιδιαίτερα απʼ αυτούς μάλλον. Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;

Προσπαθούμε να μην επηρεαζόμαστε, συνειδητά τουλάχιστον, και ενίοτε σταματάμε να ακούμε μουσική την περίοδο που γράφουμε τη δική μας. Οι Explosions in the sky και γενικότερα η ενασχόληση με την κιθαριστική postrock, ήταν απλά το έναυσμα και το "σχολείο" για να μάθουμε να παίζουμε όσο πιο απλά και αφαιρετικά γίνεται, αφήνοντας τους ήχους των ίδιων των οργάνων να βγουν στην επιφάνεια και να πάρουν το πηδάλιο της σύνθεσης. Κατ’ αυτή την έννοια δεν θα κουραστούμε ποτέ να λέμε ότι η κυριότερη επιρροή μας είναι τα ίδια τα όργανα που διαλέγουμε και η αύρα που αυτά κουβαλάνε. Πόσο πειραματικά δηλαδή να αντιμετωπίσεις ένα μαντολίνο και πόσο νόημα θα είχε; πόσο metal μπορείς να παίξεις με ένα μεταλλόφωνο;

Πριν τέσσερα χρόνια γράψατε μουσική για το βωβό φιλμ του Μίκιο Ναρούζε «Εvery night dreams» που κυκλοφόρησε ως soundtrack. Σας αρέσει η διαδικασία να γράφετε για μια ταινία; Θα το ξανακάνατε; Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία;

Η διαδικασία του soundtrack ήταν κάτι πρωτόγνωρο έως τρομακτικό στην αρχή (δεδομένης της πίεσης του χρόνου). Όμως η συνέχεια ήταν τόσο απολαυστική! Ήταν η πρώτη φορά που επιχειρούσαμε να γράψουμε κάτι εξ’ ορισμού τόσο μεγάλο (64 λεπτά, όσο και η ταινία), κάτι που θα έπρεπε να μην "καπελώνει", αλλά διακριτικά να ενισχύει τη συναισθηματική χροιά της ταινίας και, βεβαίως, κάτι που θα έπρεπε να εκτελεστεί live από 2 άτομα. Μέσα από το φαινομενικά δύσκολο εγχείρημα, για ένα συγκρότημα που δεν είχε προηγούμενη επαφή με την κινηματογραφική μουσική, ανακαλύψαμε έναν εντελώς δικό μας τρόπο δουλειάς, μια μεθοδολογία σύνθεσης που την αγαπήσαμε πολύ μεν, αλλά που αργότερα θα μας "στοίχειωνε" για καιρό, όπως αποδείχτηκε. Τελικά, είναι πολύ εύκολο απλά να σχολιάζεις επαναπαυόμενος πλάι στον άμεσο εντυπωσιασμό της εικόνας (ειδικά όταν προέρχεται από μια σκηνοθετική διάνοια) ή να ακολουθείς τη ροή που σου υπαγορεύει ένα καλοδουλεμένο σενάριο. Το δύσκολο είναι όταν ο σκηνοθέτης απουσιάζει, όταν το χαρτί σου είναι εντελώς λευκό και πρέπει να οικοδομήσεις τον ηχητικό σου κόσμο από το μηδέν.

Βεβαίως θα το ξανακάναμε με χαρά αν μας το ζητούσαν, ήδη 4 χρόνια μετά, νοσταλγούμε πολύ τη διαδικασία. Η αγαπημένη μας ταινία, για άσχετους λόγους με όλα τα παραπάνω, είναι το "High Fidelity".

Αν δεν υπήρχε το internet και τα κοινωνικά δίκτυα η πλειοψηφία των νέων θα άκουγε ακόμα τον Τριαντάφυλλο λέτε; Πιστεύετε είναι πλέον το κύριο μέσο που επηρεάζει τις μουσικές, κι όχι μόνο, τάσεις; (το internet, όχι ο Τριαντάφυλλος...)

Μα, ακόμα τον Τριαντάφυλλο δεν ακούει; Επειδή μιλάτε για πλειοψηφία...Πιστεύουμε, και μας θλίβει βαθιά αυτό, ότι στη χώρα μας οι τάσεις, όπως και οι νοοτροπίες και οι πολιτικές υπαγορεύονται και σερβίρονται μέσω της τηλεόρασης. Συμφωνούμε ότι με το νέο μέσο προσφέρεται ποικιλία και μια ασύγκριτα μεγάλη λύση στην προσωποποίηση της επιλογής για το τι θα δούμε, τι θα διαβάσουμε, από πού θα ενημερωθούμε, όμως τα ανήσυχα πνεύματα είναι κατ’ αναλογία τα ίδια. Το internet απλώς τους γλιτώνει χρόνο. Αλλά και όλους.

Πως πάει η μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης; Εξελίσσεται; Η νυχτερινή ζωή εκεί;

Δεν ξέρουμε αν εξακολουθεί να υπάρχει "σκηνή" της πόλης, με την έννοια που το λέτε. Στο διπλανό σου διαμέρισμα μπορεί να κατοικεί ένας σολίστας της Κ.Ο.Θ., στο από πάνω ένας πιτσιρικάς που μαθαίνει να βάζει βάθος στο μπουζούκι του, και στο από κάτω το επόμενο μέλος των Machinefabriek. Πιστεύουμε ότι χάρη στο διαδίκτυο και τα νέα μέσα οι σκηνές στην τέχνη διαμορφώνονται και απλώνονται σε άλλο επίπεδο γεωγραφικά. Χάνεται λίγο ο χαρακτήρας της "τοπικής" κουλτούρας, χωρίς να είναι πάντοτε για κακό. Υπάρχει μεγαλύτερη πολυφωνία και η πόλη μάς δείχνει πολλά πρόσωπα.

Η νυχτερινή ζωή φαίνεται να μην έχει επηρεαστεί από τίποτα, όσον αφορά το εθνικό σήριαλ που ζούμε, κατάμεστα όλα τα ανεξήγητα πανάκριβα μπαρ, τρανή και ζωντανή απόδειξη για το ποιές νοοτροπίες μας έφεραν ως εδώ...

Για το ελληνικό ραδιόφωνο ποια είναι η γνώμη σας; Ακούτε καθόλου πλέον;

Σπάνια, ίσως στο αυτοκίνητο και λίγο στο γραφείο. Δεν έχουμε σφαιρική εικόνα γιατί ακούμε συγκεκριμένους σταθμούς και ώρες. Χαιρόμαστε γιατί φαίνεται να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι παθιασμένοι μ’ αυτό που υπηρετούν, που δίνουν την ψυχή τους στα ερτζιανά παρά τις όποιες δυσκολίες. Βλέπουμε και με πολλή χαρά την ανοδική πορεία των webradio, μιας και σε λίγο θα αποτελούν μοναδική διέξοδο για ακροατές και παραγωγούς που αγαπούν τη μουσική.

Live παίζετε οι δυο σας ή έχετε κάποια άτομα ως support band; Έχετε σκεφτεί το να μπουν άλλα άτομα στην μπάντα;

Οι συναυλίες μας ως τώρα είναι αποκλειστικά παιχνίδι για δύο. Το project ξεκίνησε με το live-looping σαν τρόπο παρουσίασης δηλαδή ό,τι ακούγεται ηχογραφείται και αναπαράγεται ζωντανά επί σκηνής. Το να μας βοηθήσουν κι άλλοι μουσικοί, το έχουμε πολλές φορές σκεφτεί, καθώς κάτι τέτοιο θα μας "έλυνε" τα χέρια, όμως αφενός είναι για μας σημαντικό ο συνθέτης να είναι και εκτελεστής και αφετέρου δεν μας αρέσει να λέμε σε κάποιον τι θα παίζει.

Μελλοντικά σχέδια μετά την κυκλοφορία του νέου album; Έχετε προγραμματίσει κάποιες συναυλίες;

Ναι, έχουμε προγραμματίσει δύο συναυλίες για τα τέλη Οκτώβρη, στην Πάτρα και στην Αθήνα, και συζητούμε κάποιες ακόμη ώστε να βγάλουμε το δίσκο μια καλή βόλτα...

http://www.yourhandinmineband.com
http://www.myspace.com/theyourhandinmine

Atraktos.Net