Συνεντευξη με την Εύη Κουρτίδου 8/5/2012

Συνέντευξη στην Όλγα Ροΐδη

Παίρνοντας το εισιτήριο για την παράσταση «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» που θα ξεκινούσε σε λίγη ώρα πρόσεξα δίπλα στο ταμείο μερικά στιβασμένα cd που περιείχαν την μουσική της παράστασης. Το προσεγμένο, ωραίο, χάρτινο artwork με έκανε να πάρω ένα απ’ αυτά στα χέρια μου και να του ρίξω μια ματιά, αλλά μετά λέω… μπα άστο, ας μπούμε αρχικά να ακούσουμε και… βλέπουμε. Και μπήκαμε… και είδαμε… και ακούσαμε. Και εντυπωσιαστήκαμε. Και μετά το τέλος βγήκα γρήγορα να προλάβω ένα από δαύτα.

Η Εύη Κουρτίδου, λοιπόν έχει γράψει την μουσική και τους στίχους και εκτός από την δική της φωνή, ακούς και φωνητικά από τις Νατάσα Γιανναράκη και Σεραφίτα Γρηγοριάδου. Ταλαντούχα μουσικός και ευγενικός άνθρωπος. Στο άμεσο μέλλον αναμένεται και το πρώτο της προσωπικό album.

Πως μπήκε το μικρόβιο της μουσικής στη ζωή σου; Ξεκίνησες από μικρή με ωδεία κτλ;

Το μικρόβιο της μουσικής το κόλλησα από τον μπαμπά μου σε πολύ μικρή ηλικία. Φυσαρμόνικες, φλογέρες, κιθάρες, πιάνο και άλλα πολλά πέρασαν εκείνα τα χρόνια απο τα χέρια μου. Κάποια επέζησαν, κάποια όχι.

Στο ωδείο γράφτηκα όταν ήμουν εφτά. Δεν ήμουν πολύ μελετηρή, αλλά είχα ευκολία με την κιθάρα και το τραγούδι. Ενίοτε έγραφα και μουσική, αλλά κυρίως άκουγα. Μεγαλώνοντας, απέκτησα διάφορα πτυχία, πήρα και κάποιες διακρίσεις, σιγά-σιγά πέρασα από την κλασσική μουσική στην σύγχρονη, και από τον Bach στο max msp και τη c-sound, και «μετά τα ξέχασα όλα και πήγα να φάω κρέμες με λεμόνι».

Προσωπικά σε «γνώρισα» μουσικά όταν συνεργάστηκες με τους Film κάνοντας τα φωνητικά, μετά και από την Μαριέττα Φαφούτη στης οποίας είσαι στην μπάντα. Είχες κάποια άλλη μπάντα/project πριν απ’ αυτά; Ή και τώρα κάτι άλλο παράλληλα;

Είχα μια ακόμη συνεργασία, με τους Θεσσαλονικείς info, στους οποίους έκανα τα φωνητικά.Αυτή τη στιγμή, πέρα από το project με την Μαριέττα Φαφούτη (που πραγματικά δεν θα μπορούσα να βρώ καλύτερη παιδική χαρά για να παίξω),ετοιμάζω αργά αλλά σταθερά την πρώτη μου προσωπική δισκογραφική δουλειά.

Οικειότητα με την σκηνή, είτε θεατρική είτε συναυλιακή, έχεις; Ή είναι κάτι που σε αγχώνει;

Η σκηνή με αγχώνει, αλλά συνήθως όταν την κοιτάω απο κάτω. Πάνω στην σκηνή πρέπει να κάνω άλλα πράγματα, οπότε το άγχος αναγκαστικά έρχεται σε δεύτερη μοίρα (ευτυχώς!).

Συμμετείχες στην θεατρική παράσταση «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος», είχες ξανακάνει κάτι τέτοιο; Τι εντυπώσεις σου άφησε αυτό;

Όχι, δεν είχα ξανακάνει ποτέ κάτι τέτοιο (πέρα απο μια παράσταση στο δημοτικό όπου έπαιζα τον Μπάρμπα-Ανέστη...). Ωστόσο, η Κασσάνδρα και ο Λύκος είναι ένα απο τα πολύ αγαπημένα μου κείμενα, και έτσι η Ανδρέου Γεωργία, η σκηνοθέτης/εμπνευστής της παράστασης, δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να με πείσει να συμμετάσχω! Τώρα, το αν ξεκίνησα ως μουσικός της παράστασης και κατέλειξα να παίζω μουσική επι σκηνής και πρόζα είναι ένα άλλο θέμα. Το θέατρο είναι ένας άλλος κόσμος, και εγώ αναγκάστηκα να λειτουργήσω πολύ διαφορετικά από ότι ήξερα μέσα σ’αυτόν.

Έγραψες και την μουσική για την παράσταση αυτή. Σου άρεσε η διαδικασία να γράψεις μουσική για έναν συγκεκριμένο σκοπό; Είναι πιο δύσκολο;

Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη για αυτό το κομμάτι του θεάτρου. Το να γράφεις μουσική, είναι σαν να συν-σκηνοθετείς. Έχεις άποψη, μπορείς να κινείσαι πίσω απο το θεατρικό παρόν και κάτω από το προφανές, να τονίζεις συγκεκριμένα στοιχεία και να περπατάς στην αντίστιξη της δράσης. Η μουσική στο θέατρο μπορεί να καθοδηγήσει πολύ εύκολα το συναίσθημα και γι’αυτό πιστεύω οτι έχει μεγάλη δύναμη αλλά και μεγάλο ρίσκο.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο έργο δεν ήταν για μένα απλά ένα κείμενο για το οποίο θα έγραφα μουσική. Είναι απο τα αγαπημένα μου έργα και η ίδια η Καραπάνου απο τους πιο λατρεμένους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς. Το προσέγγισα με την οπτική ενός φανατικού αναγνώστη, κατά κάποιον τρόπο το κατείχα και με κατείχε. Συνεπώς, το να κάνω μουσική γι’ αυτό ήταν τόσο πρόκληση όσο και τύχη.

Η μελαγχολική διάθεση που υπάρχει στο συγκεκριμένο album ήτανε λόγω του θέματος της παράστασης ή σε εκφράζει γενικότερα μουσικά;

Και τα δύο ισχύουν, τουλάχιστον προς το παρόν.

Το μυθιστόρημα μιλάει για την περιπέτεια της ενηλικίωσης μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, η δική σου ενηλικίωση ήταν περιπετειώδης;

Δεν ήταν σαν της Καραπάνου, αλλά ναι, ήταν περιπετειώδης. Έζησα πολλές απώλειες σε μικρή ηλικία, αλλά πήρα και έδωσα πολύ αγάπη. Αυτό με έσωσε.

Εκτός από το album με την μουσική της παράστασης που κυκλοφόρησε, ετοιμάζεις κάτι άλλο δισκογραφικά;

Ναι, όπως ανέφερα και πριν, ετοιμάζω την πρώτη μου προσωπική συλλογή.

Τι μουσικές ακούς αυτόν τον καιρό; Πρότεινε μας κάτι καινούριο που σου άρεσε πολύ.

Feist, το άλμπουμ Metal ( οχι πολύ καινούριο , αλλά πολύ ωραίο ), St. Vincent το Strange Mercy και από Sharon Van Etten, το Tramp ( αυτό είναι ολοκαίνουριο ).

http://eviekourtides.bandcamp.com/album/kassandra

http://soundcloud.com/eviekourtidesmusic

Atraktos.Net