Μια παλιά μου φίλη έλεγε «αν βγεις πρώτο ραντεβού με κάποιον και μετά πέσεις στο κρεβάτι σου για ύπνο ξερή, χωρίς να τον σκέπτεσαι και το επόμενο πρωί δεν συζητάς καν γι’αυτό , τότε το ραντεβού δεν άξιζε. Παρόμοιο κριτήριο έχω λοιπόν και για τις εκάστοτε συναυλίες , λάηβ , gigs (όπως θέλετε πείτε το) που πηγαίνω.
Το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου «την πάτησα» με το λάηβ των GHOST NOTE PROJECT.Την ίδια νύχτα ήθελα να μιλάω συνέχεια γι’ αυτό ,όπως και τις επόμενες ημέρες. Ήταν η παρουσίαση του SENSOMATIC που κυκλοφορεί ήδη από τον Ιούνιο του 2012 από την Alltogethernow, με το μαγικό ραβδί του Ασκληπιού Ζαμπέτα και του Χρήστου Μέγα στην παραγωγή και στην ηχοληψία και δεν χανόταν με τί πο τα! Έχοντας ακούσει κάποια κομμάτια τους στο ραδιοφωνικά Διαμάντια του 958fm, μου κέντρισε το ενδιαφέρον(το καθαυτό cd το απέκτησα μετά το λάηβ).
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να δω και τα παλιά μέλη των Τρυπών, Ασκληπιό Ζαμπέτα (κιθάρα)και Γιώργο Τόλιο (κρουστά) όπως και τον Ξυλίνα Σπαθιά -Χρήστο Τσαπράζη (μπάσο) πώς εξελίχτηκαν μουσικά. Αν και τους 2 πρώτους τους είχα δει σχετκά πρόσφατα στους Νάνους και στους Skaribas, τα πράγματα εδώ σκουραίνουν, δυσκολεύουν μιας και απουσιάζει ο στίχος ο οποίος καλώς ή κακώς μας αποπροσανατολίζει από την μουσική. Γυμνή μουσική λοιπόν, instrumental….τζαζ? έθνικ? ροκ ?φανκ? ψυχεδέλια ? θα σας γελάσω… ένα πάντρεμα όλων αυτών με την μαστοριά και έμπνευση των παραπάνω καλλιτεχνών αλλά και με την δημιουργικότητα και το ταλέντο του Κώστα Παπαχρήστου στην τρομπέτα και στο πιάνο και του Χρήστου Τρυψιάνη (electronics,loops,samples (βλέπε και στο παρακάτω βίντεο όπου αναλύουν τις βαθύτατες ανησυχίες τους).
Όντως, κάνοντας το ηχητικό μας ώτο-στοπ το SENSOMATIC κατάφερε να επιτελέσει τον σκοπό του και να μας ταξιδέψει φαντασμά(ghost)γορικά .για σχεδόν 2 ώρες….ηχητικές και οπτικές εικόνες μας αποσύνδεσαν από την πραγματικότητα…μεταφερθήκαμε από τον Hendrix και τους Pink Floyd στο «παράξενο τραγούδι» των Ξύλινων Σπαθιών (μνήμες από τα γυμνασιακά μου χρόνια). και στο” θα ανατέλλω” των Τρυπών, εκκεντρικές διασκευές, με τις απαραίτητες προσγειώσεις στο τώρα, στα κομμάτια του SENSOMATIC .
Το κοινό στο κατάμεστο Γαία παρακολουθούσε αυτό το ψυχεδελικό αμάλγαμα χωρίς να ξέρει ακριβώς τι θα επακολουθήσει. Ποιος το περίμενε ότι από το Secret (track 2) του SENSOMATIC,από τα κεράκια και τα ρεσώ, θα καταλήγαμε να χορεύουμε στους ρυθμούς του «μέσα στη νύχτα των άλλων»?Μία ιδιαίτερη βραδιά…όπου οι αναμνήσεις από τα έντεκα μου χρόνια, όταν είχα πρωτοδεί τυχαία στο δρόμο της γειτονιάς μου τον Γιώργο Τόλιο..και το δέος που ένιωσα όταν τον αναγνώρισα,….από τα λάηβ των Τρυπών στο θέατρο Δάσους…από τα φοιτητικά μας πάρτυ όπου οι Floyd πρωτοστατούσαν….στο τώρα..στην εξέλιξη….μπροστά μου οι ίδιοι μουσικοί, έχοντας κάνει βήματα στην ζωή τους, έχοντας δοκιμάσει και δικιμαστεί, δεν έχουν παραιτηθεί….συνεχίζουν τον πειραματισμό…την τόλμη στο διαφορετικό….στην αλλαγή και στην εναλλαγή…στην ποικιλία….στο ρίσκο….στο μουσικό ξάφνιασμα (και όποιος αντέξει). Και όλα αυτά έχοντας προφίλ ταπεινό…σίγουροι για τον εαυτό τους , για την αγάπη τους στην ομαδικότητα και στην συνεργασία..σκέψεις πολλές.. όμορφες και γιατί όχι αισιόδοξες!
Και επειδή ένα βίντεο ίσουται με δέκα χιλιάδες λέξεις,για να γλιτώσω πληκτρολόγηση, σας παραθέτω και το βίντεο του Μελέτη Κεχαΐδη από εκείνη την βραδιά στο Γαία live stage.Βλέποντάς το θα λάβετε μια μικρή, τοσοδά γέυση, από κομμάτια που ακούσαμε εκείνο το βράδυ, συγκεκριμένα τα εξής SHUFFLE TIME, DON’T TRUST THE MEGAPHONE MAN, THEME DE YOYO, TSIFTETELI,ΘΑ ΑΝΑΤΕΛΛΩ, THIRD STONE FROM THE SUN,GHOST DANCE,FLOATING, INTERSTELLAR OVERDRIVE). Και φυσικά όλα αυτά δεν έχουν καμία αξία μπροστά στις πνευματικές ανησυχίες του Χρήστου και του Κώστα.
ΒΙΝΤΕΟ
Την επόμενη μέρα, μόνη με το SΕNSOMATIC πλέον στο χέρι μου, αδημονούσα να ξαναζήσω το χθεσινό σκηνικό και να αφουγκραστώ καλύτερα και τις πιο αναπαίσθητες λεπτομέρειες. 8 tracks (τουλάχιστον τα δηλωμένα και αναγραφώμενα),το καθένα με την δική του ταυτότητα…μα όχι τόσο ξεκάθαρη ώστε να μη μπορούμε να κατατάξουμε όχι μόνο το κάθε κομμάτι αλλά και όλο το άλμπουμ σε ένα είδος μουσικής.
Το SENSOMATIC έχει το χάρισμα της ποικιλίας, ένα πάντρεμα ήχων, που το ευλόγησαν εκτός από τους παραπάνω κυρίους που αναφέρθηκα και η Ευγενία Πατίκα (πιάνο και keyboards,η Ιζαμπέλα Ζαμπέτα (φωνητικά),η Γεωργία Νταγάκη (κρητική λύρα),ο Χρύσανθος Χριστοδούλου (synths/electronics),o Ηλίας Αϊφαντής (keyboards),Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα),Μιχάλης Βρέττας (βιολί),ο Στέφανος Λαζαρινός(σαξόφωνο) ο Γιάννης Μαρίνος(τρομπόνι) και Νίκος Μανισάλης (κλαρινέτο και σαντούρι).
Μουσική λοιπόν..σκέτη..χώρις την σάλτσα των στίχων, χωρίς μπερδέματα και αποπροσανατολισμούς. Στο πρώτο κομμάτι “Ghost dance”παρελάσουν τζαζ ήχοι, ηλεκτρονικά στοιχεία, εισάγοντάς μας σε αυτό που θα επακολουθήσει. Στη συνέχεια περνάμε στο “Secret”…ξεχωριστό, κυλάει με βήμα αργό σε ένα μονοπάτι που σε ξεγελά..νομίζεις ότι είναι βατό, προσπελάσιμο παρέα με την σιγουριά του μπάσου των κιθάρων και των κρουστών αλλά στο τέρμα του προβάλουν τα πνευστά. Στη συνέχεια το σαουντρακικό “Silence” και το “Floating” με έντονα τα έθνικ στοιχεία (σαντούρι, κρητική λύρα).Αφουγκράζεσαι και προσπαθείς να καταλάβεις σε ποιους χώρους κινούμαστε..τί στο διάλο στο “Devi’s walk” τζαζ με έθνικ και ψυχεδέλεια ζαλιστική ?Ξαφνικά στο έκτο track,”Don’t trust the megaphone man” τα φωνητικά της Ιζαμπέλας..και λες «τώρα θα βρω άκρη, θα καταλάβω τι ακούω).Aμ δε! Μαζί με την ταξιδιάρα φωνής της έρχονται τα κρουστά και η κρητική λύρα που σε παίρνουν από την δύση και σε βολτάρουν σε άλλους πολιτισμούς, πιο πρωτόγονους….Στο δε “Shuffle time” με την βοήθεια των πνευστών, του μπάσου και της κιθάρας..φανκίζεις, τζαζίζεις.. αλλά με το βλέμμα και το αφτί στραμμένο στο χάσιμο της ψυχεδέλειας και ξανά ξαναβρίσκεσαι στην ανατολή. Τέλος ακούμε το “World”αισιόδοξο..ένα είδος κάθαρσης. Και εκεί που περιμένεις να ακούσεις το (για όσους το θυμούνται) «hey τελειώσαμε» αυτό το μουσικό ταξίδι έχει ακόμη έναν σταθμό, σταθμό και στάση ζωής συνάμα..Και εδώ που τα λέμε αφού ακόμη και οι καουμπόισσες μελαγχολούν, το πρόβλημα των γλάρων παραμένει δυσεπίλυτο.
Live
