TRAIN LEAVES AT EIGHT THE WALKABOUTS Glitterhouse 3/11/2000

Θα μπορούσε να λέγεται ?Satisfied Mind No. 2?, ως sequel του ?Satisfied Mind? του 1993. Θα μπορούσε να λέγεται ?Songs from Continental Europe? (σύμφωνα με δήλωση του Chris Eckman), αφού περιέχει τραγούδια που προέρχονται μόνο από την «ηπειρωτική» Ευρώπη. Παρ? όλα αυτά, το φετινό album των Walkabouts έχει πάρει έναν πολύ οικείο, για εμάς τους Έλληνες, τίτλο. «Το τρένο φεύγει στις οχτώ» είναι το πασίγνωστο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη, το οποίο είχε ερμηνεύσει ο Μανώλης Μητσιάς, και το οποίο αποφάσισαν να διασκευάσουν οι Walkabouts προκαλώντας μας την ανάλογη έκπληξη.

Συνολικά, το φετινό πόνημα των Walkabouts αποτελείται μόνο από διασκευές τραγουδιών Ευρωπαίων καλλιτεχνών. Δικαιολογημένα, θα αναρωτηθείτε για το ποια είναι η σχέση του συγκροτήματος με αυτά τα τραγούδια. Οι Walkabouts έχοντας κάνει τόσες πολλές περιοδείες ανά την Ευρώπη, συνέλεξαν υλικό από διάφορους καλλιτέχνες, αλλά και από fans, και αποφάσισαν να αποτίσουν έναν φόρο τιμής στην ήπειρο που με τόση αγάπη τους έχει περιβάλλει. Και τα κατάφεραν, ως συνήθως, πολύ καλά. Αν και δεν αφήνουν σε κανένα κομμάτι τους αυθεντικούς στίχους, καταφέρνουν να αναδείξουν όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν ξεχωριστά τα αυθεντικά κομμάτια και, ταυτόχρονα, να προσθέσουν και την δική τους σφραγίδα στο όλο αποτέλεσμα.

Έτσι, το ?Train leaves at eight? είναι ένας δίσκος που, αν δεν ξέρεις τα κομμάτια, σε κάνει να νομίζεις ότι είναι ο καινούριος δίσκος των Walkabouts με τραγούδια γραμμένα από τον Chris Eckman. Και εδώ βρίσκεται η επιτυχία μιας διασκευής. Να κάνεις το αυθεντικό τραγούδι να μοιάζει με δικό σου. Οι Walkabouts είναι μάστορες σε αυτόν τον τομέα. ’λλωστε, είναι ελάχιστα τα albums τους που δεν περιέχουν έστω και μια διασκευή. Και στις περισσότερες έχουν επιτύχει, με αποκορύφωμα το Like a hurricane του Neil Young στο New West Motel.

Εν κατακλείδι, αν δεν γνωρίζετε τα τραγούδια που διασκευάζονται σε αυτόν τον δίσκο, θα απολαύσετε έναν ακόμα πολύ καλό δίσκο των Walkabouts. Αν τα γνωρίζετε, τότε θα ανακαλύψετε τη μαεστρία και την έμπνευση με την οποία ερμηνεύει αυτά τα κομμάτια το συγκρότημα.

Για το τέλος μια απορία που αφορά εμένα, αλλά μπορεί να αφορά κι εσάς. Γιατί δεν μου άρεσε το «Ξενοδοχείο» του Σαββόπουλου και μ? αρέσει τόσο πολύ αυτός ο δίσκος, ενώ και τα δύο δημιουργήθηκαν με την λογική της μετάφρασης των στίχων; Τόσο πολύ οικεία μας ακούγεται τώρα πια η αγγλική γλώσσα;

Κώστας Παπασπυρόπουλος