THE EARTHBOUND THE EARTHBOUND Trade Records 23/11/2000

Αποτελεί την πιο κραυγαλέα περίπτωση πολυπόθητης αναμονής κυκλοφορίας από την ανεξάρτητη ελληνική σκηνή. Τώρα λοιπόν με πιο ώριμη διάθεση διαπιστώνεις ότι πέραν του επίκαιρου, ο δίσκος καταγράφεται ήδη ως βασική φιγούρα στο ράφι με τις cult κυκλοφορίες, όσο βιαστικό και αν ακούγεται τούτο. Η θητεία (περασμένη και τωρινή) της εξάδας των THE EARTHBOUND, είναι βαρυσήμαντη (Last Drive, Honeydive, Engine, Rockin Bones, Invisible Surfers, Spacecakes) αλλά όπως και σε ένα νέο γάμο δεν επέρχεται η ευτυχία από τους πρώην, έτσι και εδώ κρίνουμε μια περίπτωση με βάση αυτά που μας προσφέρει και όχι με τα βιογραφικά και άλλα CV.

Aσφαλώς αξιοπρόσεχτη είναι η συνεισφορά πολλών φίλων, με καταγεγραμμένη επιτυχέστατη παρουσία σε άλλα αγαπημένα μας ονόματα, όπως η περίπτωση του Γιώργου Leitmer, και εκπρόσωποι των Closer, Mode Plagal, Oh my Garden και άλλων. Τα στοιχεία λοιπόν αυτά καταδεικνύουν τη σημασία και την σπουδαιότητα της ύπαρξης της ανεξάρτητης σκηνής.

Σε μια 65λεπτη σχεδόν παρέλαση μελωδιών, τα σούπερ τζακποτ 13 κομμάτια, συνθέτουν μια σαγηνευτική βουτιά σε στρωματωμένα υδατικά επίπεδα από τα γαλήνια-λάδι στοιχεία, στα μελαγχολικά, ράθυμα, χαρούμενα, γλυκά, ψυχεδελικά, έως τις εκρηκτικές απλωτές στο Gardenia των Kyuss, που όταν το έπαιξαν οι THE EARTHBOUND πριν από το ROCKWAVE του 99, έκαναν τους QueensOTSA να βγούνε από τα καμαρίνια έκπληκτοι. Συναντάμε ακόμη τα δείγματα που είχαμε αγαπήσει από την σεμνή υπερπροσπάθεια κυκλοφορίας του βινυλίου του πολυαγαπημένου μας Fractal, αλλά και εντυπώσεις που είχαμε αποτυπώσει από τις live εμφανίσεις. Η αμεσότητα των ζωντανών τους παρουσιάσεων δεσπόζει και στο έγκλειστο στο cd-player μας δίσκο, δημιουργώντας διαθέσεις για χάραξη νοητής μη ανόητης ρότας, κλήτευση για παρέα, πιοτό με αργές λαρυγγικά αναδευόμενες γουλιές. Σίγουρα αναβλύζει το κοχλάζον υγρό ρεύμα της underground αμερικάνικης ηπείρου, ακόμη και από την εξεφρασμένη προηγούμενη μορφή του, που δεν έχει ασφαλώς εκπνεύσει.

Τα μουσικά εργαλεία, που παρεϊστικα χρησιμοποιούνται, είναι καταλυτικά παρόντα, από τα φανερά έγχορδα έως τα χειροτύμπανα, ακόμη και στις περιπτώσεις του ξεγελαστικού συνειρμού σε κάπως νοτιοαμερικάνικες νότες. Αλλά πάνω από όλα έχουμε ροκιές και ακόρντα, βαρυσήμαντης χαλιναγωγιμένης ορμής, και προπαντός συναίσθημα, σε εύστοχες μικρές προσήκουσες δόσεις, που ως προικιά απλώνονται στο κρεβάτι της νύφης, για να τα καμαρώσουν όλοι. Γιατί σε όλους πάει αυτός ο δίσκος, και όχι σε κλειστές παρέες, ή εναλλακτικοθήρες μουσικόφιλους, που ψάχνουν πάντα για μια μεγάλη φλέβα, και που αναδεύουν τον δίσκο, μήπως και ξαναδούν μαζί με τις πέτρες κάτι παρόμοιο με τους thin white rope ή με τους dramarama. H ελληνική σκηνή μπορεί και δίνει ακόμη πολλά όμορφα πράγματα.

Κυριάκος Σκορδάς