THERE IS NOTHING LEFT TO LOSE FOO FIGHTERS RCA / BMG 1/11/2000

Αφήνοντας πίσω όλα τα ιστορικά φορτισμένα στοιχεία, στα οποία εύκολα ανατρέχουμε ακούγοντας δίσκους των NIRVANA, λίγο πριν από το φευγιό του ´99 οι FOO FIGHTERS ελευθέρωσαν την 3η τους δουλειά "nothing left to lose" με 11 νέα τραγούδια, από την RCA, το label που ουσιαστικά ίδρυσε ο Elvis (άσχετο αλλά καλό).

Πρόκειται για έναν πολυ καλό ροκ δίσκο. Και το ευτύχημα δεν είναι ότι οι Foo Fighters κυκλοφόρησαν νέα δουλειά με επιτυχία, αλλά κυρίως το γεγονός ότι οι Foo Fighters μπόρεσαν και ξαναέγραψαν καλή μουσική μετά τον απογοητευτικό τους 2ο άλμπουμ. Και αυτό μετράει ώστε να εξακολουθούμε να υπολογίζουμε τους Foo Fighters ως αξιόλογη ροκ μπάντα, τώρα που περάσαμε και το κατώφλι του 2000.

Νομίζω ότι το ξεκίνημα δυναμίτης "stacked arm" είναι ότι πιο επιτυχημένο για να σε κερδίσει αμέσως, ώστε ακόμη και να παραβλέψεις τα 1-2 μέτρια τραγούδια, που μάλλον θα ενθουσιάσουν τους θιασώτες των rock FM κομματιών και άλλων ταπ-τουπ, ταμ-τουμ φίλους της προβλέψιμης μουσικής. Όπως και οι ίδιοι περίμεναν ο δίσκος γνωρίζει και θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, αλλά παρόλα αυτά οι Foo Fighters απέφυγαν τα κλισέ και έγραψαν ροκ τραγούδια, φορτωμένα με πολύ κιθαριστικό απόβαρο και πρίμα κρουστά.

Μπορεί οι ίδιοι και ασφαλώς η εταιρεία τους να προδιάλεξαν τα singles, αλλά όλα σχεδόν τα τραγούδια στέκονται ως singles. Προσπερνώντας αυτή τη λογική κοντοστεκόμαστε πέραν από το φοβερό εναρκτήριο ανελέητο κτύπημα, και στα "learn to fly", "live-in skin", "headwires" (με το ωραίο δυνάμωμα που πολύ τους πάει στους Foo Fighters, και αν αφήσουν λίγο τα rock FM θα φύγουν σε άλλη σφαίρα), αλλά και τελείωμα με το άρπισμα του "ain´t it the life" και το κλασσικό "M.I.A.", καθώς και τον ενδιάμεσο μουσικό σταθμό "aurora", όπου όντως βρήκανε πολύ ωραία μουσική φόρμα για να επιμηκύνουν το κομμάτι.

Να προσθέσω τα πολύ καλά οπτικά που δίνει το "διάβασμα" του CD στο drive, όπου εκεί θα βρεις όλους τουσ στίχους, πληροφορίες και το βιντεοκλιπ του "learn to fly", και ξαναπροσθέτω το καλάισθητο artwork του εσωφύλλου και το δώρο(!) αυτοκόλλητο τατουάζ με το logo FF του group, και η σύνδεση με την επίσημη ηλεκτρονική τους σελιδα www.foofighters.com , που είναι πάρα πολύ καλή.

Eπίσης στα γραφόμενα λεέι ότι οι Foo Fighters are... και αραδιάζει 1 κατεβατό από ονόματα, πέραν των βασικών μελών της μπάντας, θέλοντας να δείξουν ότι είναι πολυσυλλεκτική μπάντα ή να ευχαριστήσουν όλους τους συνεργάτες τους ή δεν ήξεραν τι γινόταν αφού κόσμος έμπαινε και έφευγε από το group τον τελευταίο καιρό. Να υπογραμμίσω ότι στα ονόματα υπάρχει ασφαλώς ο Novoselic, αλλά δεν υπάρχει ο Chris Shifflet (από τους No use for a name) που είναι πια ο νέος τους κιθαρίστας μετά την αποχώρηση του Franz Stahl.

Συμπερασματικά ένας πολύ καλός δίσκος καθαρού ροκ, που χρειαζόμαστε πέραν από τις κάθε άλλες παραλλαγές και πρωτοβουλίες που λαμβάνουν χώρα στη μουσική σήμερα (που του δώσαμε να φορέσει τη φανέλλα με το Νο 24 της χρονιάς του 99), που ο μόνος λόγος να μην σου αρέσει είναι γιατί ελπίζεις πάντα περισσότερα από τον Dave Grohl και την παρέα του.

Κυριάκος Σκορδάς