ΕΥΩΔΙΑΖΟΥΝ ΑΓΡΙΟΚΕΡΑΣΑ ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ This Is My Voice Records 10/12/2000

Αυτός κι αν είναι δύσκολος δίσκος! Μπορεί να ξεκινάω κάπως απότομα αυτό το κείμενο, αλλά είναι αλήθεια ότι ακόμα και τώρα που το γράφω, δεν είμαι σίγουρος αν είναι η σωστή στιγμή, ή θα έπρεπε να περιμένω και άλλο. Τόσα ακούσματα αυτού του δίσκου, τα περισσότερα από τα οποία ήταν συνεχόμενα, και μόλις τώρα άρχισα να καταλήγω σε κάποια συμπεράσματα! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Το "Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές" είναι ο τρίτος μεγάλος δίσκος των Διάφανων Κρίνων και έρχεται μετά από την επίσης φετινή κυκλοφορία τους, το ep "Είναι που όλα ήρθαν αργά". Και τα δύο κυκλοφορούν από τη νεοσύστατη, δική τους εταιρία, This is my Voice Records.

Η αλήθεια είναι ότι μετά από την συνεργασία τους στο ep με τον Coti K, περίμενα πως στο άλμπουμ θα υπήρχε συνέχεια αυτής της συνεργασίας, ώστε να βγει ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα από αυτήν την απρόσμενη μουσική συνάντηση. Το αντίθετο, όμως: Τα Διάφανα Κρίνα αφήνουν πίσω τους τις ηλεκτρονικές ...πινελιές του Coti K και "χρωματίζουν" το έργο τους με περισσότερες κιθαριστικές πινελιές, ίσως τις περισσότερες από κάθε άλλη φορά. Έτσι, έχουμε, μάλλον, τον πιο ροκ δίσκο που έχει κυκλοφορήσει ποτέ η αθηναϊκή αυτή μπάντα.

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι τα Διάφανα Κρίνα πάνε να γίνουν Τρύπες στη θέση των Τρυπών! Ο γνωστός λυρισμός είναι παρών και εδώ πέρα, η ποίηση παρούσα από την αρχή μέχρι και το τέλος του δίσκου και η συναισθηματική φόρτιση που αποπνέει από τα τραγούδια είναι το ίδιο, ίσως και ακόμα πιο έντονη από τους προηγούμενους δίσκους τους. Έτσι, τελικά αποδεικνύεται ότι ο δίσκος αυτός δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πιο ροκ συνέχεια του "Κάτι σαράβαλες καρδιές", χωρίς ουσιαστικά να αλλάζει κάτι.

Γελαστήκατε! Ο δίσκος αυτός είναι τόσο ίδιος, μα συνάμα και τόσο διαφορετικός από τους προηγούμενους! Και όσοι φτάσατε μέχρι αυτές εδώ τις γραμμές θα μάθετε γιατί: Τα Διάφανα Κρίνα πια δεν υπακούουν σε κανένα κανόνα εμπορικότητας. Εκτός από το κομμάτι "Στο Πλάι Σου", το οποίο θα μπορούσε να γίνει ...χιτ, να τραγουδηθεί δηλαδή από τον κόσμο, κανένα άλλο κομμάτι δεν είναι σε θέση να επιτύχει κάτι τέτοιο. Τα ρεφρέν σχεδόν δεν υπάρχουν πουθενά, και όπου υπάρχουν, είναι τόσο δυσκολομνημόνευτα, όσο ήταν παλιά η Βιολογία της Β Δέσμης. Στην πλειοψηφία τους, τα κομμάτια διαρκούν πάνω από 6,30 λεπτά, χωρίς να έχουν έτσι τύχη σε ραδιοφωνικούς σταθμούς που... σέβονται τον χρόνο τους και δεν τον σπαταλούν σε μεγάλα τραγούδια.

Μα η διαφορετικότητα δεν συνίσταται μόνο στην μη εμπορικότητα. Τα Κρίνα δείχνουν ότι ακούνε μουσική, ότι αφομοιώνουν τους ήχους που ακούνε γύρω τους. Αυτό φάνηκε και στο ep τους. Η χρήση της τρομπέτας είναι για πρώτη φορά τόσο μεγάλη, με τρόπο όμως που δείχνει ότι έχουν επηρεασθεί από τους ήχους του αμερικάνικου νότου, που τόσο μας έχουν μαγέψει τα τελευταία χρόνια! Ακούστε το "Απ´ Τ´ Άπειρο Σε Σένα" και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Ο δίσκος αυτός είναι δύσκολος. Με τα πρώτα ακούσματα, το πιο πιθανό είναι να σε απογοητεύσει. Έτσι, όμως δεν είχε γίνει και με το "Κάτι σαράβαλες καρδιές"; Στην αρχή είχαμε απογοητευτεί, ώσπου παραδεχτήκαμε ότι τελικά είναι καλύτερος από το "Έγινε η Απώλεια Συνήθειά μας". Το ίδιο συμβαίνει και με το "Ευωδιάζουν Αγριοκέρασα οι Σιωπές". Μετά από τόσα ακούσματα, καταλήγω στο ότι αυτός ο δίσκος είναι ο καλύτερος που έχουν κυκλοφορήσει τα Διάφανα Κρίνα. Μέχρι τον επόμενο! Αυτή κι αν ήταν μια δύσκολη κριτική!

Κώστας Παπασπυρόπουλος