Κάποιες φορές είναι προτιμότερο να κάνεις άρθρο για το βιογραφικό και την ιστορία ενός συγκροτήματος, παρά σχόλια για την κυκλοφορία κάποιου δίσκου τους. Αλλά ιστορία δεν κάνουμε εδώ.

Ο δίσκος με τα «καλύτερα» στην slash εταιρεία δεν μπορεί να δεχτεί σχόλια, ή ίσως δεν έχει νόημα να δεχτεί σχόλια, αφού όλα τα τραγούδια είναι υπέροχα από ένα group υπέροχο, που το αγαπάμε πολύ και πάντα περιμένουμε να δούμε κάτι ακόμη.

Έτσι αναπόφευκτα πρέπει να πεις για την ορθότητα της επιλογής να συμπεριληφθούνε αυτά τα 12 τραγούδια, αλλά πάλι θα πρέπει να αναφέρεις άλλα τόσα, που θα ήθελες να συμπεριληφθούνε, και έτσι θα έλεγες καλύτερα διπλό να ήταν το άλμπουμ. Αλλά και αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί αφορά τραγούδια από τους 3 δίσκους των L7 στην Slash records (bricks are heavy-92, hungry for stick-94, the beauty process:triple platinum-97), άρα διπλός για 3 κυκλοφορίες, που τις βρίσκεις εύκολα, μάλλον μοιάζει κουτό.

Επομένως τι να λέμε. Αν δεν έχετε δίσκο ενός από τα σπουδαιότερα δυναμικά γυναικεία ροκ σχήματα της Αμερικής, καταρχήν κακώς και από την άλλη να η ευκαιρία να πάρετε μια πολύ καλή και αντιπροσωπευτική γεύση. Αν πάλι κάποιος φίλος σας δεν έχει τίποτε από L7, τότε μπορείτε να του δώσετε εσείς κάτι να ακούσει και αν θέλει να γράψει, ή μπορείτε να του δωρίσετε αυτά τα τραγούδια. Κιθαριστικές βελονιές, κοφτά τύμπανα, πανκ αποχρώσεις σε σημερινή γεύση χωρίς συντηρητικά και σταθεροποιητές, τρομερά φωνητικά από τα 4 κορίτσια, που έγιναν 3 και ποτέ δεν θα ασχοληθούνε με το νοικοκυριό ούτε στο σπίτι τους ούτε πουθενά αλλού. Νομίζω είναι από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις του πόσο όμορφη είναι η ροκ μουσική, όταν τα πράγματα τα αναλαμβάνουν τα κορίτσια. (θα μπορούσε να ανοίξει εδώ ένας μακρύς κατάλογος με Kittie, Drain STH, Tiny Too, και πολλά άλλα, αλλά εδώ δεν είπαμε τίποτε για τις L7, μην ξεφεύγουμε του θέματος). Μπορεί ο όρος best of να μην κολλάει για τις L7, αφού ποτέ δεν μας φιλοδώρησαν με hit, αλλά μόνο με καταπληκτικά τραγούδια, με εξάρσεις υψηλής ποιότητας.

Κυριάκος Σκορδάς