THE BUTTERFLY EFFECT MOONSPELL Centuria media records / Megatherion 29/10/2000

Δεν ξέρω τι πεταλουδίσια επίδραση και τι άλλα εντομοαπωθητικά σχόλια χρειάζονται ως εισαγωγή, αλλά εδώ πρόκειται για καταξίωση και επιβεβαίωση, ενός σπουδαίου ονόματος, ίσως του δυνατότερου rock προϊόντος που προσφέρει η Πορτογαλία (μία χώρα που έχει μακράν παράδοση στους φελλούς, έχοντας εκτεταμένες καλλιέργειες με φελλοδρύ). Αν πάλι είστε από αυτούς που θαυμάζουν τη ρομαντική Πορτογαλία, με Madredeus, fados και άλλα συναφή, μάλλον επιλέξτε άλλο file για ανάγνωση στο Atraktos.Net, ή μάλλον πάτε και πουθενά αλλού. Οι MOONSPELL βαράνε, έτσι απλά.

Μετά την προηγούμενη πολύ καλή δουλειά τους, το Sin/Pecado, οι MOONSPELL με τον νέο τους δίσκο "The butterfly effect", έρχονται να σερβίρουν δυνατά και καλά παιγμένα τραγούδια, που νομίζω ότι θα ήταν τρομερά άδικο να πει κανείς ότι πρόκειται για έναν καλό metal δίσκο και να τελειώσει εκεί το πράγμα. Βέβαια είναι γεγονός ότι το metal και ο ορυκτός πλούτος γενικότερα δίνει πολλά σπουδαία πράγματα, που σε πολλές περιπτώσεις στήριξαν και στηρίζουν την αξιιοπιστία του ροκ, όταν οι αχανείς πειραματισμοί δημιουργούσαν θολή εικόνα ή και κρίση ταυτότητας κατά ορισμένους.

Ο τραγουδιστής Fernando Ribeiro έχει πολλές δυνατότηες, άσχετα αν συχνά προτιμά να βρυχάται, και γενικά ερμηνεύει, δεν διεκπεραιώνει απλως τραγούδια. Το κτύπημα - ντράνταγμα - ρυθμός μίας υπερταχείας που περνά τη γέφυρα του Γοργοποτάμου αποτυπώνει το κρουστό σημείο των MOONSPELL (Mike Gaspar), ενώ τα σύνθια και τα άλλα σχετικά είναι ιδιάιτερα φανερά σε αυτή τη δουλειά (που μάλλον στον πρώτο δίσκο Irreligous, τα είχαν καταχωνιάσει).

Επί των τραγουδιών επισημαίνονται τυπολογικά τα εξής: 12 Φανερά δυνατά τραγούδια + 1 κρυφό, περίεργο, με καμπάνες και ακατάληπτα λόγια, που ´ίσως εξυπηρετούν κρυφούς πόθους του group. To ξεκίνημα με την αρρωστημένη ψυχή - soulsick, προϊδεάζει αμέσως για το τι θα επακολουθήσει και ξεκαθαρίζει από την αρχή τα πράγματα. Ϊσως το ομώνυμο butterfly effect να είναι μάλλον χαμηλών τόνων, αλλά το "can´t bee" αποτελεί κορυφαία στιγμή, ένα πολύ καλό τραγούδι, με σαφή ρυθμό, δομή, ιδιαίτερα ευχάριστο. Πολύ καλά επισης τα "selfabuse" και "angelizer", αλλά και το σχετικά άγριο "solitary vice".

Οι MOONSPELL έχουν βέβαια ένα παχύ μεταλλικό επιστρωμα ήχων, αλλά ακατέργαστο και με άγρια επιφάνεια που επιτρέπει την ψιλάφηση ακμών και γοτθικών αιχμών, ενώ στην όλη όψη υπάρχει πιστοποιημένο ISO από βιομηχανικές - industrial εγκαταστάσεις, που προσδίδουν αξιοπρόσεκτη εμφάνιση στη μουσική τους. Ο δίσκος λειτουργεί συνολικά, και όχι ως καλά μεμονωμένα κομμάτια, όπως συνέβαινε με to Sin/Pecado. Oι ίδιοι δηλώνουν ότι η μουσική τους δημιουργεί reflections ήχων, αλλά και αποτυπώνει και αυτές τις αλληλεπιδράσεις, μέσω της θεωρίας του Ντόμινο. Επειδή αυτά είναι λιγο κουλτουράρικα, και τα λένε ακόμη και πολιτικοί, ακούστε το "butterfly effect" δυνατά, και αφήστε τα ντόμινο για αυτόν που μαζεύει τα κοινόχρηστα στην πολυκατοικία.

Κυριάκος Σκορδάς