|
|
|
|
PEEL SESSION 2 EP
|
Τι να μπορεί να πει κανείς για τους Autechre; Ξεκινώντας την καριέρα τους στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, ακολούθησαν μια τελείως ξεχωριστή πορεία αφού φρόντισαν πολύ νωρίς να αφομοιώσουν πλήρως τις όποιες επιρροές τους και να τις εντάξουν στα δικά τους πρότυπα. Το αποτέλεσμα ήταν να βγάλουν μερικούς από τους πιο ξεχωριστούς, διαφορετικούς και ριζοσπαστικούς δίσκους που έχει δει ποτέ η ηλεκτρονική μουσική και η επιρροή τους φαίνεται καθαρά στον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο. Από το Incunabula και το Anti EP μέχρι το LP5 και τα EP7.1 & 2 οι Autechre έχουν διανύσει μια τεράστια απόσταση χτίζοντας τον προσωπικό τους ήχο, έναν ήχο ψυχρά ηλεκτρονικό αλλά βαθιά εγκεφαλικό. Μονότονες υπόβαθρες μελωδίες χτισμένες πάνω σε ρυθμούς οργανωμένου ( ή και όχι) θορύβου, κομμάτια που δεν θα αλλάξουν στο ελάχιστο την συναισθηματική κατάσταση του ακροατή. Tο δεύτερο Peel Session των Autechre περιέχει κομμάτια τους από (τι άλλο;) Peel sessions του 1999, ακυκλοφόρητα και διάρκειας πάνω από μισή ώρα. Το artwork του δίσκου είναι σχεδόν αόρατο, αφού εκτός από το όνομα του σχήματος, όλα τα υπόλοιπα (όχι ότι είναι και πολλά) είναι κατά κάποιο τρόπο χαραγμένα/ τυπωμένα πάνω σε ένα είδος ζελατίνας, αλλά αν πειραματιστείτε λίγο με την οπτική γωνία που το βλέπετε θα καταφέρετε να το διαβάσετε. Το EP ξεκινάει με το Gelk, ένα κομμάτι που θα μπορούσε να είναι η "μουσική απεικόνιση" της πορείας του ύπνου ενός ρομπότ, όταν στα όνειρά του εισβάλλει ο Freddy Krueger. Αρχίζοντας σαν ένα σύγχρονο νανούρισμα, ηχεί ως μια ψυχρή γλυκόπικρη ανάμνηση του μέλλοντος. Όμως κάθε μελωδικό στοιχείο χάνεται προτού καν το συνειδητοποιήσεις και διάφοροι εφιαλτικοί ήχοι αρχίζουν να εισβάλλουν μέχρι που το κομμάτι "αποκερματίζεται" πλήρως, για να χτιστεί ξανά σε μια χαλαρότερη μορφή. Στο Blifil φανταστείτε ένα drum´n´bass ρυθμό που έχει προσβληθεί από έναν ιό, ο οποίος τον μεταλλάσσει και τελικά τον καταστρέφει, ενώ οι πίσω ήχοι θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι φωνητικά του R2D2, αν αυτός ήταν βραχυκυκλωμένος. Τα Gaekwad και 19 Headaches εστιάζουν περισσότερο στον ήχο του προηγουμένου τους ΕΡ. Με μικρούς, κοφτούς ήχους και μπλιμπλικοθόρυβους δομημένους γύρω από ( ο Θεός να τους κάνει) ρυθμούς, θυμίζουν περισσότερο εργασία για μάθημα Ηλεκτρονικής παρά κομμάτια. Έτσι λοιπόν το Peel Session 2 αποτελεί ένα δύσκολο άκουσμα, ειδικά για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με το συγκεκριμένο ήχο, ενώ η αποκωδικοποίησή του γίνεται μόνο με πολλές ακροάσεις. Αυτό όμως ισχύει για οτιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει οι Autechre. Ήχοι του μέλλοντος εδώ και τώρα...
Γιώργος Γoργογέτας |