 |
|
|
|
ΣΤΑΚΑΜΑΝ!
|
Αντί για τις κινηματογραφικές σκηνές, το πιο αξιοθώρητο είναι η μουσική της ταινίας ΣΤΑΚΑΜΑΝ. Στην ταινία λοιπόν του Αντώνη Καφετζόπουλου τη μουσική έχουν γράψει οι ήδη καταξιωμένοι THE EARTHBOUND. Συνήθως το σάουντρακ αξιολογείται με την ευστοχία επιτυχημένου συνδυασμού με τη ροή και εικόνα της ταινίας. Αν αυτό αποτελεί αναγκαίο κριτήριο, να σας πω ότι αυτό επιτελείται με επιτυχία (ειδικά στo Kalabaka blues στο λιοπύρι στα Μετέωρα, στο σπρώξιμο του χαλασμένου αυτοκινήτου, κ.α) καθώς η ταξιδιάρικη διάθεση γίνεται αντιληπτή. Η αντιμετώπιση του δίσκου με μόνο αυτό το κριτήριο πρώτον τον αδικεί και δεύτερον τον περιορίζει καθώς απευθύνεται σε αυτούς (αρσενικό ευγενείας, εννοείται και σε αυτές) που έχουν δει την ταινία. Αν όμως δεν έχετε δει το φιλμ, είτε γιατί δεν σας αρέσουν τα ελληνικά έργα, είτε γιατί σας το προλάβανε ότι δεν χάνετε και τίποτε, είτε γιατί περιμένετε να το δείτε σύντομα στην τηλεόραση, τότε να σας πω και γω μια άποψη. Και ίσως να έχετε ευρύτερη αντίληψη, γιατί άλλο road-movie, άλλο σάουντρακ για road-movie, και άλλο η κατεξοχήν road-music. H μουσική των THE EARTHBOUND έχει έτσι και αλλιώς εικονοπλαστική δεινότητα. Βέβαια αν συνυπολογισθεί ότι σχετικά πρόσφατα κυκλοφόρησε και ο 1ος μεγάλος τους δίσκος, αυτομάτως και όχι δεσμευτικώς τίθεται θέμα του στυλ, τι σχέση έχει αυτό το σάουντρακ με τον ομώνυμο δίσκο των THE EARTHBOUND; (διαβάστε, αν θέλετε από το αρχείο Local, τον αντίστοιχο σχολιασμό) Καταρχάς εδώ τα λόγια είναι απόντα, πλην του τραγουδιού the valley, το οποίο το συναντάτε στον άλλο δίσκο, αλλά και σε άλλη όμορφη εκτέλεση εδώ με τον εύστοχο τίτλο revisited valley. Φωνητικά αιθέρια υπάρχουν και στο μικρούλι lullaby. Να σημειώσω τη σχετική αδικία της πολύ μικρής διάρκειας του εκπληκτικού ρυθμικού ηλεκτρονικού Stripper, που ίσως βγήκε μικρό για τις ανάγκες της ταινίας, αλλά σηκώνει για μακριά καθηλωτική εκτέλεση. Σε όλα όμως είτε είναι μικρούλια, είτε ξεπεταγμένα μεγαλύτερα, η μουσική κινείται με ευχέρεια, σε μια περίτεχνη instrumental αφήγηση. Σε αυτή την οδηγήτρα μουσική ρότα, πέρα από τον δείκτη της βενζίνης, ως επιμέρους δείκτης από παλιά ομόλογα μεγάλων και εγγυημένων αποδόσεων, τα "pale criminal" (και στις 2 εκτελέσεις), "Kalabaka blues", "lake" ξεχωρίζουν. Σίγουρη λοιπόν επένδυση, και μάλιστα για πολύ ευρύτερο κοινό, από αυτό που συνήθως ασχολείται με τέτοιες κυκλοφορίες. Χορδές, πλήκτρα, βοηθήματα κρουστών σε lo-fi ροκ, surf ιχνοστοιχεία, με την ευρύτερη άποψη blues ενδύσεις και υπαιθριακό ροκ (country δεν λέγεται για αυτά) Ελπίζουμε στις 17 Μαρτίου που θα δούμε τους EARTHBOUND και στη Θεσσαλονίκη να νιώσουμε αρκετά από τα τόσα όμορφα πράγματα που αποπνέει αυτός ο δίσκος.
Κυριάκος Σκορδάς |
Local
