GUARAPERO / LOST BLUES Vol.2 WILL OLDHAM Domino / Hitch Hyke 30/10/2000

O Will Oldham πέρασε όλη τη ζωή μέσα στα παλάτια (Palace, Palace brothers, palace music, bonnie prince billy, etc) και πάλι δεν τον χώραγε ο τόπος ώστε να αφήνει απέξω, συνθέσεις βασιλικότερες του βασιλέος. Το έκανε με το lost blues 1, το ξαναπράττει και με το καινούριο lost blues 2, όπου έστω και καθυστερημένα μαζεύει τραγούδια από το 1993 έως το 2000 για να προσφέρει σε ένα δίσκο, ως τα απολωλότα μπλουζ.

Και ο δίσκος αυτό είναι. Blues μελαγχολικά, ήσυχα, με μία ξεκούραστη διάθεση σαν τον αθλητή που κάθεται στον πάγκο μετά από κορυφαία απόδοση. Lo-fi, φολκ, αμερικάνικη επαρχία, μουσική ατμόσφαιρα θέας σε ανοιχτούς ορίζοντες. Ελεύθερα όργανα, μουσικά και ανθρώπινα. Παρεϊστικη διάθεση, φιλική συντροφιά, λες και ο Will Oldham δεν είναι μια σπουδαία μουσική προσωπικότητα, αλλά ο φίλος μας ο ετεροδημότης, που ήρθε να μας δει, και γουλιά γουλιά πιάσαμε και την κιθαρούλα και αρχίσαμε καθισμένοι στο πάτωμα να κερνιόμαστε μελωδίες.

Δεκαέξι τραγούδια, χαμηλού προφιλ. Να τονίσω το ενδιαφέρον μουσικό διάλειμμα του gezunheit σε κάτι από το θέμα του Twin Peaks, την συνεχώς εκφραστική, άλλοτε ήρεμη και άλλοτε σπαρακτική φωνή του Will Oldham που σε καθηλώνει ακέραια. Ηχογραφήσεις περίεργες, όπως στο big balls, που είναι σαν να κρυφακούς από το διπλανό δωμάτιο, και αποφασίζεις να πιάσεις και εσύ την κιθάρα να συνοδέψεις τη μελωδία, καθώς λες τι ωραία που παίζουνε οι δίπλα, ας πιάσω και εγώ τον σκοπο έστω και λίγο φάλτσα. Σε ξερή παράθεση για διαφορετικούς λόγους ξεχώρισα και τα let the wires ring, for the mekons et all, the risen lord, boy have you cum, sugarcane juice drinker & call me a liar. Σίγουρα ο καθένας θα βρει άλλα.

H ηχογράφηση μπορεί να είναι ερασιτεχνικών προδιαγραφών, για το έτος 2000, αλλά ότι ηχογραφήθηκε είναι προϊόν υψηλής ποιότητας και συναισθηματικής αξίας. Όταν η δύναμη του συναισθήματος βάζει τα γυαλιά στη δύναμη της τεχνολογίας του ήχου.

Είναι κρίμα που στο εσώφυλλο του δίσκου δεν υπάρχουν πληροφορίες για συνθήκες ηχογράφησης, τα ονόματα των μουσικών, τα βασικά όργανα, εκτός από ένα κατεβατό ονομάτων που βοήθησαν σε στίχους, όργανα, παραγωγή (μεταξύ αυτών ο Steve Albini, οι Lynyrd skynyrd, etc) και οι ευχαριστίες σε άλλο κατεβατό από ac/dc ως mark fisher, κ.ά.

Ο δίσκος στοχεύει στη καρδιά και το νού, δεν απευθύνεται σε συλλέκτες βέβαια και είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά, από τις ανάσες που κατά καιρούς φύλαγε ο Will Oldham και συσκευάστηκαν τώρα για διανομη κατ?οίκον. Δεν είναι από αυτά που προσπερνάς, και άλλοστε δεν τα συναντάς και τακτικά μπροστά σου. Το ψυχικό χάρισμα του Will Oldham είναι αξεπέραστο.

Κυριάκος Σκορδάς