BEFORE BUT LONGER THE CZARS BELLA UNION / PENGUIN 11/1/2001

Τσάροι, και μάλιστα στις ΗΠΑ, στο Denver of 16Horsepower, των οποίων τα γονίδια είναι σχετικά αναγνωρίσιμα σε αυτό τον μουσικό φαινότυπο του ντεμπούτου των CZARS. Το όνομά τους λένε το πήρανε, παρατηρώντας ένα χαρτάκι με κωδικοποιημένα μηνύματα ανάμεσα σε ένα θαμώνα ενός bar και ενός κουφού Ουκρανού αρθρογράφου σε τοπικό έντυπο. Ως εδώ όλα φυσιολογικά. Τώρα κάτι συνεργασίες με Paula Frazer, Patsy Cline, Simon Raymonde είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Αλλά εμείς αν και ούτε Ουκρανοί, ούτε κουφοί είμαστε, συγκινηθήκαμε από αυτήν την καταπληκτική δουλειά. Μια ελεγεία είναι αυτό το πράγμα. Αχθοφόρος βαρύτατου φορτίου μελαγχολικών συναισθημάτων, που χωρίς να αγκομαχά, χαμογελά, παραμερίζει για να περάσεις κρατώντας απλά το παγωτό χωνάκι που λιμπίστηκες μέσα στο, σαν σε άλλο ημισφαίριο, καταχείμωνο.

Μια ακρίδα σε ένα ανυποψίαστο πράσινο φυλλαράκι στο εξώφυλλο, μια πανέμορφα ανθισμένη τσουκνίδα στο εσώφυλλο και μια προνύμφη εντόμου που ζητά γαμπρό για να ζουζουνίσει, ζητά cd player για να ακουστεί, ζητά ραδιόφωνο για να μεταδοθεί. Μια από τις σημαντικότερες, και από νεοεμφανιζόμενο όνομα μουσικές καταθέσεις του 2000, ένα χαρμάνι ακρόασης, από το ύφος των Νότιων Πολιτειών, το desert που βρήκε την όασή του, το αβάντ γκάρντ μετά τον επαναπροσδιορισμό του από τον Tom Waits, τη μαγεία της δύναμης της ηλεκτρικής ενέργειας, τα κύμβαλα που συντροφεύουν τα κομμάτια σαν τα κουδουνάκια που πιθανόν μπατσιαρίζει ο άνεμος στο Denver, την προσμονή της θύελλας που δεν έρχεται και του απολογισμού της ανεμοζάλης που ήρθε. Μυρωδιά αναδύουν οι ανθισμένες τσουκνίδες, ηχοέμπλαστρα για τη φαγούρα της πάντα αδιόρθωτης περίεργης αφής σου προσφέρουν οι CZARS, ρυθμός στα πιο πολλά κομμάτια, κιθάρες χορού ζουζουνίσματος προνύμφης, θεατρικές εισαγωγές γονιμότητας δημιουργίας εικόνων και σκηνών. Ακόμη και στα πιο χαμηλότονα τραγούδια, σαν το stay έρχεται η ανατροπή από το πουθενά, από τον αθέατο ορίζοντα, κρυμμένη καθώς ήταν μέσα στη μελωδία του αρπισματος της κιθάρας, σαν πίσω από ανύπαρκτο φράκτη.

Υπάρχουν κομμάτια σαν το.. (χωρίς λόγια να το περιγράψεις) gangrene, ή το άψογο zippermouth, το ρυθμικό get used to it, ακόμη και country ψυχεδελικά φλερταρίσματα σαν το what I can do for you, απλά αφηγηματικά απολογητικά φωνητικά της αγνής αμερικάνικης ποπ όπως στο val, ή με πλούτο ινστρουμένταλ συνθέσεων που διακόπτονται από απόμακρα λόγια καθώς συκεντρώνονται στο concentrate. Η ερμηνεία των φωνών είναι θεσπέσια, καθώς ακολουθεί στα περισσότερα τραγούδια πιστά τη μελωδία, προσδίνοντας ένα πανέμορφο χρωματισμό. Τόσο τα ακουστικά κιθαριστικά, όσο και τα κοφτερά φευγαλέα ηλεκτρικά σόλο συνθέτουν ένα θόλο, που δεν θαμπώνει από τίποτε, ούτε από τα τόσο εύστοχα γυναικεία backing vocals, έναν θόλο από τον οποίο μπορείς να διακρίνεις στα έναστρα τοπία ακόμη και την ατακτούλα Μικρή Άρκτο να γλύφει το βαζάκι με το μέλι, όταν το άφησες δίπλα στο cd μόλις το εωθινό φως σκίασε το repeat από το μηχάνημά σου. Στο any gounger υπάρχει ένας μουσικός ορισμός για το πώς να παίζω χαμηλά αλλά με τρομερό νεύρο, ενώ στο όνειρο του dave dave´s dream η ακρόαση αποκτά εκγυμανιστικό χαρακτήρα με το εικονικό ίπτιο που κάνουμε στη γκιόλα, με το διακριτικό κτύπημα στα ντραμς να δημιουργεί τους κύκλους από τις σταγόνες που πέφτουν, τους κύκλους που πάνε να φτάσουν την απέναντι όχθη, χωρίς ποτέ να το καταφέρνουν, όσο εσύ χαλαρώνεις. Υπάρχει και το έντονα ηλεκτρονικό pressure όπου ίσως στην αρχή σε ξαφνιάζει, αλλά μόλις μπει η φωνή, είναι το καλωσόρισμα, περάστε, έχουμε και σύνδεση στο internet, ξέρουμε να το χρησιμοποιούμε, αλλά το ανοίγουμε λίγα λεπτά τη μέρα, ίσα ίσα για ένα διπλοτσακιστό surfαδάκι, με το διπλόχορδο κιθαρόνι, με το πομπώδες ηλεκτρικό σόλο, με το υπόκωφο σχεδόν ambient κράτημα του tempo. Και για κλείσιμο ένα φευγάτο με ψυχεδελικό υπερπάσο απεριορίστων διαδρομών αναχωρητήριο, με τη διφωνία και τη βοήθεια της Patsy Cline, το τραγούδι leavin´on your mind, που καθώς το ακούς μέσα από τη συσσωρευμένη ακρόαση των προηγούμενων κομματιών το αγαπάς υπέρμετρα, ενώ ίσως διαφορετικά ψυχρά να έλεγες ρε αυτό σαν Τζόαν Μπαέζ είναι.

Οι φωνές, οι χροιές των φωνών, η αισθητική που αναδύεται, οι γλυκές μελωδίες, οι προσεγμένες πλούσιες συνθέσεις, και το όπως περιγράψαμε .. (χωρίς λόγια να το περιγράψεις) gangrene είναι τα σημεια όπου θα βάλεις τα πασαλάκια για να βάλεις τον πρώτο αυτό δίσκο των CZARS να κατασκηνώσει στην καρδιά σου.

Κυριάκος Σκορδάς