FADU UND DER UNTERSCHIED BREITBAND Delerium Records 6/2/2001

Πρώτη δουλειά των Γερμανών αυτών ψυχεδελιστών και ήδη έχουνε φύγει σε μέρη άλλης διάστασης. Πολλές φορές αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να γίνουν γνωστοί τέτοιοι δίσκοι, που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ούτε να τους βάλεις να τους ακούσεις σπίτι με φίλους, και που δεν έχουν τα «τυπικά» ραδιοφωνικά προσόντα. Τελικά διαπιστώνεις ότι από μόνοι τους αποκτούν τον σεβασμό που τους αξίζει, μακριά από playlist ή άλλα άβουλα κριτήρια.

Οι BREITBAND μέσα σε 75 σχεδόν λεπτά βάζουν πράγματα και ήχους, που σε άλλους πήρε χρόνια για να τα εκφράσουν. Αυτή είναι ίσως η γοητεία της άμεσης επίδρασης ή του έμμεσου επηρεασμού, από σπουδαία ψυχεδελικά ηλεκτρονικά μεγαθήρια. Τα προσπαθούνε όλα σε μόλις 2 κομμάτια. Στα 2 συνθετικά του τίτλου του δίσκου τους, το Fadu (34.23 λεπτά) και το Der Unterschied των 40 λεπτών. Οι ήχοι είναι ονειρικοί, σε space αποχρώσεις, με ambient τσαλίμια, και πέραν της ατμόσφαιρας δημιουργούν ανοίγματα για μελωδικά ξεπετάγματα, ακόμη και ρυθμικών ενορχηστρώσεων. Μινιμαλισμός με λούσα, ολιγολογία με επανάληψη, προσευχή με αναφωνητά, αχανείς ήχοι ενός στριμωγμένου κόσμου.

Ασφαλώς όλα είναι στο πνεύμα της Delerium και των συγκροτημάτων της, από τους Porcupine Tree και όλα τα συγκροτήματα του Steven Wilson, και των Treatment και των Electric Orange, αλλά και εκτός της εταιρείας σούπερ ονόματα. Από τους συμπατριώτες τους Kraftwerk και Tangerime Dream μέχρι τον συμπατριώτη μας Vaggelis, και από τους Sparks μέχρι τους Can, και τους Orbital και τους αλησμόνητους Emerson Lake & Palmer. Λόγια δεν υπάρχουν καθότι το ντουέτο των Dr Oboti and PC Man προτίμησε να χαλιναγωγήσει ήχους και ηχητικές μηχανές. Μάλιστα στο εσώφυλλο του δίσκου μας δηλώνουν ακριβώς και τι όργανα χρησιμοποίησαν. Από αυτά γνωστά είναι η κιθάρα, το σύνθι, η φωνή (ναι και αυτή ως όργανο δουλεύει), μια σειρά από διάφορα φλάουτα, διάφορα κρουστά, καμπανάκια, και πάμε στα πιο ασυνήθιστα τα οποία τα χαρακτηρίζουν ως διάφορα αντικέιμενα που βγάζουν ήχο, επίσης τα Kalimba, βροχομηχανές, το Didgeridoo και μια άρπα την Jews. Όλα αυτά μαζί αλέθηκαν και αφέθηκαν στην ψηφιακή εγγραφή του ντεμπούτου των BREITBAND, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα άρτιο και ώριμο, που θα ενθουσιάσει τους φίλους της νέο και παλαιοψυχεδέλειας.

Διαβάζοντας και την ενδιαφέρουσα κουβέντα στο board του Mic, για συναισθήματα φόβου που γεννιούνται στην ακρόαση κάποιων δίσκων, οι BREITBAND είναι κάπου εδώ κοντα, αλλά μάλλον άγχος παρά φόβο εκπέμπουν. Εκτός αν κάνω τελείως λάθος γιατί τον δίσκο τον άκουγα με ένα θερμόμετρο στην μασχάλη. Όμως τα περπατήματα σε μονοπάτια και τοπία άγνωστα, ακόμη και εμπύρετος τα αντιλαμβάνεσαι, μέσω της ακρόασης ενός κολοσσιαίου έργου, που καθώς αναπηδούν μελωδίες από βάλς ως ήχοι της Άπω Ανατολής και της εγγύτερης, λειτουργούν ως mindstop-points, που αλληλοαναδεύονται στον ρυθμό της κούνιας ενός ακροβάτη.

Δεν τη θεωρώ δύσκολη αυτή την ακρόαση, απλώς ιδιαίτερη.

Κυριάκος Σκορδάς