 |
|
|
|
ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΟΥΤΙ
|
Ο Αντώνης Λιβιεράτος (που καμιά σχέση δεν έχει με τον Λάμπη, ούτε καν με τον Μπάμπη, τα έχουμε ξαναπεί αυτά και πλέον δεν είναι αστείο) είναι παλιός γνωστός. Από διαπιστευτήρια και συστάσεις άλλο τίποτα: CHAPTER 24 (όταν η DiDi έβγαζε δίσκους), στροφή επί το ελληνικότερο, μόνο ως προς το όνομα όμως, ως ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24, μουσική για τον κινηματογράφο και το θέατρο, πρώτη προσωπική δουλειά με ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΠΡΑΓΜΑ, και συνέχεια με το mini CD ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, κάποιες συμμετοχές σε συλλογές, κάποια live, αλλά και συμμετοχές και παραγωγές σε αρκετές άλλες κυκλοφορίες. Συνεπέστατος στο ραντεβού του με τη δισκογραφία ο Αντώνης Λιβιεράτος έρχεται χωρίς λεπτό καθυστέρηση - δεν είναι άλλωστε πρέπον και ευγενικό να στήνεις μια κυρία. Αντί για λουλούδια, όμως, κρατάει στα χέρια του ένα διπλό CD με τον τίτλο ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΟΥΤΙ. Ένα κουτί που έχει κλεισμένες μέσα του τις δυνάμεις που δημιουργούν και διατηρούν σε αέναη κίνηση συναισθήματα, όνειρα και φαντασιώσεις. Μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τουλάχιστον ως προς τις φαντασιώσεις. Περισσότερο με κουτί γεμάτο παιδικά παιχνίδια μοιάζει ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΟΥΤΙ του Αντώνη Λιβιεράτου, παρά με οτιδήποτε άλλο. Και φαίνεται πως ο Αντώνης Λιβιεράτος γνωρίζει καλά τους κανόνες των παιδικών παιχνιδιών. Απλώνουμε στο πάτωμα τα παιχνίδια, ξεχνάμε τους φυσικούς νόμους, αλλά και τους κανόνες των μεγάλων - πόσες φορές δε σας "πυροβόλησαν" οι "κακοί" και φυσικά ζείτε ακόμα - μοιράζουμε τους ρόλους, αφήνουμε τη φαντασία μας ελεύθερη και το παιχνίδι αρχίζει. Αυτό κάνει και στο ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΟΥΤΙ ο Αντώνης Λιβιεράτος. Βγάζει τα χαλινάρια από τη φαντασία του, αφήνει τις ιδέες να ξεχειλίσουν από το... κουτί και βάζει στο παιχνίδι όλα τα παιχνίδια που του προσφέρει η μαμά Μουσική: hammond, σύνθια, πιάνο, λογιών-λογιών κιθάρες, διάφορα έγχορδα, πνευστά, κρουστά και τύμπανα (φυσικά και "κομπιουτερίστικα"), φωνές και άλλα που είναι ήχοι αλλά ποιος ξέρει τι ακριβώς! Όλα παίζουν σε όλους τους ρόλους. Σε ρόλους που πολλές φορές μοιράζονται αυθαίρετα. Τα παιδικά παιχνίδια άλλωστε δεν ακολουθούν σενάριο, ούτε εντολές σκηνοθέτη. Για αυτό και στο ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΟΥΤΙ βρίσκουμε ανακατεμένα τραγούδια και instrumental κομμάτια, electronica και rock, tango και blues, ποπ μελωδίες και αυτοσχεδιασμούς για... πειραματικούς σκοπούς, κιθαριστικά ξεσπάσματα και ιστορίες που διηγείται το hammond, αθώες παιδικές φωνές και υποχθόνιες ανδρικές, παιδικά παραμύθια όπως το "περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ" και ιστορίες για πειρατές, εύθυμη ή και σαρκαστική διάθεση και στοιχεία αυθόρμητου λυρισμού, δροσιά Σαββατιάτικου πρωινού και μελαγχολία Κυριακάτικου απογεύματος. Δυστυχώς δεν έχω ιδέα πως θα είναι το artwork του ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ ΚΟΥΤΙΟΥ που θα κυκλοφορήσει σύντομα σε διπλό CD (στα χέρια μου έχω δύο CD-R για προακρόαση). Εμπιστεύομαι όμως το γούστο του Αντώνη Λιβιεράτου, αλλά και των ανθρώπων της Hitch-Hyke και πιστεύω πως ούτε σε αυτόν τον τομέα θα με απογοητεύσουν. Και πώς να μην εμπιστεύομαι το γούστο τους, αφού είναι συνυπεύθυνοι για ένα δίσκο ο οποίος έχει ήδη κατοχυρώσει μια θέση στους καλύτερους της χρονιάς.
Βασίλης Καραλάζος |
Local
