LASER BEAM NEXT DOOR THE SILOS BLUE ROSE / HITCH-HYKE 2/3/2001

Νέος δίσκος από τον Walter Salas-Humara, που με νέα πάλι παρέα μας χαρίζει έναν πανέμορφο δίσκο. Σε μόλις 37 λεπτά ξεδιπλώνονται τα 11 καινούρια τραγούδια των SILOS. Ένα συγκρότημα που εξακολουθεί και κρατά το όνομά του εδώ και πολλά χρόνια, αν και ο ήχος του συνεχώς μετατοπιζεται, κυρίως λόγω του διαφορετικού τρόπου εκτέλεσης. Διαφορετικού τρόπου λόγω των αλλαγών των μελών. Ο Walter Salas-Humara ασφαλώς παραμένει, έβγαλε και προσωπικό δίσκο, αλλά στη νέα του δουλειά δεν συμμετέχει ο συνιδρυτής του group Bob Rupe, με τον οποίο ήταν μαζί από παλιά και στους Vulgar Boatmen και στους Bobs. Επίσης η εδώ και λίγα χρόνια μη συμμετοχή της Mary Rowell είχε ως συνέπεια το βιολί να φύγει από τον ήχο των SILOS. Παράλληλα ο Bob Rupe συμμετείχε τόσο στο ενωτικό κλίμα των Guttereball (του Steve Wynn) όσο και στους Cracker.

Την μπάντα των SILOS απαρτίζουν σήμερα και οι Drew Glackin & Konrad Meisser, που μαζί με άλλους μουσικούς που βοήθησαν επικουρικά στην ηχογράφηση προσέδωσαν το στίγμα αυτού του album. Μπορεί οι τόσες αλλαγές να είναι επικίνδυνες, αλλά σίγουρα για τους περισσότερους να είναι και αδιάφορες, αφού η ουσία είναι ότι στο LASER MEAM NEXT DOOR βγαίνει τρομερή μουσική. Ηλεκτρικός αμερικάνικος ήχος από το βρώμικο Green on Red, ως τον διαμορφωμένο εδώ και χρόνια ήχο του Steve Wynn και την ωριμότητα των REM, αλλά και πολλών αγαπημένων μας αμερικανικων συγκροτημάτων. Τρεμάμενα κιθαριστικά σόλο σαν αυτό στο four on the floor, κλασικός ήχος σαν το one world, δυναμικός ρυθμός όπως στο πρώτο κομμάτι του δίσκου το satisfied και στο εξίσου πιασάρικο I Believe. Δυο ισπανόφωνα τραγούδια, Sangre y Lagrimas και το Disfrute, δένουν πανέμορφα και με το εξώφυλλο και με τη γοητεία των SILOS. Ισπανόφωνα που φαντάζομαι πως χαροποίσησαν τους Ισπανούς στην μεγάλη περιοδεία που έκαναν οι SILOS τον Φεβρουάριο του 2001 σε καμιά 10αριά πόλεις. (μάλιστα περιόδευσαν μαζί με τους jayhawks).

Γενικά το γεγονός ότι μετά από καιρό τόσο μεγάλη περιοδεία ενός χαμηλού προφίλ αμερικανικού συγκροτήματος αποδεικνύει ότι οι SILOS παραμένουν ορεξάτοι. Μπορεί ο Walter Salas-Humara να συμμετέχει σε χίλια δυό συγκροτήματα και να κάνει παραγωγές σε άλλα τόσα, αλλά οι SILOS παραμένουν πάντα η αγάπη του, όπως π.χ. οι Porcupine Tree για τον Steven Wilson.

Τον Μάιο περιμένουν και τον Steve Wynn για κοινές εμφανίσεις στο Βέλγιο επιβεβαιώνοντας ότι αυτός ο κιθαριστικός ηλεκτρικός αμερικάνικος ήχος, με τις blues αποχρώσεις, έχει μια εκπληκτική ικανότητα να ευνοεί τις συνεργασίες, αλλά και να ωθεί σε ατομικές εκφρασεις της δημιουργικότητας, μέσα από την ίδρυση solo project.

Μέσα από αυτές τις διαδικασίες οι καλλιτέχνες ανανεώνονται, και πιθανόν επανεμπνεόνται ώστε να κυκλοφορούν ωραίες δουλειές, μακριά από το φόβο να γίνουν γραφικοί.

Κυριάκος Σκορδάς