BEACHWOOD SPARKS BEACHWOOD SPARKS SUBPOP / Hitch-Hyke 7/3/2001

Εκτός από τα extreme sea sports καλή είναι και η χαλάρωση στην ξαπλώστρα. Στον περσινό τους δίσκο οι BEACHWOOD SPARKS προσφέρουν δεκατέσσερα ευχάριστα τραγούδια, με έντονα σουρεαλιστικούς τίτλους που ανασυντάσσουν τη διάθεσή μας με 45λεπτη απλή ακρόαση, πολλαπλασιαζόμενη από την επαναληπτική σπουδή στα χαλαροχαρούμενα κομμάτια. Κύριο στοιχείο οι πολύ καθαρές κιθάρες, υγρός κρυστάλλινος, με αρπίσματα ή σόλα. Θα πρόσθετα ότι η μουσική είναι ηλιόλουστη, έστω και συνειρμικά. Σίγουρα άκουγαν Beach Boys, αλλά δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με αυτούς. Πιο κοντά είναι στην αμερικάνικη ποπ της δεκαετίας του 60, μόνο που το κύμα και η αύρα των ακτών του L.A. τη μεταλάσσει, με το αλάτι, σε πιο ψυχεδελική, με country μαϊστράκο, και lo-fi μπουκαδουρίτσα.

Μετά από τη θητεία τους σε άλλα σχήματα, τα μέλη ίδρυσαν τους BEACHWOOD SPARKS πριν από 2,5 χρόνια. Το όνομά τους το πήρανε καθώς το σπίτι που ζούσε ο Brent, (βασικός τραγουδιστής και μοναδικός μπασίστας του group) στο Burbank ήταν σε ένα δρόμο που λεγόταν Sparks Street, και ενωνόταν στη γωνία με την οδό Beachwood Rd. Η διασταύρωση αυτή ενέπνευσε και για τον τίτλο τους.. Αυτή την εποχή είναι στη Μασαχουσέτη (το famous Massachusetts όπου ηχογραφουν με τον J. Mascis).

Ας πάμε όμως στον δίσκο. Οι φωτογραφίες και το όλο artwork του δίσκου επιβεβαιώνουν την αγαλλίαση στην οποία βρίσκονται οι BEACHWOOD SPARKS. Μακάριοι οι πιο χαρούμενοι. Ρυθμικά ξεπετάγματα σαν το πανέμορφο sister rose, αλλά και πεταλουδίτσες μελωδίες στα σχεδόν ομότιτλα singing butterfly και sleeping butterfly. Κάποια χαοτικά (ήσυχα μη περιμένετε εκρήξεις) κλεισίματα των τραγουδιών, κάποιες πιο φορτωμένες συνθέσεις, κάποια backing πλήκτρα, κάνουν την ακτή να βλέπει την αμμουδιά να κινείται, ως να είναι σε κλεψύδρα, όπου στο στένεμά της δεν χωρά η ξαπλώστρα σου. Εκεί είναι η δυσκολία, αν θα μείνεις θεατής, ακροατής ή θα εισέλθεις στην κλεψύδρα και θα ρίξεις αμμοβολές παρέα με τον ρυθμό των τραγουδιών των BEACHWOOD SPARKS. Η επιλογή εξαρτάται από τη διάθεση που σου μεταδίδει, η έτσι και αλλιώς ευχάριστη μουσική τους, εκτός αν αντί για κλεψ-Υδρα εσύ θες Κλεψ-Σπέτσες, οπότε μάλλον έχεις υπερβολικές απαιτήσεις, που η διακριτική φυσαρμόνικα στο canyonride σου είναι φυλαχτό από τα Μετέωρα, που μόνο το φυλάνε και δε το φυσάνε.

Κυριάκος Σκορδάς