ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ 7/8/2001

Τον Αύγουστο όλο και περισσότεροι τουρίστες κατακλύζουν τις παραλίες της Χαλκιδικής. Συνεχείς καθημερινές πτήσεις από το εξωτερικό φέρνουν εκατοντάδες τουρίστες από την Ευρώπη, χιλιάδες αυτοκίνητα περνούν από την Εθνική Οδό Θεσσαλονίκης - Ν. Μουδανιών, ενώ δεν είναι λίγοι και αυτοί που στριμώχνονται στα λεωφορεία των Κ.Τ.Ε.Λ... Και όλα αυτά για μια θέση κάτω από τον ήλιο σε κάποια παραλία της Χαλκιδικής. Η κατάσταση στην Κασσάνδρα είναι απελπιστική. Αναρχη και ανεξέλεγκτη δόμηση, σκουπίδια σε κάθε παραλία, ηχορύπανση σε όλο της το μεγαλείο, συνθέτουν το τοπίο. Στη Σιθωνία τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι το πιο πράσινο από τα τρία "πόδια" και μάλιστα μετά από έρευνα που έκανε το διεθνές WWF, 200.000 στρέμματα δάσους του όρους Iταμος της Σιθωνίας, αποτελούν ένα από τα 32 πιο σημαντικά δάση της Ελλάδας ! Δυστυχώς όμως η πυρκαγιά στα μέσα του Ιουλίου που κατέκαψε 4.600 στρέμματα μας, υπενθύμισε ότι το δάσος της Σιθωνίας, όπως και τα περισσότερα δάση της χώρας μας, αντιμετωπίζει πληθώρα κινδύνων. *2*Εκτός από τον κίνδυνο της πυρκαγιάς, υπάρχει και η αυθαίρετη δόμηση, η λαθροϋλοτομία, η υπερβόσκηση και φυσικά ο τουρισμός. Στην Σιθωνία πριν από μερικά χρόνια το μεγαλύτερο μέρος των τουριστών, ήταν άνθρωποι που λάτρευαν την φύση, τους περιπάτους μέσα στο δάσος, το κολύμπι σε ήσυχες παραλίες. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι τουρίστες όλο αυξάνονται και πληθαίνουν απειλητικά. Όπως είναι εύκολα κατανοητό λίγοι από αυτούς είναι φυσιολάτρες και ευσυνείδητοι. Μια επίσκεψη στην άλλοτε πανέμορφη τοποθεσία "Καβουρότρυπες" θα πείσει τον καθένα. Ελεύθεροι κατασκηνωτές που δεν σέβονται τίποτα, σκουπίδια και πλαστικά στις μικρές παραλίες ανάμεσα στα βράχια, σκουπίδια παντού μέσα στο δάσος, ακόμα και στις ρίζες των πεύκων, αποτσίγαρα μέσα στην γαλαζοπράσινη θάλασσα. Λίγο πιο κάτω στο κοινοτικό κάμπινγκ "Πλατανίτσι" απορείς με την έκτασή του και αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατό να φτάνει ένα κάμπινγκ μέχρι μέσα στο δάσος και πώς είναι δυνατό να υπάρχουν σκουπίδια παντού για *3*περισσότερο από ένα μήνα, χωρίς κανένας να φιλοτιμηθεί να τα μαζέψει. Στην "μύτη" της Σιθωνίας, στο Κριαρίτσι, σε ένα παρθένο μέρος, ξεφύτρωσαν από το πουθενά ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι και εργοτάξια. Άξιον απορίας είναι τι να ετοιμάζουν σε ένα τέτοιο μέρος. Και όταν έρθει η νύχτα, αν βρεθείς στο Κριαρίτσι, σίγουρα θα ακούσεις δυναμίτη μέσα στην θάλασσα, που θα φέρει καλή ψαριά στους ντόπιους. Αυτή την Χαλκιδική θέλουμε; Μπορεί να χάσαμε τις ομορφιές της Κασσάνδρας, να χάσουμε και τις ομορφιές της Σιθωνίας; Και όχι μόνο αυτό. Η Χαλκιδική φιλοξενεί έναν από τους τελευταίους μεγαλύτερους πληθυσμούς τσακαλιών στην Ελλάδα και επιπλέον στα δάση της ζουν και αναπαράγονται σημαντικοί πληθυσμοί αρπακτικών πουλιών. *4*Τα είδη αυτά κινδυνεύουν άμεσα και η επιβίωσή τους εξαρτάται από το αν οι βιότοποί τους είναι υποβαθμισμένοι ή όχι. Αυτός ο τόπος είναι πραγματικά ιδιαίτερος, ευλογημένος. Αυτός είναι και ο λόγος του μαζικού τουρισμού, της άναρχης δόμησης, της ρύπανσης δασών και θαλασσών. Το WWF έχει ένα όραμα για τον τουρισμό στην Χαλκιδική, στην Ελλάδα, στην Μεσόγειο: Να εξασφαλίζει τη διατήρηση της βιολογικής και πολιτιστικής ποικιλότητας, που κάνει ορθή χρήση των φυσικών πόρων και να διατηρεί στο ελάχιστο την κατανάλωση ενέργειας και την παραγωγή απορριμμάτων. Αν όλοι μας φροντίσουμε να αφήσουμε στην παραλία μόνο τα αποτυπώματά μας στην άμμο και να κάνουμε την παρουσία μας στο δάσος όσο πιο "αθόρυβη" γίνεται, τότε ο τουρισμός θα πάψει να αποτελεί απειλή σε αυτόν τον τόπο και θα είναι συμβατός με την προστασία των πλούσιων, φυσικών οικοσυστημάτων. Άγγελος Αδαμίδης - WWF

Κατεβάστε το αρχείο

Εξωτερικός Συνεργάτης