YNGWIE MALMSTEEN - ΑΦΙΕΡΩΜΑ Ιστρική αναδρομή Ιστρική αναδρομή 27/10/2002

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Ο Yngwie Malmsteen είναι μια αμφιλεγόμενη αν μη τι άλλο προσωπικότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που τον λατρεύουν και άνθρωποι που "βγάζουν σπυράκια" στο άκουσμα του ονόματος του κυρίως λόγω της υπέρμετρης εγωπάθειας του και των ατέλειωτων solo του. Παρόλα αυτά κανείς σχετικός άνθρωπος με τον χώρο της μουσικής είτε ως απλός ακροατής είτε ως μουσικός και ειδικότερα κιθαρίστας, δεν μπορεί να αμφισβητήσει το μεγάλο ταλέντο αυτού του Σουηδού που κατάφερε όσο κανείς άλλος να παντρέψει τη σκληρή μουσική με την κλασική σε ένα αποτέλεσμα που ο ίδιος αρέσκεται να ονομάζει baroque ´n´ roll.

Γεννημένος τον Ιούνιο του 1963 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας ήρθε σε επαφή με την κιθάρα σε ηλικία 5 μόλις ετών ενώ στα 7 του είχε ήδη το πρώτο του είδωλο, τον Jimi Hendrix o οποίος μόλις είχε απεβίωσε. Ο Ritchie Blackmore ήταν μια εξίσου σημαντική επιρροή για τον μικρό Yngwie όχι όμως τόσο μεγάλη όσο οι ίδιοι οι κλασικοί συνθέτες από τους οποίους και ο Ritchie ήταν επηρεασμένος. Ο Bach,o Mozart κι ο Vivaldi αποτέλεσαν την κυριότερη πηγή άντλησης και αφομοίωσης μουσικών εκφράσεων στην κιθάρα του έως ότου είδε στην τηλεόραση τα "24 caprices" του Nicolo Paganini και όπως παραδέχεται κι ο ίδιος βρήκε επιτέλους κάποιον που πριν από αυτόν είχε καταφέρει να μετουσιώσει σε μουσική τα ίδια πράγματα, τις ίδιες ιδέες. Αυτή την εποχή άλλαξε και το όνομα του από Lannerback σε Malmsteen,παράτησε το σχολείο και αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στην μουσική. Δουλεύοντας σε ένα μαγαζί επισκευών για κιθάρες, έμαθε αρκετά και πειραματίστηκε αρκετά εισάγοντας από τότε την "πατέντα" του με την scalloped ταστιέρα που εφοδίαζε τις κιθάρες του, εμπνευσμένος από ένα λαούτο του 17ου αιώνα.

Ο Yngwie έπαιξε με κάποιες μπάντες στη Σουηδία μέχρι που μια κασέτα με υλικό του έφτασε στα χέρια του μεγάλου κυνηγού ταλέντων και ιδιοκτήτη της Shrapnel Records του θρυλικού Mike Varney (πρέπει κάποτε να κάνουμε κι ένα αφιέρωμα στην Shrapnel...) ο οποίος με την πρώτη ξεχώρισε τον 18άχρονο αυτόν πιτσιρικά από την Σουηδία και τον έφερε στην Αμερική και στη μπάντα των Steeler με τους οποίους ηχογράφησε ένα άλμπουμ κλασικού metal πριν εισχωρήσει στους Alcatrazz του Graham Bonnett και του ex-Alice Cooper drummer Jan Uvena με τους οποίους κυκλοφόρησε το καταπληκτικό hard rock (σε Rainbow ήχο) άλμπουμ "No Parolle For Rock ´N´ Roll" το 1983 καθώς και το ζωντανό "Live Sentence" ένα χρόνο μετά, πριν αποχωρήσει και τη θέση του πάρει κάποιος άλλος πιτσιρικάς που είχε κατορθώσει να παίξει στην μπάντα του Frank Zappa, κάποιος κύριος Steve Vai (παρεμπιπτόντως ούτε ο Vai στέριωσε για πολύ με τους Alcatrazz και μετά το "Disturbing The Peace" του ´85 αποχώρησε κι εκείνος).

Κάπου εκεί είχε φτάσει ο καιρός για τον Yngwie να ανοίξει τα δικά του φτερά και προσλαμβάνοντας μουσικούς όπως ο χαρισματικός ερμηνευτής Jeff Scott Soto ή ο super πληκτράς Jens Johansson (τώρα Stratovarius) έβγαλε το Ευαγγέλιο του Νεοκλασικού Rock το "Yngwie J. Malmsteen´s Rising Force" πιάνοντας το Ν.60 του Billboard και κερδίζοντας Grammy στην κατηγορία "best instrumental rock performance". Ένα χρόνο μετά η παρέα αυτή των Malmsteen / Soto / Johansson ξαναχτυπά με το "Marching Out" που ανακηρύσσει τον δημιουργό του καλύτερο κιθαρίστα σε πάρα πολλά έντυπα της εποχής και αποτελεί τον προπομπό της καθολικής αποδοχής και αποκορύφωσης της δόξας που ήρθε το επόμενο έτος υπό τον τίτλο "Trilogy" αυτή τη φορά όμως πίσω από το μικρόφωνο στη θέση του Soto βρισκόταν ο ταλαντούχος Mark Boals.

Στο απόγειο της δόξας του ο Yngwie έπεσε θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος στις 22 Ιουνίου του 1987 με αποτέλεσμα να βρίσκεται για μια βδομάδα σε κώμα (σκεφτείτε να μην οδηγούσε και Jaguar) και να παραλύσει σχεδόν το δεξί του χέρι. Ξεκινώντας θεραπεία, φοβούμενος το πρόωρο τέλος της καριέρας του, το δεύτερο χτύπημα ήταν γεγονός: Η μητέρα του είχε υποκύψει στον καρκίνο που την ταλαιπωρούσε ενώ ο ίδιος ο Yngwie είχε μείνει άφραγκος από τις αμοιβές των νοσοκομείων και τον γιατρών. Παρόλα αυτά όπως ο ίδιος λέει η σωτηρία ήρθε μέσα από την μουσική που του έδωσε δύναμη να ξανασταθεί στα πόδια του.

Το 1988 με νέο πλέον τραγουδιστή τον πασίγνωστο Joe Lynn Turner και στο μπάσο τον γνωστό και από τη θητεία του στην μπάντα του Ozzy, Bob Daisley (δεν έπαιξε σε όλα τα κομμάτια, καθώς σε αρκετά ο ίδιος ο Malmsteen ανέλαβε το μπάσο) βγαίνει στην αγορά η δισκάρα "Odyssey" η οποία διεύρυνε ακόμα περισσότερο το μουσικό ακροατήριο της μπάντας και ακολούθησε μια περιοδεία στην Σοβιετική Ένωση όπου στο Leningrad ηχογραφήθηκε το πρώτο live άλμπουμ του γκρουπ, "Trial By Fire".

Μετά την περιοδεία του 1989 ο κάθε μουσικός ακολούθησε τον δρόμο του και ο Yngwie μετακόμισε στο Miami όπου μαζί με συμπατριώτες του, εξίσου μεγάλα ταλέντα όπως πάντα. έγραψε το "Eclipse" ενώ στην θέση του τραγουδιστή βρισκόταν ο πρώην frontman της μπάντας του John Norum (ex Europe), Goran Edman. To "Eclipse" που κυκλοφόρησε κάτω από το όνομα "Yngwie Malmsteen" και όχι "Y.J.M´s Rising Force" ήταν το πιο "ραδιοφωνικό" έως τότε άλμπουμ του Yngwie και γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε Ευρώπη και Ιαπωνία (χρυσό και πλατινένιο) αλλά όχι και στην Αμερική που η Polygram έκανε χάλια promotion.

Εγκαταλείποντας την Polygram ο Malmsteen συμφώνησε με την Elektra Records από την οποία το 92 κυκλοφόρησε το "Fire & Ice" έναν δίσκο στα χνάρια του προκατόχου του που γνώρισε εξίσου μεγάλη επιτυχία ενώ στην Ιαπωνία πούλησε 100.000 αντίτυπα την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του. Τον Μάρτιο του 1993 η Elektra τον διώχνει ενώ λίγους μήνες αργότερα με νέο line up το οποίο αποτελείται από τους Mike Vescera (ex Obsession,ex Loudness) στα φωνητικά, Mike Terrana (ex Τ.ΜcAlpine, καλά αυτός και που δεν έχει παίξει) στα τύμπανα, τον Barry Sparks στο μπάσο και πλήκτρα από τον Mats Olausson δουλεύει πάνω στο επερχόμενο album του "The Seventh Sign" το οποίο βλέπει την Ιαπωνική αγορά στις 18 Φεβρουαρίου του 1984 κυκλοφορώντας από την Pony Canyon. O δίσκος γίνεται τριπλά πλατινένιος στην Ιαπωνία ενώ "σκίζει" ακόμη και στην Αμερική ενώ μέσα στην ίδια χρονιά η εταιρεία κυκλοφορεί και δύο mini τα "Power And Glory" και "I Can´t Wait" τα οποία έχουν να προσφέρουν ένα μουσικό θέμα αγώνων πάλης το πρώτο και 2 ακυκλοφόρητα κομμάτια το δεύτερο.

Τέλος του 1994 ο Yngwie ξεκινάει δουλειά για το νέο του άλμπουμ "Magnum Opus" το οποίο βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων τον Σεπτέμβρη του 1995 ενώ την επόμενη μόλις χρονιά ο Malmsteen κάνει "ποδαρικό" στο Studio του "Studio 308" μαζεύοντας ένα σωρό έγκριτους μουσικούς και ηχογραφώντας ένα άλμπουμ διασκευών-φόρο τιμής στις μπάντες που τον επηρέασαν ως μουσικό όπως οι Purple, οι Rainbow, οι Kansas, οι Scorpions, οι Rush, και ο Hendrix.Ακολούθησε μια περιοδεία που τελείωσε το Δεκέμβρη του 96.

Το 1997 ο Yngwie πραγματοποιεί το παιδικό του όνειρο να κυκλοφορήσει ένα δικό του Concerto κλασικής μουσικής επιστρατεύοντας την διάσημη φιλαρμονική ορχήστρα της Πράγας με την οποία είχαν συνεργαστεί και άλλοι μεταλλικοί καλλιτέχνες όπως οι Γερμανοί Rage. Συντονιστής της ορχήστρας ο Yoel Levi και το έργο αυτό που έφτασε στα χέρια των οπαδών το ´98 είναι απλά συγκλονιστικό για κάθε φίλο της καλής μουσικής. Παράλληλα την ίδια χρονιά ο ανήσυχος Σουηδός ρίχνει στην αγορά και το "Facing The Animal" το οποίο πάει καλά αν κι εγώ το θεωρώ αδύναμο.

Στις 6 Μαρτίου του 1998 ο Yngwie και η April Malmsteen φέρνουν στη ζωή τον μικρό Αntonio Yngwie Johann Malmsteen (μαντέψτε από που πήρε το όνομα Antonio.. ) όμως πριν καλά καλά χαρούν τον γιό τους ο τραγικός χαμός του Cozy Powell του μεγάλου αυτού μουσικού και προσωπικότητας επισκιάζει το γεγονός και αναγκάζει τον Malmsteen να ψάξει για αντικαταστάτη του στην περιοδεία ο οποίος βρίσκεται στο όνομα του Jonas Ostman.Στην περιοδεία αυτή ηχογραφείται και το δεύτερο ζωντανό album της μπάντας που ακούει στον τίτλο "Malmsteen Live!!" συγκεκριμένα ηχογραφήθηκε στην Βραζιλία ενώ το άλμπουμ εκτός από CD βγαίνει και σε video και DVD.

Το 1999 η επιστροφή στα παλιά είναι γεγονός. O Mark Boals είναι πάλι μέλος του συγκροτήματος και το "Rising Force" επιστρέφει στο όνομα της μπάντας με την κυκλοφορία του "Alchemy" το οποίο είναι κατά τη γνώμη μου αρκετές κλάσεις ανώτερο του "Facing The Animal" και έσπειρε ενθουσιασμό στις τάξεις των σκληροπυρηνικών οπαδών που είχαν κουραστεί από τις εμπορικές προσεγγίσεις του πρόσφατου παρελθόντος. Ο ίδιος ο Malmsteen παραδέχεται την πρόθεσή του για επιστροφή στις ρίζες και αποκαλεί τον δίσκο αυτό το προσωπικό του κιθαριστικό μανιφέστο για το millenium. Ενώ το μέλλον του συγκροτήματος διαφαίνεται λαμπρό το "War To End All Wars" που ακολουθεί το 2000 διεκδικεί μαζί με το "Facing The Animal" τον τίτλο του πιο ανέμπνευστου δίσκου του Σουηδού βιρτουόζου ενώ στην περιοδεία που ακολουθεί και περνάει από την χώρα μας (είχε να έρθει από την αντίστοιχη του "Magnum Opus") η εικόνα του αμαυρώνεται με μια απαράδεκτη εμφάνιση ακόμη χειρότερη από την προηγούμενη ,με ανούσια solo και επιδειξιμανία που δεν είναι δυνατόν να ανεχθεί ούτε ο πιο φανατικός του οπαδός.

Φτάνουμε και στο τρέχον έτος και στο "Attack!!" που παρουσιάσαμε πρόσφατα στο οποίο ο Yngwie διατήρησε στη θέση του τραγουδιστή τον Dougie White που είχε και στην Αμερικάνικη περιοδεία του ενώ στα πλήκτρα είναι ο Derek Sherinian. Για το άλμπουμ αυτό τα είπαμε.. επιστροφή για τα καλά στις δισκάρες. Αυτή τη στιγμή ο Σουηδός ξεκουράζεται απολαμβάνοντας τις διθυραμβικές κριτικές που έχει πάρει ήδη η νέα του δουλειά, αναμένοντας τον Δεκέμβριο όπου θα επισκεφθεί την Ιαπωνία για ζωντανές εμφανίσεις που θα προηγηθούν της νέας επερχόμενης Ευρωπαϊκής του περιοδείας.

Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ YNGWIE MALMSTEEN

Κατεβάστε το αρχείο

Κώστας Λιανίδης