LEGACY SHADOW GALLERY MAGNA CARTA 5/6/2001

Όταν το 1992,πριν από 11 χρόνια, οι Shadow Gallery κυκλοφορούσαν το ομότιτλο πρώτο τους άλμπουμ όλοι μίλησαν για ένα πολύ καλό group το οποίο κατάφερνε να παντρέψει άρτια την εκτελεστική μαεστρία των Rush με το συναίσθημα των Marillion.Το 1995 όταν και κυκλοφόρησε το αλησμόνητο "Carved In Stone" κατάφερε να ανακηρυχθεί στις καρδιές όλων των οπαδών της καλής μουσικής, όχι μόνο του progressive, ως ένας εκ των καλυτέρων αν όχι ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς εκείνης. Όταν το 98 βγήκε το "Tyranny", o καλύτερος κατά τη γνώμη μου progressive metal δίσκος, ακόμη και οι πλέον δύσπιστοι κατανόησαν το μέγεθος αυτού του γκρουπ.

Όταν η μελωδία συνδυάζεται τέλεια με την απαράμιλλη τεχνική αρτιότητα, όταν το progressive παντρεύεται με τον ιδανικό τρόπο το Α.Ο.R., τότε σίγουρα πρόκειται για τους Shadow Gallery. O νέος τους δίσκος που έχει πραγματικά στοιχειώσει στο cd player μου και δεν ξέρω αν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στη χώρα μας, αν και θα πρέπε αυτό να είχε γίνει ήδη, είναι εκπληκτικός! Ο Gary μου είχε πει πως ο δίσκος θα είναι νοηματική συνέχεια του "Tyrrany", όμως εμείς εδώ συναντούμε τη συνέχεια του "Cliffhanger" που ανοίγει το δίσκο. 13 λεπτά που μας γυρίζουν 6 χρόνια πίσω μια και το "Cliffhanger 2" έχει πολλές ομοιότητες με το πρώτο. Ακολουθεί το "Destination Unknown" που μας δείχνει τη διαφορά του νέου δίσκου με το "Tyranny". Πιο ήπιος,με λιγότερα ξεσπάσματα, (καλά μη φανταστείτε ότι παίζουν σαν τους Him!), τα ξεσπάσματα όπου υπάρχουν είναι ως συνήθως βιρτουόζικα και προκαλούν οποιοδήποτε παίζει κάποιο όργανο για το αν αντί να κοιτάει το image και τις γκομενίτσες θα έπρεπε να μάθει πρώτα να παίζει μουσική. Το "Colors" που ακολουθεί είναι το πιο ήπιο κομμάτι του δίσκου με την ερμηνεία του Mike Baker να είναι για μια ακόμη φορά τέλεια.Ακολουθεί το φοβερό "Society Of The Mind" στο ύφος του "War For Sale" με κοφτό riff και καταπληκτικό ρεφραίν!Το τρομερό ΑΟR ομώνυμο ακολουθεί και ενθουσιάζει μέχρι που φτάνει η ώρα για το ανυπέρβλητο 34λεπτο δημιούργημα που κλείνει το άλμπουμ και ακούει στο όνομα "First Light". To μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει να το ακούσετε για να καταλάβετε τι παίζεται! Μόνο με μερικά κομμάτια των Floyd μπορεί να συγκριθεί σε μεγαλείο και είναι αδύνατον να αφήσει κάποιο ασυγκίνητο. Δε θα πω αν ο δίσκος είναι ανώτερος του "Tyranny" αλλά ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα γκρούπ επειδή δεν κυκλοφόρησε τον καλύτερο δίσκο στο είδος του αλλά έναν από τους καλύτερους και άνετα δίσκο της χρονιάς;

"I left a poisoned world behind,now I see there´s no Heaven bound oasis in the sky,only dreams"

Κώστας Λιανίδης