Η ΚΥΡΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Τατιάνα Λύγαρη της Έθελ Λίνα Γουάιτ 13/4/2001

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Έθελ Λίνα Γουάιτ

ΑΠΟΔΟΣΗ: Ερρίκος Μπελιές

ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΧΩΡΟΥ: Λέα Κούση

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ: Ντόρα Λελούδα

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μηνάς Ι. Αλεξιάδης

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Μαρίνα Μουσικού

ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ: Νατάσα Ζούκα

ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ: Νίκος Ντας

Μια αγγλίδα γκουβερνάντα, εξαφανίζεται μέσα σε ένα τρένο που ταξιδεύει προς το Λονδίνο λίγο πριν ξεσπάσει ο Β? Παγκόσμιος Πόλεμος. Μια νεαρή κοσμική γυναίκα και ένας μουσικός ερωτεύονται στην προσπάθειά τους να ξετυλίξουν το μυστήριο της εξαφάνισης και να βρουν την αγγλίδα κυρία που επανεμφανίζεται άλλοτε ως μια άλλη γυναίκα, άλλοτε ως ασθενής περιτυλιγμένη με επιδέσμους, άλλοτε, τέλος, ως η κατάσκοπος που μεταφέρει ένα κρυπτογραφημένο μουσικό μήνυμα στη χώρα της. Συνεπιβάτες, ένας γερμανός σερβιτόρος, ένας Ιταλός θαυματοποιός, δύο σνομπ Βρετανοί παθιασμένοι με το κρίκετ, μια καλόγρια, ένας χειρουργός, ένας μεγαλοδικηγόρος με την ερωμένη του, κι όλοι εμείς οι θεατές που μοιραζόμαστε το ίδιο βαγόνι και ταυτιζόμαστε με τους ερασιτέχνες Σέρλοκ Χολμς της ιστορίας.

Η σκηνοθέτης Τατιάνα Λύγαρη παίρνει στα χέρια της μια απλή αστυνομική ιστορία και τη μετουσιώνει σε μια μοναδική θεατρική εμπειρία. Έχοντας στις πλάτες της το βαρύ φορτίο της ομώνυμης ιδιοφυούς κινηματογραφικής μεταφοράς από το Χίτσκοκ του μυθιστορήματος της Έθελ Λίνα Γουάιτ, η σκηνοθέτης ρισκάρει στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, αλλά κερδίζει το στοίχημα, ακροβατώντας πάνω σε δύο σιδηροδρομικές γραμμές. Η παράσταση, που δίκαια αγκαλιάστηκε με τόση θέρμη από το αθηναϊκό κοινό, παίζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά μέσα σε ένα πραγματικό πολυτελές βαγόνι ενός παλιού τραίνου. Συστατικά αυτής της σπουδαίας επιτυχίας αποτελούν η έξοχη διανομή των ρόλων σε εκλεκτούς νέους και παλαιότερους ηθοποιούς, η εφευρετική και με απόλυτο σεβασμό στην αισθητική του δεδομένου χώρου σκηνογραφική διαμόρφωση της Λέας Κούση, οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί της Μαρίνας Μουσικού, η διακριτική μουσική επένδυση του Μηνά Αλεξιάδη και, φυσικά, η ευρηματική αξιοποίηση και η άριστη σύνθεση όλων αυτών των συστατικών από τη σκηνοθέτη.

Η εμπειρία για τους θεατές ξεκινά από το ταμείο. Επιβιβάζονται πρώτοι στο τρένο, σερβίρονται το ποτό τους από το μπαρ και προχωρούν στο βαγόνι - εστιατόριο, όπου υποδέχονται τους πρωταγωνιστές που τους συστήνονται με έναν έξυπνο σκηνοθετικά τρόπο. Το μεγάφωνο προειδοποιεί για την αναχώρηση, οι επιβάτες περνούν στο διπλανό βαγόνι, παίρνουν τις θέσεις τους και το ταξίδι ξεκινά. Για μιάμιση ώρα, χωρίς διάλειμμα, η σκηνοθέτης στήνει τη σειρά των μικρών επεισοδίων, και δημιουργεί ένα αργό κρεσέντο χωρίς διαφυγές από τη λεπτή γραμμή των ισορροπιών, αξιοποιώντας και το τελευταίο χιλιοστό του λιγοστού χώρου που διαθέτει.

Όπως δηλώνει και η ίδια η σκηνοθέτης, δεν θα επέλεγε να ανεβάσει το συγκεκριμένο έργο αν δεν είχε στη διάθεσή της ένα βαγόνι τρένου. Το αποτέλεσμα της δουλειάς της, πάντως, δεν την περιορίζει απλώς σε έναν επιτυχημένο θεατρικό πειραματισμό - που και ως τέτοιος, μόνο, θα άξιζε την επιβράβευση- αλλά αποτελεί μια συμπαγή και ολοκληρωμένη θεατρική παράσταση που φαίνεται να υποτάσσει και όχι να υποτάσσεται στις δυνατότητες και τους περιορισμούς του χώρου.

Πηνελόπη Μεθώνη