 |
|
|
|
TRANSMUTATIONS
|
"Βλέπω το πνεύμα ως αρχή-της αλλαγής, της κίνησης, της έμπνευσης. Στο φυσικό κόσμο, το πνεύμα μετουσιώνεται σ´αυτό που ονομάζουμε ενέργεια. Η ουσία του πνεύματος είναι το να κινείσαι, να δρας, να ρέεις, να αλλάζεις." Rupert Sheldrake Μέσα σε αυτό το σκεπτικό κινήθηκε και η παράσταση της ομάδας SineQuaNon, του Μουσικού Σύνολου Σκαλκώτας, και του Τάσου Βρεττού. Αφοριστικά εκφραστικές, μεταφυσικά ανήσυχες, ηχητικά μεγαλειώδης, εικαστικά πλούσιες, αδιαμφισβήτητα δυναμικές οι "Μεταστοιχειώσεις" ("Transmutations"), στους Κυλινδρόμυλους Σαραντόπουλου, πρόσφεραν τις μεταλλάξεις τους απλόχερα για τους δημιουργούς αυτής της παράστασης για ένα αμφιλεγόμενο, όμως, αποτέλεσμα. Η είσοδος σε ένα σκοτεινό θάλαμο με οθόνες να προβάλλουν ανθρώπινα σώματα από διάφορες οπτικές γωνίες μας εισήγαγε σε ένα, αν μη τι άλλο, κλειστοφοβικό και μυστικιστικό περιβάλλον γεμάτο ερωτηματικά. Στην έξοδο από το τούνελ ξεδιπλώνονταν μπροστά μας οι Μεταμορφώσεις του Richard Strauss, ένα όψιμο έργο διαλογισμού και βαθιάς περισυλλογής με ένα υποσυνείδητο αρμονικό μοτίβο και ένα ρέον πλέγμα φωνών και θεμάτων. Ήταν ξεκάθαρο ότι μας καθοδηγούσαν τα περίτεχνα χέρια του μαέστρου Μίλτου Λογιάδη και οι μουσικοί, που πίσω από ένα θολό πέπλο μας κατέστησαν θεατές σε μία αθέατη παράσταση ή παραστάτες σε ένα ηχητικό κοινό. Ξαφνικά, προβάλλεται ένα γυμνό σώμα εγκλωβισμένο σε ένα μικρό κουτί από πλεξιγκλάς που κινείται από παραμόρφωση σε παραμόρφωση, δημιουργώντας παράξενα μεταλλαγμένα όντα. Αν και κάπως μακριά σε διάρκεια, λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος στη ροή των εικόνων, η σκηνή επαναλήφθηκε, ζωντανά αυτή τη φορά, από μία σειρά από πέντε αντίστοιχα κουτιά που προστατεύουν, οριοθετούν, εμποδίζουν, αγκαλιάζουν, εγκλωβίζουν, διατηρούν τους χορευτές της SineQuaNon. Η διαμόρφωση του χώρου και ο φωτισμός δεν προσκαλούσαν το κοινό να κινηθεί μέσα στη σκηνική εγκατάσταση / installation (όπως μας παρότρυναν οι συντελεστές πριν την παράσταση) και να εντείνει την παραμόρφωση των κορμιών, που δεν είναι τίποτα άλλο από την υγρή, μεταλλακτική αυταπάτη που προσφέρει στα μάτια μας το πλεξιγκλάς. Αντιθέτως, η μουσική ταξίδευε περίτεχνα τις ψυχές πέρα από την πραγματικότητα της θεατρικής ατμόσφαιρας. Ήδη βυθισμένοι στο χώμα του εδάφους συνεχίσαμε να βουλιάζουμε μέσα στην Εξαϋλωμένη Νύχτα του Arnold Schonberg, σε μία υστερο-ρομαντική ατμόσφαιρα που αποδίδει φυσικές και ψυχολογικές καταστάσεις. Η έπαρση της κουρτίνας μας προσκάλεσε να ανταλλάξουμε θέσεις με τους μουσικούς και να βρεθούμε, για μία έντονη, συμβολική, επικοινωνιακή αλλά και συγκινησιακή στιγμή, στην ίδια πλευρά με τον μαέστρο, καθώς τους παρακολουθούσε να παίρνουν τις θέσεις τους απέναντι από εμάς. Για άλλη μία φορά το "θέαμα" ή ό,τι παρακολουθούμε βρίσκεται απέναντι μας κατά τον παραδοσιακό τρόπο θέασης χωρίς να μας περικλείει μέσα στη δράση του. Οι χορευτές γλιστρώντας στο χώμα, προσπερνούν αδιάφορα τους μουσικούς για να αναγεννηθούν με καλυμμένα σώματα και να μας καταπλήξουν με την άρτια τεχνική τους, την προχωρημένη αυτοσχεδιαστική ικανότητα, τις διαφοροποιήσεις στις δυναμικές (που κατέληγαν μονότονες, αφού εναλλάσσονταν συνέχεια) ώστε να διακρίνουμε μερικές μόνο στιγμές πραγματικού ενδιαφέροντος και μία πληθώρα ακατέργαστου και αδόμητου υλικού. Αν και αυτοσχεδιαστικό, το υλικό εντασσόταν μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο που θα έπρεπε να καθορίζει την πορεία του στο χώρο και στο χρόνο, ξεφεύγοντας από την έκπληξη που προκαλεί το τυχαίο στον αυτοσχεδιασμό. Έκπληξη, όμως, προκάλεσε και η επανεμφάνιση των χορευτών, καλυμμένων αυτή τη φορά, αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε, τι θα συνέβαινε αν εξακολουθούσαν να κινούνται καλά ντυμένοι στη γύμνια του σώματός τους. Και με αυτό το ερώτημα θα εξέλθω των Κυλινδρόμυλων κάνοντας ένα σαφή όσο και ενθαρρυντικό δημιουργικό διαχωρισμό. Ίσως αυτές οι σημειώσεις να ακουστούν αυστηρές, αν η μέχρι τώρα δουλειά της SineQuaNon δεν πορευόταν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Καθαρή κίνηση, με μελετημένη εκφραστικότητα και ισορροπημένη αισθητική, έφτασε σήμερα να στρέφεται προς το άναρχο που αναμιγνύεται με την ηθελημένα κινητική ασάφεια και την καθ´όλα τ´άλλα πιο ανθρώπινη αισθητική. Η ουσία αυτού του εγχειρήματος είναι ότι τέτοιες στροφές και δημιουργικές απόπειρες επικροτούνται με το παραπάνω, με κάποια χρονικά περιθώρια ελαστικότητας όμως, που επιτρέπουν την επανεξέταση νέων δεδομένων στο προσεχές μέλλον και την προσμονή για το καινούργιο επίτευγμα. Χριστίνα Πολυχρονιάδου
Εξωτερικός Συνεργάτης |
Θεατρο/Χορός
