Home
News
Foreign Office
Local
Ελληνική
Metal
Punk/hc/emo
Live
Συνεντεύξεις
Cinefreak
Θέατρο/χορός
Books, magz
Τι παίζει, που
Special
Aρθρα
Mp3s/Video
Atrakt-ed
Links
 
Αναζήτηση

 

ΑΝΝΑ ΕΙΠΑ

Θανάσης Παπαγεωργίου

του Παναγιώτη Μέντη, από το Θέατρο Στοά

19/3/2002

Σκηνικό-κοστούμια: Αφροδίτη Κουτσουδάκη

Λίγα χρόνια πριν γιορτάσει τα 31 γενέθλια του το θέατρο "Στοά" (1971-2002) παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το θεατρικό έργο του Παναγιώτη Μέντη "Αννα, είπα!" (1996), με πολύ μεγάλη επιτυχία. Και επειδή τα όμορφα πράγματα πρέπει να επαναλαμβάνονται, μπαίνοντας πλέον στη νέα χιλιετία, η Αννα, που ποτέ δεν είχε ξεχαστεί, είναι και πάλι ανάμεσα μας.

2002-Αννα. Όλα ένας κύκλος. Γράμματα και αριθμοί σε τέλεια αρμονία. Το παρόν, το παρελθόν, το ίσως, το ποτέ... Και κάπου εκεί η σιωπή μιας γυναίκας. Μια σιωπή χωρίς συνείδηση. Στάση ζωής, διαμαρτυρία, πολιτική πράξη, επιλογή για άμυνα απέναντι στη βία και τη μικρότητα, πώς να αποτυπώσεις στο χαρτί ένα διαταραγμένο εγκεφαλογράφημα; Πώς να ζωγραφίσεις τις εικόνες του; Αναρωτιέται ακόμα και ο συγγραφέας...

Η Αννα ζει ανάμεσα μας. Είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας, η ευαίσθητη, η σκληρή, η εγκλωβισμένη, η ελεύθερη... και το μόνο που παρουσιάζει είναι ένα ταξίδι. Το ταξίδι της!

Η θεατρική ομάδα "Στοά", όλα αυτά τα χρόνια έχει δώσει εξαιρετικά "δείγματα γραφής". Αφοσιώθηκε από την αρχή στο ελληνικό ρεπερτόριο, πιστεύοντας πως το ελληνικό θέατρο δεν υπάρχει χωρίς ελληνικό έργο. Υπηρετεί όλα αυτά τα χρόνια την ανάγκη του θεατή να δει το πρόσωπο του στον καθρέφτη... Ιδρυτές της "Στοάς", δυναμικό κάθε παράστασης, εμπνευστές και μέντορες, ο Θανάσης Παπαγεωργίου και η Λήδα Πρωτοψάλτη.

Εξαιρετική η σκηνοθετική προσέγγιση του Θανάση Παπαγεωργίου. Κατάφερε με την απλότητα, και όχι απλοϊκότητα, που τον χαρακτηρίζει να ζωντανέψει τις εικόνες της Αννας. Ανέδειξε ένα πολύ ιδιαίτερο έργο, με τρόπο μοναδικό. Παράσταση μεστή, ολοκληρωμένη, με ρυθμό, με φωτισμό ατμοσφαιρικό που βοηθά τον θεατή να μεταφερθεί εκεί που τον οδηγεί η σκέψη της Αννας, και σκηνικό λειτουργικό μέσα στην απλότητα του.

Εξαιρετικός και ο Στέλιος (πατέρας Αννας), που μας θύμισε τον καλοπροαίρετο Παναγιωτάκη στη Μαντάμ Σουσού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επαναλήφθηκε. Τρυφερός και αυθεντικός κατόρθωσε κάτι μοναδικό: να αγαπήσει ή να ξαναγαπήσει κάθε θεατής τον πατέρα του... Με πολύ σωστή τεχνική, πρόσθεσε ένα ακόμα στοιχείο στην εκφορά του λόγου του, με μεγάλη επιτυχία, χωρίς να κουράσει ή να μειώσει τον λόγο.

Μόνο μια μεγάλη ηθοποιός θα μπορούσε να ερμηνεύσει έναν τέτοιο ρόλο και αυτή είναι η Λήδα Πρωτοψάλτη, η Αννα. Αμεσότητα εκπληκτική, εκφραστικότητα μοναδική, τεχνική και συναίσθημα σε τέλεια αρμονία. Την ευχαριστούμε όλοι οι θεατές για τις εικόνες, τους ήχους και τις μυρωδιές που μας χάρισε.

Στέλιος: Αννούλα!

Αννα: Μπαμπά!

Στέλιος: Αδειάζεις να με δεχτείς; Για είσαι κουρασμένο;

Αννα: Ένιωσα τη σκιά σου.

Στέλιος: Την άφησα στο σπίτι να σε προστατεύει...

Άννα Θεοδωρίδου

Θεατρο/Χορός
ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ
ΜΑΝΟΣ ΠΕΤΟΥΣΗΣ
«Η κουζίνα της Πλαθ»
Έλλη Παπακωνσταντίνου
«Ο Πατέρας»
Γιώργος Βούρος
Το κίτρινο σκυλί
THIS IS THE END E?
Δημήτρη Σακατζή και Λένας Πετροπούλου
FOREVER TANGO
Luis Bravo
DANNY’S WAKE
Τάσος Αλατζάς
Παρδαλός Παπαγάλος
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΕΙΝΑΣ
Ευανθία Σωφρονίδου, Πένυ Φυλακτάκη
Trainspotting [σιδηροδρομοσπονδολόγηση]