ΠΕΕΡ ΓΚΥΝΤ Βασίλης Νικολαΐδης 23/11/2002

Ένας άνθρωπος με αστείρευτη φαντασία, ένας Δον Κιχώτης, μονοπωλεί φέτος τον χειμώνα το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού. Πρόκειται για τον Πέερ Γκυντ, τον ήρωα που δημιούργησε ο Ερρίκος Ίψεν στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Τη δυνατότητα να τον γνωρίσουμε μας την δίνει το Εθνικό θέατρο, που τον «φιλοξενεί» κάθε βράδυ στη σκηνή του REX.

Πρόκειται για ένα δραματικό ποίημα, που γράφτηκε κατά την παραμονή του Ίψεν στην Ιταλία και εκδόθηκε το 1867. Αφορμή για να γραφτεί στάθηκε ένα παλιό νορβηγικό παραμύθι. Στο παραμύθι αυτό ο Πέερ Γκυντ παρουσιάζεται σαν κυνηγός που τριγυρίζει στα βουνά σκοτώνοντας ελάφια και αρκούδες. Εκεί βρίσκεται μπλεγμένος σε πόλεμο με τα ξωτικά και τα τελώνια. Λένε πως ήταν μεγάλος ψεύτης και ότι τις ιστορίες που έλεγε δεν τις είχε ζήσει ο ίδιος.

Με μεγάλη τέχνη λοιπόν ο Ίψεν χειρίστηκε τις βασικές αρχές αυτού του παραμυθιού και τις έκανε έργο. Ο Πέερ Γκυντ όπως παρουσιάζεται από τον Ίψεν είναι ένα άτομο, που μεθάει με τη φαντασία του, όπως οι άλλοι άντρες μεθούν με το μπράντι. Για τον Πέερ ψέμα και ζωή είναι ένα. Η πραγματικότητα έχει διεισδύσει μέσα στην φαντασία και η φαντασία εισβάλλει στην πραγματικότητα. *2*Πρόκειται για έναν ιδεολόγο που έχει σαν ιδανικό να βρει τον εαυτό του, με το να ικανοποιεί απόλυτα κάθε προσωπική του επιθυμία. Έχει τόση φαντασία, όση χρειάζεται για να συλλάβει το ιδανικό και να πλάσει όλες εκείνες τις ψευδαισθήσεις που του κρύβουν το πραγματικό και τον κάνουν να πείσει τον εαυτό του πως ο κουρελής Πέερ Γκυντ είναι ο αυτοκράτορας του Εγώ του.

Εξαιρετική η σκηνοθετική προσέγγιση του Βασίλη Νικολαΐδη, ο οποίος παρουσίασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένα τέτοιο έργο με αντικειμενικές δυσκολίες κι αυτό γιατί πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο σε έκταση έργο (5 πράξεις ποιητικού λόγου) το οποίο ουσιαστικά γράφτηκε από τον Ίψεν ως ανάγνωσμα με θεατρική μορφή και όχι ως θεατρικό έργο. Με μεγάλη προσοχή λοιπόν αφαιρέθηκαν κάποια μέρη, με σκοπό να μειωθεί η διάρκεια της παράστασης (θα ξεπερνούσε τις 5 ώρες) , χωρίς να χαθεί η συνέχεια και να μείνει κάτι ανολοκλήρωτο. Με σεμνότητα και απλότητα παρουσίασε ένα τόσο σύνθετο έργο κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Εμπνευσμένος σκηνοθέτης ο Νικολαΐδης, εξαιρετική χορογράφος η Έρση Πήττα κατάφεραν να παρουσιάσουν μοναδικά τη σκηνή των Τρολ (ξωτικών). Πάνω από 30 άτομα επί σκηνής, με ευδιάκριτα κάθε στιγμή τα πρόσωπα ή καλύτερα τα προσωπεία τους. Απολαυστική η πρώτη σκηνή του β? μέρους με έντονα κωμικά στοιχεία και πολύ καλές ερμηνείες.

Πραγματικό στολίδι της παράστασης είναι η μουσική του Έντβαρντ Γκρηγκ, την προσαρμογή της οποίας έκανε με μοναδικό τρόπο ο Θόδωρος Κοτεπάνος. Πρόκειται για μια τολμηρή ενορχήστρωση, με λίγα όργανα, *3*που μόνο κάποιος με την φαντασία, τις γνώσεις και την εμπειρία του κυρίου Κοτεπάνου θα μπορούσε να πετύχει ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Ουσιαστικά κατόρθωσε να αποδώσει το υλικό μιας ολόκληρης συμφωνικής ορχήστρας με ένα πρωτοφανές μουσικό σύνολο τρίο εγχόρδων, φλάουτου, κρουστών και ενός ιδιόμορφου ακορντεόν (μπαγιάν), το οποίο μάλιστα υπογραμμίζει την ενορχήστρωση αυτή και μαγεύει τον θεατή, ταξιδεύοντάς τον με τον καλύτερο τρόπο στον ονειρικό κόσμο του Πέερ. Έξι μουσικοί λοιπόν παίζουν κάθε βράδυ ζωντανά, χαρίζοντας στις εικόνες χρώμα και στον λόγο μελωδία.

Μοναδικός ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος ως Πέερ, υποστηρίζει με απλότητα και συνέπεια ένα τόσο σύνθετο ρόλο. Ακούραστος βρίσκεται σχεδόν τρεις ώρες επί σκηνής. Εξαιρετική η Μπέττυ Βαλάση ως Ώζε, μητέρα του Πέερ, ο Νίκος Μπουσδούκος ως βασιλιάς των Τρολ και η Θωμαΐς Ανδρούτσου ως γυναίκα με τα πράσινα.

Ένα κλασικό λοιπόν θεατρικό έργο, δοσμένο με την απλότητα που του πρέπει, 44 άτομα επί σκηνής, ζωντανή μουσική, εξαιρετικές ερμηνείες, συνθέτουν μια παράσταση, που θα συζητηθεί τον φετινό χειμώνα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μετάφραση ? διασκευή: Γιώργος Ξενίας

Δραματολογική επεξεργασία ? σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης

Σκηνικά: Γιώργος Ζιάκας

Κοστούμια:Αφροδίτη Κουτσουδάκη

Μουσική: Εντβαρντ Γκρηγκ

Προσαρμογή μουσικής ? ενορχήστρωση: Θόδωρος Κοτεπάνος

Χορογραφίες: Έρση Πήττα

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Μουσική διδασκαλία: Ολυμπία Κυριακάκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγής Παγουλάτος

Βοηθός χορογράφου:Μαρίνα Ξένου

ΜΟΥΣΙΚΟΙ:

Βαγγέλης Παπαγεωργίου: ακορντεόν ( μπαγιάν)

Βαγγέλης Θάνος: κρουστά

Κώστας Γεωργίου: βιολί

Μπέσσυ Παπαδοπούλου: βιολοντσέλο

Αρτέμης Σαμαράς: βιόλα

Μαρία Λαβρανού: φλάουτο

ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ:

Μπέττυ Βαλάση: Ώζε

Λάζαρος Γεωργακόπουλος: Πέερ Γκυντ

Νίκος Μπουσδούκος: Γέρος του Ντοβρέ

Μαριάνθη Σοντάκη: Σολβέιγ

Δημήτρης Παπαγιάννης: Ξερακιανός

Γιάννης Κρανάς: Χύτης κουμπιών\

Θωμαίς Ανδρούτσου: Γυναίκα με τα πράσινα

Kαλλιρόη Μυριάγκου: Ανίτρα

Βαγγέλης Ψωμάς: Ματς Μόεν

Μανώλης Σειραγάκης: Ασλάκ

Χριστίνα Βαρζοπούλου: Κάρι

Μαρία Δημητριάδου: Μάγισσα των Τρολ

Θάλεια Αργυρίου: Χήρα

Γιώργος Γάλλος: Καπετάνιος

Κώστας Ζαχαράκης: Παράξενος ταξιδιώτης

Άννα Θεοδωρίδου